1004
| Shutterstock / CreativeProtagon

Κάντε κάτι με το κυκλοφοριακό!

|Shutterstock / CreativeProtagon

Κάντε κάτι με το κυκλοφοριακό!

Μία ώρα και 1 λεπτό. Συγγρού, Αμαλίας, Αμερικής, περιφερειακός Λυκαβηττού, Αλεξάνδρας, Κηφισίας, Κηφισίας, Κηφισίας… Είναι 8.15 το πρωί και ξεκινώ από τη Νέα Σμύρνη. Η συνάντηση στην Κηφισίας, ψηλά, εκεί που «μπαίνεις» για Μελίσσια, είναι προγραμματισμένη για τις 10. Η εφαρμογή google maps μού προτείνει τη συγκεκριμένη ως πιο «σύντομη» διαδρομή. Η εναλλακτική, μέσω Βασιλέως Κωνσταντίνου, Σοφίας κλπ, είναι 10 λεπτά πιο αργή. Η απόσταση είναι δεν είναι 17 χλμ. ΟΚ, σκέφτομαι, μια ώρα είναι πολύς χρόνος, αλλά τουλάχιστον θα φτάσω αρκετά νωρίς για να βρω να παρκάρω, να περάσω από το αγαπημένο μου καφέ και να είμαι στο μίτινγκ χαλαρός. 

Ξεκινώ, λοιπόν, παρέα με την αγαπημένη μου ραδιοφωνική εκπομπή και την προσήκουσα υπομονή, που ούτως ή άλλως απαιτεί η αθηναϊκή κίνηση. Έως τον περιφερειακό του Λυκαβηττού η εκτιμώμενη ώρα άφιξης (ΕΩΑ) παραμένει η ίδια: 9.17. Καθώς βγαίνω προς την (άνετη, να σημειωθεί) Αλεξάνδρας, βλέπω στην οθόνη του αυτοκινήτου την εφαρμογή να ανανεώνει τις πληροφορίες. Τώρα η ίδια διαδρομή παραμένει η πιο σύντομη αλλά παίρνει 5 λεπτά «παράταση». ΟΚ, σκέφτομαι, τέτοια ώρα αυτό είναι σύνηθες. Έλα, όμως, που δευτερόλεπτα μετά επιστρέφει στην προηγούμενη ΕΩΑ. Ωραία! Για λίγα λεπτά κρατάει η… χαρά. Στην (πάντα «πηγμένη» από το ύψος της Πανόρμου) Κηφισίας, αρχίζει πάλι να «παίζει». Στο ύψος του Νέου Ψυχικού, και ενώ έχει ξεκινήσει για τα καλά το μποτιλιάρισμα, η google μου προτείνει να κάνω δεξιά στην Εθνικής Αντιστάσεως και να πάω μέσα από το Χαλάνδρι – θα γλιτώσω 5 ολόκληρα λεπτά! Πώς φτάνεις, όμως, έως εκεί; Τίποτα και κανείς δεν κινείται. 

Κάνω για μια απόσταση 100 μέτρων γύρω στα 15 λεπτά της ώρας, ενώ η ΕΩΑ έχει φτάσει 9.32 π.μ. Στρίβω Χαλάνδρι, κάνω περίπου 1,5 χλμ μέσα στους δρόμους τους και το gps με οδηγεί να ξαναβγώ Κηφισίας, στα «Σίδερα» – κάτι τέτοιες στιγμές καταλαβαίνεις από πού πήραν το «όνομά» τους… Επιπλέον 15 λεπτά για άλλα 300 μέτρα και για να περάσω το φανάρι του «Υγεία». Καθώς μπαίνω στην τελική ευθεία συμβουλεύομαι εκ νέου την google, που επιμένει ότι αυτή είναι η πιο σύντομη διαδρομή και σε 20 λεπτά θα φτάσω. Βλέπω την ΕΩΑ 9.45, σκέφτομαι ότι «κάτι πρέπει να έχει συμβεί», όντως έχει γίνει ατύχημα στην ανισόπεδη της Αττικής Οδού, ένα μηχανάκι στο οδόστρωμα, ο οδηγός (ευτυχώς) κάθεται στο πεζοδρόμιο και περιμένει το ΕΚΑΒ, ένα μικρό αυτοκίνητο λίγο πιο μπροστά τον είχε «βρει», πιθανόν καθώς ο οδηγός του άλλαζε λωρίδα και ο μηχανόβιος έκανε «διήθηση»…

Φτάνω στις 9.45. Μιάμιση ώρα, 90 λεπτά, όσο διαρκεί ένας ποδοσφαιρικός αγώνας, όσο κάνεις να πας από την Αθήνα στη Λαμία, τόσο διήρκησε η διαδρομή Νέα Σμύρνη – Μαρούσι, σκάρτα 17 χλμ, «μέσα» από τον δακτύλιο, με καλό καιρό, το πρωινό της 20ής Μαΐου 2025. Σκέφτομαι ότι υπάρχουν άνθρωποι που το «τραβάνε» αυτό κάθε μέρα. Συν την επιστροφή. Πώς αντέχουν; Πώς εργάζονται; Πώς, έτσι, να αποδώσουν; 

Τις απαντήσεις τις γνωρίζουμε, τις ζούμε και εκτός δρόμων. Όπως και τις αιτίες. Πολλοί, πάρα πολλοί άνθρωποι κινούμαστε σε λίγα τετραγωνικά χιλιόμετρα, πολλά, πάρα πολλά οχήματα, παλαιό και ακατάλληλο οδικό δίκτυο, παράνομο παρκάρισμα παντού, κακή έως αντικοινωνική ή και εγκληματική οδική συμπεριφορά, δημόσιες συγκοινωνίες για κλάματα, βάλτε και τους τουρίστες που τα τελευταία χρόνια αγάπησαν αυτή την πόλη, η οποία κάθε μετά το Πάσχα και για 4-5 μήνες γεμίζει από μικρά και μεγάλα τουριστικά λεωφορεία, που και αυτά θα παρκάρουν «όπου βρουν» για να τους αφήσουν ή να τους μαζέψουν, όλα αυτά και άλλα τόσα φτιάχνουν αυτό που καθημερινά ζούμε οι περισσότεροι και με μια λέξη περιγράφουμε ως «κόλαση». Πάλι καλά, τελειώνουν σε λίγες εβδομάδες τα σχολεία…

Και που τα γνωρίζουμε; Βλέπετε να γίνεται κάτι για να αλλάξει η μοίρα μας η σακαταμένη; Βλέπετε να υπάρχει κάποιος ή κάτι που να ασχολείται για να δώσει μια συνολική, κεντρική και ολοκληρωμένη λύση στο πρόβλημα; Που να γνωρίζει τι πρέπει να γίνει, πού, πότε, με πόσα και να το κάνει, ώστε να μπορεί να εγγυηθεί ότι, αν δεν βελτιωθεί η κατάσταση τα επόμενα 5-10 χρόνια, τουλάχιστον δεν θα επιδεινωθεί; 

Εδώ, δεν μπορούν να συνεννοηθούν Δήμος και Κράτος για έναν δρόμο 500 μέτρων (Βασιλίσσης Ολγας), άλλα λέει ο ένας, άλλα το άλλο, και αυτό συμβαίνει συχνά και παντού – αν «λένε» βέβαια, διότι μπορεί και να μην ασχολούνται ή να μη θέλουν να πουν, ποτέ δεν ξέρεις.

Αν, όμως, υπάρχει ένα κραυγαλέο παράδειγμα διάχυσης ευθυνών στο ευρύτερο Δημόσιο, είναι το κυκλοφοριακό. Δήμοι, περιφέρειες, υπουργεία, οργανισμοί, ιδιωτικοί φορείς, όλοι διεκδικούν πίτα από την αρμοδιότητα, αλλά όταν φτάνει η ώρα της ευθύνης, όλοι φροντίζουν να βγάζουν το κεφαλάκι τους απέξω… Πώς να ξεχάσουμε ότι, για να απεγκλωβιστούν οι οδηγοί από την παγωμένη Αττική Οδό, κάτι και επιτακτικό τότε και αυτονόητο, έπρεπε να παρέμβει και να «στείλει» τον Στρατό ο τότε γενικός γραμματέας του Πρωθυπουργού Γρηγόρης Δημητριάδης, δηλαδή το Μέγαρο Μαξίμου! 

Η κάθε υπηρεσία, ο κάθε φορέας, είναι αρμόδιος έως ένα σημείο, συνήθως το σημείο όπου πρέπει να «σπάσει αυγά». Από εκεί και πέρα εμπλέκονται και άλλοι φορείς, άλλες υπηρεσίες, πολλοί ακόμη συν-αρμόδιοι, και ως γνωστόν ό,τι παίρνει πρόθεμα «συν» σε αυτή τη χώρα, δεν λειτουργεί και τόσο αποδοτικά. 

Κάπως έτσι, κανείς δεν είναι απολύτως/αποκλειστικά/συνολικά υπεύθυνος και υπόλογος απέναντι σε εμάς, τους πολίτες. Και αυτό τους βολεύει όλους, βέβαια, εκτός από εμάς. 

Εμάς, που θα συνεχίσουμε να «πλακωνόμαστε» στους δρόμους, εκνευρισμένοι από αυτό που ζούμε.

Και θα συνεχίσουμε να στοιβαζόμαστε στα λεωφορεία, ελπίζοντας ότι θα πιάσουμε το ΛΟΤΤΟ και θα έρθει ένα καινούργιο, ηλεκτρικό, «με τον καλό κλιματισμό». 

Και θα περιμένουμε 10-12 λεπτά τον συρμό του Μετρό, που μάλλον θα είναι από τους παλιούς, αφού «ξεχάσαμε» να παραγγείλουμε καινούργιους όταν σκάβαμε για τις επεκτάσεις (βάλαμε το κάρο μπροστά από το άλογο, με άλλα λόγια…), άσε που δεν θα πηγαίνει και πολύ γρήγορα, γιατί και οι ράγες πρέπει να συντηρούνται και δεν είναι ώρα να παίζουμε με την ασφάλεια.

Εμάς, που χρειαζόμαστε μισό ωράριο για να πάμε και έρθουμε από τις δουλειές μας, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. 

Εμάς, που έχουμε «παντρευτεί» το google maps, και όταν το βλέπουμε να «τρελαίνεται», το βρίζουμε και από πάνω. Ίσως γιατί είναι… ο μόνος που τελικά μας ακούει. Κυριολεκτικά. 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News

Διαβάστε ακόμη...

Διαβάστε ακόμη...