Ο συνδυασμός δημοσκοπικών ευρημάτων, απλής παρατήρησης και συζητήσεων με πολιτικά (και κυβερνητικά) στελέχη καταλήγει σε μια γενική διαπίστωση: η κυβέρνηση βρίσκεται σε ένα σημείο καμπής.

Η «βελόνα» στις μετρήσεις δεν κινείται, τα υπουργεία μοιάζει να έχουν κατεβάσει ταχύτητα, τα μέτρα που ανακοινώνονται και διαφημίζονται δεν προξενούν τον προσδοκώμενο ενθουσιασμό, τα διλήμματα δεν φαίνεται να επιδρούν όπως παλαιότερα.

Εδώ και μήνες, και ειδικότερα έπειτα από τον βεβιασμένο αλλά και φιλόδοξο ανασχηματισμό του περασμένου Μαρτίου, είναι φανερό ότι κάτι δεν πάει καλά στην κυβέρνηση.

Τα προβλήματα της ακρίβειας, το χάος στον αγροτικό τομέα και η επιδείνωσή του λόγω της αποκάλυψης του σκανδάλου του ΟΠΕΚΕΠΕ, το Στεγαστικό και τα απαγορευτικά ενοίκια, το Κυκλοφοριακό και η απουσία ακόμη και της πρόθεσης για κάποια παρέμβαση, και τόσα άλλα ζητήματα, διαψεύδουν καθημερινώς τους ισχυρισμούς ότι η κυβέρνηση ασχολείται με την «καθημερινότητα».

Υπό αυτήν την έννοια, η όποια «πνοή» δόθηκε από τον ανασχηματισμό του Μαρτίου φαίνεται ότι έχει εξαντληθεί. Και σε ένα τέτοιο περιβάλλον, «δι’ ασήμαντον αφορμή» και λόγω της εμφανούς τάσης διαφοροποίησης του Νίκου Δένδια από τον Κυριάκο Μητσοτάκη, άνοιξε (ή μάλλον μεταφέρθηκε στη δημόσια σφαίρα) έως και συζήτηση περί διαδοχής.

Εμπειρα πολιτικά στελέχη σημειώνουν ότι με αυτά τα δεδομένα η κυβέρνηση δεν μπορεί να προχωρήσει πολύ ή, πάντως, δεν μπορεί να προσδοκά ότι θα αλλάξει κάτι έως τις εκλογές και θα αποτρέψει το διαφαινόμενο, τουλάχιστον βάσει των δημοσκοπήσεων, πολιτικό αδιέξοδο.

Τι μπορεί να αλλάξει και, κυρίως, πώς;

Κατά τις ίδιες πηγές, είναι η κατεξοχήν συγκυρία στην οποία επιβάλλεται ένα γερό ταρακούνημα, και αυτό μπορεί να γίνει μόνο με έναν γενναίο και ουσιαστικό ανασχηματισμό. Στο παρασκήνιο η σχετική συζήτηση έχει ανάψει, σύντομα θα μεταφερθεί και στη δημόσια συζήτηση.

Πάντως οι φωνές που επιμένουν «ανασχηματισμός τώρα» πληθαίνουν. Οπως και εκείνες που υπογραμμίζουν ότι το πρόβλημα ξεκινά από το Μέγαρο Μαξίμου.

Ασχέτως αφορμής ή επιλογής του χρόνου που ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα αποφασίσει να κάνει την κίνησή του, διαφαίνεται ότι το ντόμινο των αλλαγών στο κυβερνητικό σχήμα θα αρχίσει από το υπουργείο Εξωτερικών.

Ενας λόγος είναι ότι οι εξελίξεις δείχνουν πως έχει κλείσει ένας κύκλος στο πεδίο των Ελληνοτουρκικών και αναμένεται η διαμόρφωση νέων δεδομένων στη ΝΑ Μεσόγειο, με αμερικανική «ομπρέλα» και γνώμονα την αντίληψη του Ντόναλντ Τραμπ περί «μπίζνες». Υπό αυτήν την έννοια, η εξωτερική πολιτική της χώρας πιθανολογείται ότι θα προσαρμοστεί σε αυτά τα δεδομένα.

Ενας άλλος λόγος είναι ότι, κατά την επικρατούσα (όχι αβάσιμη) φημολογία, ο υπουργός Εξωτερικών Γιώργος Γεραπετρίτης επιθυμεί να αλλάξει θέση και ρόλο, ενοχλημένος, μεταξύ άλλων, και για τις ανοίκειες επιθέσεις που δέχεται.

Σε περίπτωση επαλήθευσης όλων αυτών, θα ανοίξει ο δρόμος για κάτι που συζητείται εδώ και καιρό: την επιστροφή του Γιώργου Γεραπετρίτη στο Μέγαρο Μαξίμου, σε νευραλγική επιτελική θέση.

Αυτομάτως κάτι τέτοιο θα σήμαινε πιθανότατα την απομάκρυνση του Κωστή Χατζηδάκη από τη θέση του αντιπροέδρου (και ενδεχομένως τη μετακίνησή του στο ΥΠΕΞ), αλλά και του Γιώργου Μυλωνάκη από τη θέση του υφυπουργού παρά τω Πρωθυπουργώ, μεταξύ άλλων και για να καθαρίσει το πεδίο στο Μαξίμου, να διαφυλαχθούν ισορροπίες και να δημιουργηθεί μια συνθήκη που θα ευνοεί την αποτελεσματικότητα.

Ενα άλλο σενάριο φέρνει στο ΥΠΕΞ τον Σταύρο Παπασταύρου, δεδομένης της «τεχνογνωσίας» του και της ανάγκης προσαρμογής της εξωτερικής πολιτικής στο πνεύμα και στις αντιλήψεις της αμερικανικής κυβέρνησης, η οποία στο γεωπολιτικό πεδίο προτάσσει τα οικονομικά συμφέροντα και ενδιαφέροντα και όχι τη διπλωματία – πόσο μάλλον το διεθνές δίκαιο.

Δεδομένων των συνθηκών της πολιτικής περιόδου, ένα μεγάλο ερωτηματικό αιωρείται για την περίπτωση του Νίκου Δένδια σε περίπτωση κυβερνητικών αλλαγών. Πολιτικά στελέχη της κυβέρνησης και της ΝΔ υπογραμμίζουν ότι πρόκειται για τον πλέον ευνοημένο από τον Κυριάκο Μητσοτάκη υπουργό και εκτιμούν ότι σε έναν ενδεχόμενο ανασχηματισμό δεν θα πρέπει να αποκλειστεί η μετακίνησή του σε κάποιο άλλο υπουργείο.

Σε μια τέτοια περίπτωση, το ντόμινο θα συνεχιστεί με την ανάθεση του υπουργείου Εθνικής Αμυνας σε κάποιο άλλο πρόσωπο. Ορισμένες πηγές βλέπουν ως πιθανή ακόμη και τη μετακίνηση του Κυριάκου Πιερρακάκη από την οδό Νίκης στη λεωφόρο Μεσογείων, και αυτό προφανώς θα εξέπεμπε σαφή μηνύματα και προς το εσωτερικό της κυβέρνησης και προς την εκλογική της βάση.

Η παρασκηνιακή συζήτηση φέρνει στο τραπέζι και την υπουργοποίηση του Ανδρέα Λοβέρδου σε έναν ανασχηματισμό. Κάτι τέτοιο, σε συνδυασμό με τη σοβούσα εσωκομματική κρίση στο ΠΑΣΟΚ, θα έδειχνε, προφανώς, ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης σκοπεύει να εφορμήσει στον χώρο του Κέντρου, το οποίο γίνεται πολλαπλώς φανερό ότι εγκαταλείπεται ή περιφρονείται από τον Νίκο Ανδρουλάκη.

Οι αλλαγές σε υπουργεία όπως το Αγροτικής Ανάπτυξης θεωρούνται προεξοφλημένες, αν και πλέον πρόκειται για «ηλεκτρική καρέκλα», όχι μόνο λόγω ΟΠΕΚΕΠΕ και αντιδράσεων του αγροτικού κλάδου, αλλά κυρίως λόγω του συνδυασμού εγκατάλειψης του πρωτογενούς τομέα και όσων προβλημάτων προκαλούνται από αυτό, εν είδει αλυσιδωτής αντίδρασης.

Και μόνο η σεναριολογία που έχει αρχίσει να αναπτύσσεται φανερώνει ότι ο ανασχηματισμός συζητείται. Εκκρεμούν οι τελικές αποφάσεις του Πρωθυπουργού, ενώ διαφαίνεται ότι υπάρχει επίγνωση πως θα είναι μία από τις τελευταίες ευκαιρίες της κυβέρνησης να δείξει ότι διαθέτει πολιτικό κεφάλαιο προς επένδυση ενόψει  εκλογών.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News