Γιατί να είμαστε λοιπόν εγκλεισματίες; Διότι πρέπει να βρεθεί λύση λυματική, όχι ελλειμματική και μάλιστα αντάξια της εφευρετικότητας και του πολυμήχανου της φυλής και τσακ μπαμ και γρήγορα. Δε νοείται κοτζάμ συμπρωτεύουσα να έχει καταντήσει το ασφαλέστερο και ακριβέστερο γιγάντιο μικροβιολογικό εργαστήριο ενός και βάλε εκατομμυρίου δειγμάτων. 

Τα λύματα του Θερμαϊκού είναι μαρτυριάρικα και όλα τα φανερώνουν. Και να οι ανακοινώσεις, και να ανέβηκε τόσο τοις % το ιικό φορτίο: ένας ρούφι κανονικός εντός θαλάσσης. Τόσους εσπρέσους ήπιατε, τόσα χάπια κι αντικαταθλιπτικά πήρατε, τόσα πιτόγυρα χλαπακιάσατε, τόσα γάρα, παλιοκανάγιεεες, φουμάρατε και -κυρίως και καθοριστικά- τόσο κοβιντοκολλήσατε: Ποινή; Μέσααα. 

Η Φύση και ο Ποιητής όρισαν πως  ο τόπος μας (κι ο κόλπος-υποδοχέας μας) είναι κλειστός αλλά τελικά δε θέλει ούτε κόπο ούτε τρόπο. Μάλλον θέλει κόλπο.

Μια λύση αποτελεσματική υπάρχει: η εξοχή. Εύκολο, θα μου πεις, το ‘χεις να βρεις εξοχή προς παραγωγή των προσωπικών σου λυμάτων, τώρα, με τέτοια απαγόρευση των μετακινήσεων; Ο βίος των Ελλήνων όμως εξ αρχαιοτάτων χρόνων υπήρξε υπαίθριος. Άσχετα αν τα λύματα, που παράγουμε (από 180 έως 300 λίτρα η καθημερινή παραγωγή εκάστου, παρακαλώ!!!) λέγονται σε επιστημονική κατηγοριοποίηση οικιακά, τι μας χαλάει να τα κάνουμε εξοχικά; 

Λόγγοι, βουνά, ραχούλες ας πλημμυρίσουν από λυματίες και λυματοπομπούς. Γιατί να είμαστε λοιπόν εγκλεισματίες; Ας πάρουμε ξαλαφρωνόμενοι τα βουνά, σ’ ένα νέο, εμπνευσμένο αντάρτικο, χωρίς βέβαια αμπέχωνα και φυσεκλίκια αλλά μόνον με χαρτί υγείας και μωρομάντηλα,  προς οριστική εξαφάνιση των δειγμάτων του μισητού ιικού φορτίου. Πίσωω, ρε Αρτέμη Μάτσα της θαλάσσης!! Καθαρός αέρας, επιστροφή στη φύση, όχι δυσάρεστες μυρωδιές, παίζε ψηλά κι αγνάντευε, ειδικά τώρα που μπαίνει η άνοιξη και τα λουλούδια ανθίζουν.

Ο γυναικείος πληθυσμός ίσως και να έχει έναν δισταγμό, έναν κατανοητό προβληματισμό παραπάνω αλλά η Μάνα Ελληνική Γη με τα θαμνάκια, τα βραχάκια και τις συστάδες της θα προσφέρει τη λύση.  Ε, κι αν εμφανιστεί κανένας αποβλητολάγνος, κανένας μπανιστηρτζής λυμάτων, κάποιος ματάκιας καθιζανόντων, μπρος στον μεγάλο στόχο, μικρό θα ‘ναι το κακό και η τάξη θα επικρατήσει – ακόμη και με τη σύσταση μιας ειδικής μονάδας φρούρησης των λυματοπομπών.

Και μην πει κανείς πως βάζουμε πάλι τα σκουπίδια κάτω από το χαλί ή (για ν’ ακριβολογήσω) τα λύματα στον λόγγο. Δεν προτείνεται ούτε η κακόβουλη συσκευασία αποβλήτων σε κουτιά από πίτσες ή δωροσυσκευασίες με φιόγκο ούτε και η χρήση μη φιλικών προς το περιβάλλον πλαστικών φιαλών. Αγνή και οικολογικά επωφελής  παραγωγή βιολάσπης είναι το περιβαλλοντολογικό αποτύπωμα, τώρα που ο καιρός όπου να ‘ναι ανοίγει κι έρχεται άνοδος θερμοκρασίας.

Και ας μη ξεχνάμε, βέβαια, πως και η παροιμιώδης λαϊκή σοφία συνηγορεί από αιώνων απερίφραστα: «Του …ζέστη η μάνα, δεν έκλαψε ποτέ!»

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News