O Αλέξης Τσίπρας θα μας ανακοινώσει κάποια στιγμή το καινούργιο κόμμα του – έτσι λέει το πολιτικό ρεπορτάζ. Αφού «παραμέρισε», όπως είπε ύστερα από τη συντριπτική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές του 2023, δίχως να κάνει στοιχειώδη αυτοκριτική για τους λόγους που οδήγησαν σε αυτό το αποτέλεσμα, προσπαθεί τώρα να εμφανιστεί ως εκφραστής του καινούργιου. Τα φαντάσματα του παρελθόντος βγαίνουν ξανά στη σκηνή. Αμετανόητα.

Ο άνθρωπος που έχει ταυτίσει την πολιτική του πορεία με το ψέμα, τον λαϊκισμό και τον διχασμό, που έπαιξε την τύχη της χώρας στα ζάρια το 2015, που έκλεισε τις τράπεζες και μας έστειλε όλους να συνωστιζόμαστε στις ουρές των ΑΤΜ για το ημερήσιο πενηντάρικο, που έστησε τη σκευωρία Novartis για να εξοντώσει τους πολιτικούς του αντιπάλους, που συνωμότησε για να ελέγξει τα Μέσα Ενημέρωσης και να φτιάξει το ΣΥΡΙΖΑchannel με εγγύηση κάποια βοσκοτόπια, που εξόντωσε τη μεσαία τάξη με τις φοροεπιδρομές του, που έπαιζε θέατρο τη νύχτα της τραγωδίας στο Μάτι παριστάνοντας τον ανήξερο, ενώ γνώριζε για την εκατόμβη των νεκρών, που μας έλεγε ότι «η θάλασσα δεν έχει σύνορα» και με τις πολιτικές του γέμισαν τα νησιά με Μόριες, θέλει τώρα να επανέλθει και… να μας σώσει ξανά!

Πόσο μπορεί να έχει αλλάξει σε αυτά τα δύο χρόνια; Αν υποθέσουμε ότι κάποιος με τα παραπάνω χαρακτηριστικά μπορεί να εκμεταλλευθεί τον χρόνο για αναστοχασμό και βελτίωση, μια πρώτη ένδειξη αλλαγής θα ήταν να αναγνωρίσει τα εγκληματικά του λάθη και να ζητήσει συγγνώμη. Οχι μόνο δεν το κάνει, αλλά εξακολουθεί να υπερασπίζεται τα καταστροφικά πεπραγμένα του.

Ενα καινούργιο κόμμα χρειάζεται ασφαλώς και ένα νέο αφήγημα. Για τον μετρ του λαϊκισμού, που έκανε διεθνή πολιτικό όρο την ελληνικότατη λέξη «κωλοτούμπα» και δεν δεσμεύθηκε ποτέ από σοβαρό προγραμματικό λόγο, αυτό είναι εύκολη άσκηση: παίρνει κάποιες λέξεις που (όπως του λένε οι δημοσκόποι) εκφράζουν τάσεις ισχυρές σήμερα στην κοινωνία, κολλάει μπροστά και τον (πάντα ευχάριστο) προσδιορισμό «νέος» και… έτοιμα τα σλόγκαν.

Ετσι μάς προέκυψαν εσχάτως ο «νέος πατριωτισμός» και το «νέο αναπτυξιακό μοντέλο». Συνοδευόμενα από τις γνωστές καταγγελίες για την κυβέρνηση: για τις ανισότητες, τη… βαλκανιοποίηση της χώρας, το κράτος δικαίου που δήθεν καταρρέει – για όλα αυτή φταίει! Αν ψάξετε τώρα να βρείτε πώς ακριβώς εννοεί εκείνος τον «νέο πατριωτισμό» και πώς συγκροτείται το «νέο αναπτυξιακό μοντέλο» (ποιους παραγωγικούς τομείς αφορά, πώς χρηματοδοτείται, ποια φορολογική πολιτική το στηρίζει) θα δυσκολευτείτε πολύ: απάντηση δεν υπάρχει!

Ο Αλέξης Τσίπρας δεν ασχολείται με λεπτομέρειες. Επισείει τον κίνδυνο της ανερχόμενης Ακροδεξιάς, αυτός που τη νομιμοποίησε πολιτικά, που συγκυβέρνησε μαζί της, που ανέβαζε στην εξέδρα τον Πάνο Καμμένο και ύψωναν τις γροθιές τους σφιχταγκαλιασμένοι! Τόσο θράσος! Παίζει τον νέο του ρόλο με τη βεβαιότητα ότι οι Ελληνες έχουν μνήμη χρυσόψαρου. Και αυτό ακριβώς είναι το θανάσιμο λάθος του.

Αυτός που θέλει να επανέλθει, λοιπόν, για να μας σώσει για δεύτερη φορά, είναι ίδιος κι απαράλλαχτος με εκείνον που γνωρίσαμε καλά την περίοδο 2015-2019. Αυτό που τον ενδιαφέρει ξανά είναι η εξουσία. Την πρώτη φορά έκανε οτιδήποτε και έταζε τα πάντα για να την κατακτήσει εκμεταλλευόμενος τη δυσαρέσκεια του κόσμου από τα μνημονιακά μέτρα. Τώρα, που οι εποχές έχουν αλλάξει, προσπαθεί να πετύχει τον στόχο του με άλλο τρόπο, δίχως επί της ουσίας να έχει αλλάξει σε τίποτα ο ίδιος.

Τελικά, όντως ο Αλέξης Τσίπρας είναι ένας έξοχος μαρξιστής – βαθύς γνώστης και πιστός ακόλουθος, όχι του μακαρίτη Καρόλου, αλλά του επίσης αείμνηστου λαμπρού αμερικανού κωμικού Γκράουτσο Μαρξ, που έλεγε: «Αυτές είναι οι αρχές μου. Κι αν δεν σου αρέσουν… εντάξει, έχω κι άλλες»!

---

* Ο Δημήτρης Τσιόδρας είναι ευρωβουλευτής, εκπρόσωπος Τύπου της ευρωομάδας της ΝΔ.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News