«Είναι ώριμο να γίνουν αλλαγές και να ξεκινήσουμε από την αρχή, μετά από τόσα χρόνια Μνημονίων που διαλύθηκαν τα πάντα», δήλωσε ο Πρωθυπουργός. Πολύ σωστά. Ο καλόπιστος αναγνώστης αυτής της δήλωσης θα υπερθεμάτιζε. Βεβαίως, χρειάζονται αλλαγές. Αν όχι για «να διορθωθούν τα πάντα» (που διαλύθηκαν), τουλάχιστον για να αρχίσει να μπαίνει η χώρα στη σφαίρα της  κανονικότητας. Οπως έχουν μπει οι άλλες ομοιοπαθείς της (Ιρλανδία, Πορτογαλία, Κύπρος), στις οποίες, επίσης, διαλύθηκαν τα πάντα, μετά από τόσα χρόνια Μνημονίων, πάντως λιγότερα από τα δικά μας.

Ποιες αλλαγές, όμως; Εδώ σε θέλω κάβουρα. Ας μην παριστάνουμε του παντογνώστες. Δεν γνωρίζουμε. Γι’ αυτό είναι εντιμότερο να πούμε σε ποιους στόχους πρέπει να αποβλέπουν αυτές οι αλλαγές. Σε μια «διαλυμένη χώρα», κατά την πρωθυπουργική φράση, ας επιλέξουμε τρεις στόχους. Τίποτα το πρωτότυπο, είναι τρία πεδία της ζωής μας, του παρόντος και του μέλλοντός μας:

1. ΥΓΕΙΑ: τα δημόσια νοσοκομεία στα όρια της κατάρρευσης, χωρίς προσωπικό και υλικά άμεσης ανάγκης. Πώς θα προλάβουμε την ολοκληρωτική κατάρρευση; Οι υπουργοί θα έπρεπε να ξέρουν και να πασχίζουν. Αλλά εδώ βλέπουμε τον περιλάλητο Πολάκη να πρωταγωνιστεί σε άλλα πεδία: τη μια να απειλεί δημοσιογράφους, την άλλη να χαριεντίζεται με τον Αδωνι,  την τρίτη να αποφαίνεται για τους δικαστές.
2. ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ: το απόλυτο χάος. Η κατάσταση έχει φτάσει στα όριο της αρνησιδικίας. Αποφάσεις εκδίδονται ακόμη και μετά από δέκα χρόνια. Τα περισσότερα δικαστήρια είναι φρακαρισμένα. Πώς θα αλλάξει αυτό το αίσχος; Οι υπουργοί θα έπρεπε να ξέρουν. Αλλά εδώ βλέπουμε ότι ούτε η κορυφαία δίκη της περιόδου δεν έγινε στην ώρα της και ο (κατηγορούμενος ως)δολοφόνος αποφυλακίστηκε. Τι κάνουν οι υπουργοί; Πότε φτιάχνουν αστείες διατάξεις για τις offshore, πότε αντιδικούν με δικαστές και στο ενδιάμεσο τσακίζουν τη διαπλοκή, η οποία ωστόσο ζει και βασιλεύει.
3. ΠΑΙΔΕΙΑ: τι να πρωτοπρολάβει ο υπουργός της; Τη μια ασχολείται με τις γενοκτονίες, την άλλη με τις προσευχές και τους Αμβρόσιους, την τρίτη κατατροπώνει τους «Παραιτηθείτε». Κολοσσιαία θέματα, πώς να του μείνει χρόνος για τα άλλα, τα πιο πεζά που αφορούν τα παιδιά και τους εκπαιδευτικούς;

Κι αφού οι υπουργοί είτε δεν θέλουν είτε δεν μπορούν να βρουν και να κάνουν αλλαγές σ’ αυτά τα πεδία της ζωής μας, θα έπρεπε να θέλει και να μπορεί ο Πρωθυπουργός να  τις επιβάλει. Αλλά, φευ, ο Πρωθυπουργός έχει άλλες ασχολίες. Συγκαλεί συσκέψεις επί συσκέψεων, για να αντιμετωπίσει τα εξής κολοσσιαία θέματα:

Πρώτον, ποιο εκλογικό σύστημα θα φέρει. Το πολύ απλό ή με λίγο μπόνους; Με όριο εισόδου 3% ή χαμηλότερο;

Δεύτερον, πότε θα ψηφίζουν οι νέοι. Στα 18, αφού έχουν αφήσει πίσω τη μαθητική ζωή ή στα 17 τους, την ώρα που έχουν πέσει με τα μούτρα στα φροντιστήρια κυνηγώντας μια Σχολή;

Τρίτον, θα εκλέγουμε τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας με κάλπες σε όλη τη χώρα ή με μια κάλπη στη Βουλή;

Δικαίως ο Πρωθυπουργός ασχολείται με τα φλέγοντα (για τον ίδιο και το κόμμα του) θέματα. Δικαίως.

Διότι με το νέο εκλογικό σύστημα δεν θα λύσει μεν κανένα πρόβλημα της χώρας, αλλά μπορεί να δυσκολέψει τον αντίπαλό του να κυβερνήσει, όταν έρθει η ώρα του. Η απλή-απλή αναλογική θα μπαχαλοποιήσει έτι περαιτέρω την πολιτική ζωή και θα φέρει καταστάσεις παραλυτικής ακυβερνησίας, αλλά πάνω απ’ όλα «η προγραμματική συνέπεια της Αριστεράς».

Δικαίως, ο Πρωθυπουργός (ο Κατρούγκαλος δηλαδή, ως μετρ της συνταγματικής μεταρρύθμισης) θέλει μας βάλει να ψηφίζουμε άλλη μια φορά πανελληνίως. Η χρεοκοπημένη χώρα αυτό έχει ανάγκη. Ψηφίζουμε για την εθνική Βουλή, ψηφίζουμε για την Ευρωβουλή, ψηφίζουμε για τους Δημάρχους, ενδιαμέσως μπορεί να μας προκύψει και κανένα δημοψήφισμα. Ε, αν μην ψηφίζουμε και για τον διακοσμητικό άρχοντα της Ηρώδου του Αττικού; Τα λεφτά μας περισσεύουν, σε δουλειά να βρισκόμαστε.

Αυτήν την αγωνία έχουν ο Πρωθυπουργός και οι υπουργοί του. Αυτές τις αλλαγές θέλουν να κάνουν. Μια που δεν μπορούν να προσφέρουν άρτον, υπόσχονται θεάματα. Βλέπουν ότι τους έχει πάρει η κάτω βόλτα και ψάχνουν κόλπα, τα συνήθη και παλαιοκομματικά, για να διασωθούν.

Ετσι θα πορευθεί η χρεοκοπημένη Ελλάδα. Με ανούσιες αλλαγές χωρίς ουσιαστική αλλαγή. Με πνεύμα και ηθική, αυτή τη φορά αριστερής κοπής. Με λίγο άρτο και πολύ θέαμα. Με τα προβλήματά της να σέρνονται και τους άρχοντές της περί άλλα (φτηνά) να τυρβάζουν.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News