Δημοσκοπήσεις του Αυγούστου: θα μπορούσε να είναι ο τίτλος ενός πολιτικού μυθιστορήματος και ενδεχομένως να είχε και ένα ενδιαφέρον. Θα ξεκινούσε έτσι κι αλλιώς με μια αλληγορία για τη ματαιότητα στον τίτλο, αφού είναι γνωστό, λογικό και αναμενόμενο, ότι το να κάνεις δημοσκόπηση τον Αύγουστο είναι περισσότερο κάτι σαν κοινωνικό και συμπεριφορικό πείραμα, παρά μία έρευνα κοινής γνώμης με βάσιμες προσδοκίες αντιπροσωπευτικότητας των πραγματικών διαθέσεων των πολιτών. Με την εξαίρεση βέβαια της περίπτωσης κατά την οποία θα είχαμε εκλογές τον Σεπτέμβριο, άντε τον Οκτώβριο. 

Παρά ταύτα, οι δημοσκόποι ή όσοι από αυτούς πραγματοποιούν και δημοσιεύουν έρευνες μέσα στο κατακαλόκαιρο, δεν το κάνουν στα κουτουρού, έχουν λόγο και πιθανώς δεν θα πρέπει να υποτιμάται. Εστω και αν η κυρίαρχη διάθεση των πολιτών είναι «άσε μας τώρα». 

Ο βασικός λόγος είναι ότι χρειάζεται κάποιο σημείο αναφοράς εν όψει των όσων ακολουθούν τις αμέσως προσεχείς εβδομάδες. Δηλαδή, κατ’ αρχάς η ΔΕΘ και οι εξαγγελίες του Μητσοτάκη και εν συνεχεία, οι πολιτικές κινήσεις του  Τσίπρα, που απ’ ό,τι φαίνεται βρίσκεται στο τελικό στάδιο της προετοιμασίας. 

Τα βασικά ευρήματα λοιπόν της έρευνας που έγινε προ ημερών από την εταιρεία Interview για λογαριασμό του political.gr είναι: 

Η ΝΔ εξακολουθεί να προηγείται, αλλά με μειωμένα ποσοστά (21,4% στην πρόθεση ψήφου και 25,9 στην εκτίμηση αποτελέσματος, το ΠΑΣΟΚ παραμένει δεύτερο αλλά με σταθερή διαφορά 10 μονάδων και ακολουθούν οι Βελόπουλος, Κωνσταντοπούλου κ.λπ. με τα 10ρια τους, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ εξαφανίζεται και τα ιμάτιά του διαμοιράζονται (εκτός από την Πλεύση Ελευθερίας) σε Κίνημα Δημοκρατίας (Κασσελάκη) και ΜέΡΑ25. 

Την ίδια στιγμή, υπάρχει για πρώτη φορά δημοσκοπικό εύρημα για την καταλληλότητα του Τσίπρα για την πρωθυπουργία, όπου έρχεται δεύτερος με 25% πίσω από τον Μητσοτάκη, που συγκεντρώνει 31%, ενώ η απάντηση «κανένας» φτάνει στο 43%. 

Προξενεί εντύπωση κάτι από αυτά; Οχι, αν εξαιρέσει κάποιος το γεγονός ότι προς το παρόν ο Τσίπρας παραμένει βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ και δεν είναι γνωστό πώς, πότε και με ποια παρέα θα διεκδικήσει την πρωθυπουργία. Οπως και να έχει, ας τα βλέπει αυτά ο Ανδρουλάκης και ας κανονίσει την πορεία του. 

Το άλλο αξιοσημείωτο, και πιθανώς το σημαντικότερο εύρημα της έρευνας, είναι ότι η λεγόμενη «γκρίζα ζώνη» (αναποφάσιστοι και «δεν ξέρω, δεν απαντώ») εξακολουθεί να διευρύνεται, με τάση τα φτάσει το 20%. Επειδή η αύξηση του ποσοστού αυτού συνδυάζεται με τη μείωση των ποσοστών της κυβέρνησης, έχει μια βάση η υπόθεση ότι οι απογοητευμένοι ή και θυμωμένοι από τη ΝΔ δεν αναζητούν κάποια πολιτική διέξοδο, αλλά κάθονται στην άκρη. 

Πιθανώς δεν θέλουν να ακούσουν ούτε για Αριστερές, ούτε για Δεξιές, ούτε για Κέντρα και άλλες ιδεολογικές σχοινοβασίες. Μάλλον δεν θέλουν να ακούσουν τίποτε και περιμένουν να δουν κάτι με τα μάτια τους ή να το αισθανθούν στις τσέπες τους, ή όταν περιμένουν το λεωφορείο και το μετρό, ή όταν κυκλοφορούν στον δρόμο. 

Δεν αποκλείεται αυτό το κρίσιμο κοινό για τους πολιτικούς συσχετισμούς να ακούσει απαθώς και τις εξαγγελίες της ΔΕΘ ή ακόμη περισσότερο τις αντιπροτάσεις της αντιπολίτευσης που δεν έχει προοπτική να κυβερνήσει. 

Και ίσως αυτή είναι μία παράμετρος που θα πρέπει να λάβει υπόψη της η πολιτική τάξη (με πρώτη την κυβέρνηση) και όσοι επιμένουν να διατυμπανίζουν τις βεβαιότητές τους, με τους όρους του παρελθόντος: Ποιος αποκλείει οι σημερινοί αναποφάσιστοι να παραμείνουν αναποφάσιστοι και στις εκλογές; Τότε θα αρχίσουν οι άλλες χαριτωμένες αναλύσεις για το πώς διαμορφώνεται το εκλογικό αποτέλεσμα. Εχουμε καιρό.  

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News