Η αγωνία στον πολιτικό χώρο που επιμένει να αυτοπροσδιορίζεται ως Κεντροαριστερά δεν κρύβεται.

Υπό την πίεση των απογοητευτικών ευρημάτων στις δημοσκοπήσεις, όλοι σιγά σιγά έχουν αρχίσει να «ψάχνονται» ως προς το τι δεν πάει καλά· φαίνεται όμως ότι δεν θα το βρουν, όσο αποφεύγουν να κοιταχτούν στον καθρέφτη.

Οσο διαρκεί αυτή η διαδικασία αναζήτησης, οι περισσότεροι, όχι μόνο σε αυτόν τον πολιτικό χώρο, θα προσπαθούν να εξηγήσουν το «φαινόμενο Κωνσταντοπούλου» (που δεν θέλει και πολλή εξήγηση) και θα αναμένουν να δουν αν η Πλεύση Ελευθερίας θα ξεφουσκώσει δημοσκοπικά.

Μέχρις ότου διαμορφωθεί μια εικόνα για τους συσχετισμούς στην αντιπολίτευση και το αν τελικά υπάρχει κάποιος που θα απειλήσει εκλογικά με κάτι περισσότερο από μια πολιτική δολιοφθορά ως προς τον σχηματισμό νέας κυβέρνησης έπειτα από τις εκλογές, θα αιωρούνται διάφορα ερωτήματα. Πάντως από τη γενικευμένη νευρικότητα στον χώρο της αντιπολίτευσης, φαίνεται ότι προς το παρόν, όλοι αναζητούν τα κρίσιμα δεδομένα, που δεν υπάρχουν.

Ποια είναι αυτά τα ερωτήματα;

Γιατί δεν επανασυγκολλώνται ΣΥΡΙΖΑ και ΝΕ.ΑΡ.;

Οπως θα ανέμενε κανείς, αφότου φάνηκε ότι δεν προχωράει ένα τέτοιο σχέδιο (που, παρεμπιπτόντως, θα άλλαζε πάλι τους κοινοβουλευτικούς συσχετισμούς και θα επανέφερε το ΣΥΡΙΖΑ στα έδρανα της αξιωματικής αντιπολίτευσης), όλοι προφασίζονται ιδεολογικούς λόγους. Αυτό μεταφράζεται σε απλά ελληνικά ως πολιτική ανεπάρκεια, όμως οι λόγοι είναι άλλοι και πολύ πρακτικοί. Ολοι όσοι συνυπήρξαν σε συνθήκες εξουσίας, στην πραγματικότητα δεν αντέχουν ο ένας τον άλλον. Και επειδή το ζητούμενο είναι ποιος θα πρωτοεκλεγεί βουλευτής, η ομάδα Χαρίτση, Αχτσιόγλου κ.λπ. είναι ανεπιθύμητοι στο ΣΥΡΙΖΑ, επειδή θα έχουν θεωρητικά περισσότερες πιθανότητες από άλλους.

Υπάρχει ευρύτερη συζήτηση για ένα ενιαίο αντιπολιτευτικό μέτωπο;

Η Αριστερά με το ΠΑΣΟΚ και ειδικότερα με τον Νίκο Ανδρουλάκη, δεν μιλάει. Εδώ που τα λέμε, ο Ανδρουλάκης έχει από μία πλευρά τα δίκια του και αυτό έχει και ένα ιστορικό βάθος. Το θέμα είναι ότι το ΠΑΣΟΚ δεν «τσιμπάει» από το ΣΥΡΙΖΑ και μένει καθηλωμένο. Η λύση σε αυτό το πρόβλημα δεν είναι γνωστή, αλλά μάλλον θα πρέπει να αναζητηθεί στη θολούρα που μεταδίδει η σημερινή αξιωματική αντιπολίτευση. Υπό αυτούς τους όρους, κατά πληροφορίες γίνεται μία μάλλον χλιαρή συζήτηση μεταξύ στελεχών της ΝΕ.ΑΡ. και του ΠΑΣΟΚ και ειδικότερα με πρόσωπα του κλίματος Γερουλάνου.

Παίζει ο Χάρης Δούκας ρόλο σε αυτήν τη μετέωρη διαδικασία;

Το σίγουρο είναι ότι ο δήμαρχος Αθηναίων θέλει να παίξει ρόλο, που όμως είναι δύσκολο να προσδιοριστεί ως προς την πραγματική πολιτική του επιρροή. Ο ίδιος απευθύνεται σε αριστερά κοινά, πέραν της δυνητικής επιρροής του κόμματος και που ενδεχομένως απεχθάνονται να ακούν ακόμη και τη λέξη «ΠΑΣΟΚ». Πάντως ούτε έργο έχει επιδείξει, που να του δίνει μία πολιτική πιστοποίηση, ούτε –κατά τα φαινόμενα– επίγνωση ου γεγονότος ότι εκλογοτεχνικές παράμετροι τον ανέδειξαν σε πολιτικό παράγοντα.

Γίνονται κινήσεις υπονόμευσης του Νίκου Ανδρουλάκη;

Μόλις λίγους μήνες μετά την εκλογή του προέδρου του ΠΑΣΟΚ, είναι πρακτικά αδύνατον να αμφισβητηθεί από κάποιον. Ομως είναι φανερά δύο στοιχεία. Αφενός μεν, ότι ο ίδιος προτιμά να παίζει μόνος· αφετέρου δε, ότι όλα τα υπόλοιπα λεγόμενα πρωτοκλασάτα στελέχη, παίζουν επίσης ατομικό παιχνίδι ισορροπιών, προκειμένου να μην κατηγορηθούν για υπονόμευση, αλλά και τηρώντας στάση αναμονής για την επόμενη ημέρα των εκλογών και ποντάροντας σε ένα στραβοπάτημα του Ανδρουλάκη. Κατά μία εκδοχή, τότε θα είναι αργά. Κατά μία άλλη, στην πολιτική «ποτέ μην λες ποτέ».

Υπό αυτές τις συνθήκες, η ερώτηση του ενός εκατομμυρίου είναι, για μία σημαντική μερίδα πολιτικών στελεχών και παραγόντων εν γένει:

Θα κάνει νέο κόμμα ο Τσίπρας, πότε και πώς;

Οτι αυτή είναι η φιλοδοξία και η επιδίωξη του πρώην προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, είναι δεδομένο. Οτι ορισμένοι «τον ψήνουν» σε αυτήν την κατεύθυνση, επίσης. Απολαμβάνει μεν την ελευθερία και τη δική του, προσωπική, προνομιακή πολιτική συνθήκη αυτήν την περίοδο, όμως αν κάτι θέλει να κάνει, πρέπει και να το σχεδιάσει.

Με αυτήν την έννοια, υπάρχει ένα στοιχείο, που καθορίζει πολλά άλλα: Ο Τσίπρας είναι βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ και υπό αυτήν την έννοια, δεσμεύεται πολλαπλώς· θα παραμείνει και για πόσο; Το ερώτημα είναι υπαρκτό και σύμφωνα με πληροφορίες, συζητείται στους στενούς κύκλους των συνομιλητών του.

Οι εκδοχές είναι δύο.

α) Είτε ο πρώην Πρωθυπουργός θα αποχωρήσει σχετικά σύντομα από τη Βουλή, αφήνοντας την έδρα στο κόμμα και ανακοινώνοντας εν συνεχεία τα σχέδιά του ή

β) Θα αναμένει τις εκλογές, στις οποίες δεν θα είναι υποψήφιος με τον ΣΥΡΙΖΑ και θα δρομολογήσει τις κινήσεις του σε δεύτερο χρόνο.

Κατά ορισμένους, η πρόσφατη, μακρά παραμονή του Αλέξη Τσίπρα στις ΗΠΑ θα συντελέσει και στη λήψη σχετικών αποφάσεων.

Το θέμα είναι ότι υπάρχει ένας, όχι ασήμαντος, κύκλος πολιτικών στελεχών και παραγόντων με την ευρύτερη έννοια, που θεωρούν ότι ο Αλέξης Τσίπρας μπορεί σήμερα να σταθεί με αξιώσεις απέναντι στον Κυριάκο Μητσοτάκη.

Οι απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα θα διαμόρφωναν μια διαφορετική εικόνα για τους πολιτικούς συσχετισμούς. Το πότε θα υπάρξουν αυτές, το αν ο χρόνος των εκλογών είναι αυτός που (νομίζουμε ότι) γνωρίζουμε σήμερα ή αν κάτι μπορεί να ανατρέψει πολλές σημερινές βεβαιότητες, εκτιμάται ότι θα αρχίσει να διαφαίνεται εντός του καλοκαιριού ή λίγο αργότερα.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News