Μέχρι στιγμής στο Δελτίο Δυσαρεστημένων έχουν ενταχθεί οι παρακάτω επαγγελματικές κατηγορίες.

Οι οδηγοί ταξί επειδή ο περιορισμός της μίσθωσης σε έναν επιβάτη κόβει τη δουλειά. Λογικό. Ενα ζευγάρι, ας πούμε, δεν μπορεί να κινηθεί με ταξί, εκτός και αν πάρει δύο. «Είναι κακόγουστο αστείο, μας πυροβολούν εν ψυχρώ».

Οι καλλιτέχνες και όλοι όσοι εμπλέκονται με την πολιτιστική βιομηχανία του καλοκαιριού. Δεν θα υπάρξουν φεστιβάλ, δεν θα γίνουν συναυλίες. «Η κυβέρνηση έχει στοχευμένη πρόθεση να εξαφανίσει τους καλλιτέχνες» λέει ο τραγουδοποιός Σωκράτης Μάλαμας και ερμηνεύει, εξαιρετικά, το «Ποιος τη ζωή μου, ποιος την κυβερνά» του Μίκη Θεοδωράκη.

Οι ιδιοκτήτες γυμναστηρίων, επειδή θα ανοίξουν τον Ιούνιο. «Υπάρχουν τρόποι που εξασφαλίζουν την ασφαλή λειτουργία, όμως κανένας δεν κάθεται να μας ακούσει» λένε οι εκπρόσωποί της.

Οι ιδιοκτήτες επιχειρήσεων στον ευρύτερο κλάδο της εστίασης. Οι περιορισμοί και η υποχρεωτική μείωση της εξυπηρετούμενης πελατείας οδηγούν πολλές από τις επιχειρήσεις στον μαρασμό ή στο λουκέτο.

Οι επιχειρηματίες και οι εργαζόμενοι στα εμπορικά κέντρα. «Και γιατί να ανοίξουμε πιο αργά από τους άλλους;».

Και ακόμα δεν έχουν μιλήσει οι άνθρωποι του τουρισμού. Από αυτούς υπάρχει μία υποδόρια δυσθυμία επειδή συντάσσονται πρωτόκολλα λειτουργίας των μονάδων και οι επιστήμονες λογαριάζουν χωρίς τον ξενοδόχο.

Αυτός ο κατάλογος θα γίνεται κάθε μέρα και μεγαλύτερος. Αύριο, ας πούμε, μπορεί να προστεθούν και οι ιδιοκτήτες θερινών κινηματογράφων που θα λειτουργούν με πληρότητα στο 60%. Μεθαύριο θα ακολουθήσουν και οι πλοιοκτήτες, όταν υποχρεωθούν να πλεύσουν προς τα νησιά με τους μισούς επιβάτες. Και πάει λέγοντας.

Έχει ενδιαφέρον να δούμε πώς θα αποτυπωθεί όλο αυτό πολιτικά και δημοσκοπικά, ενδεχομένως και εκλογικά. Η εμπιστοσύνη προς την κυβέρνηση θα μετατραπεί σε θυμό; Σίγουρα, αλλά σε τι ποσοστό; Βέβαια, σε αυτό η κυβέρνηση θα αντιτάξει τον παγκόσμιο χαρακτήρα της κρίσης και την ακραία διάσταση των συνθηκών. Ομως μία από τις δουλειές των κυβερνήσεων είναι να χρεώνονται και τον θυμό των πολιτών, σωστά;

Για την αντιπολίτευση τα πράγματα τώρα δείχνουν κάπως καλύτερα. Στην καραντίνα δεν είχε τι να πει. Και όταν έλεγε, ακουγόταν ο Πολάκης. Τώρα τα πράγματα αρχίζουν να γέρνουν και από την άλλη πλευρά. Ο Τσίπρας βγήκε και είπε ότι την ύφεση τη φέρνει ο Μητσοτάκης που δεν υιοθετεί «εμπροσθοβαρές πρόγραμμα» – πανάθεμά με στο μεταξύ αν καταλαβαίνει κανείς τι είναι το εμπροσθοβαρές πακέτο του ΣΥΡΙΖΑ. Συνεπώς, πέρα από το μέγεθος της οργής, πρέπει να δούμε και το ύψος του λαϊκίστικου κύματος που θα σηκώσει. Είναι αυτονόητο ότι αύριο θα βγει ο Τσίπρας δείχνοντας ένα εμπροσθοβαρές πακέτο και από δίπλα ο Πολάκης, κρατώντας το εμβόλιο για τον κορονοϊό. Το ερώτημα είναι πόσοι θα καθίσουν να τους ακούσουν.

Πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα; Σε ασύμμετρες συνθήκες δεν μπορείς να κάνεις ασφαλείς εκτιμήσεις. Το βέβαιον είναι ότι ο Μητσοτάκης, που κατά τη διάρκεια της καραντίνας ήταν στο κέντρο της εικόνας, τώρα θα βρεθεί και στο μάτι του κυκλώνα. Ο Τσίπρας εκτίμησε ότι η νέα πραγματικότητα θα φέρει και εκλογές. Τι θα κάνει ο Μητσοτάκης; Εξαρτάται από τι θα του δείξουν τα μαθηματικά των δημοσκοπήσεων και πόσο, από το πολιτικό κεφάλαιο που συσσώρευσε θα καταναλωθεί από την κρίση. Είναι και κάτι ακόμα: όταν είσαι Νέα Δημοκρατία, δεν πας σε εκλογές το φθινόπωρο, έχοντας συστήσει στους ηλικιωμένους να μένουν σπίτι ή, καλύτερα, στο εξοχικό τους. Από την άλλη, αν είσαι βέβαιος ότι το 2021 η ανάκαμψη θα επιτευχθεί με εντυπωσιακούς ρυθμούς, ίσως το σοφότερο είναι να περιμένεις, αρκεί να βρεις τρόπους για τη διαχείριση της φθοράς.

Η αλήθεια είναι ότι κανένας δεν μπορεί πλέον να ανιχνεύσει το πολιτικό σκηνικό χωρίς συνδυασμό δημοσκόπου και λοιμωξιολόγου. Αυτή τη στιγμή, ας πούμε, οι πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα μπορεί να εξαρτώνται από αυτά που συμβαίνουν στους δοκιμαστικούς σωλήνες ενός εργαστηρίου στην άλλη άκρη του κόσμου. Και εν τέλει δεν αποκλείεται το απίθανο, το αδιανόητο, να το δούμε και στην πολιτική ζωή, όπως το είδαμε και στη δική μας.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News