Με πάσα επισημότητα ανακοινώθηκε η έλευση και οσονούπω θα εκτίθεται στους ειδικούς χώρους θαθαλογίας και εκντουγανισμού της ΔΕΘ το πρώτο βαγόνι του θρυλικού Μετρό Θεσσαλονίκης. Ναι, πρόκειται περί του πρώτου παγκοσμίως μεταφορικού μέσου, που, προτού καν ξεκινήσει, έχει περάσει στη σφαίρα του θρύλου, ίσως στις πύλες του ανεξήγητου και σίγουρα στο χώρο του αοράτου.

Οπως εξηγήθηκε από τους αρμοδίους, ήρθε το πρώτο βαγόνι -και μάλιστα προηγμένης τεχνολογίας, χωρίς οδηγό- από τα ήδη παραγγελμένα, δηλαδή ένα βαγόνι μπροστάντζα έναντι της συνολικής βαγονοαγοράς, μια προκαταβολή, για να πάρουμε μια ιδέα. Δεν διευκρινίσθηκε βέβαια η συχνότητα παράδοσης των υπολοίπων οχημάτων και οι κακεντρεχείς ήδη λένε πως μ’ ένα βαγόνι τον χρόνο, μια χαρά θα είμαστε σε καμιά εκατό χρόνια. Ο θυμόσοφος λαός όμως γνωρίζει: βαγόνι το βαγόνι, γεμίζει το… σακούλι. Δεν πτοούμεθα οι υψηλόφρονες διότι μόλις τριάντα ένα χρόνια από την τρύπα-μνημείο του Κούβελα ήδη το πρώτο βαγόνι έφθασε. Και είναι προφανείς οι λόγοι και οι ωφέλειες της σοφής αυτής κίνησης.

Καταρχήν θα τσεκάρουμε αν παραγγείλαμε τα σωστά σε μέγεθος βαγόνια μη την πάθουμε, εμείς οι μπαγιάτηδες Σαλονικιοί, σαν κάτι ανυποψίαστους εκεί στο Νότο, που παρήγγειλαν οχήματα, που δεν χωρούσαν στα τούνελ και περίσσευαν στις ράγες. Τα βαγόνια εξάλλου είναι γνωστό πως δεν μαζεύουν στο πλύσιμο.

Από την άλλη, με το μπες βγες στο ακούνητο βαγόνι, οι Θεσσαλονικείς σιγά σιγά θα αρχίσουν να εκπαιδεύονται και να προσαρμόζονται στα νέα δεδομένα. Ολες οι κοινωνικές ομάδες και φυλές των δημοσίων συγκοινωνιών ήδη σπεύδουν να λάβουν σειρά προτεραιότητας ώστε να επισκεφτούν τη ΔΕΘ και να ενδιατρίψουν στο βαγόνι.

Οι γηραιοί κύριοι, που αναζητούν τον εισπράκτορα (Αναπήρωωωωων, θα κατέβει κανείς;;;).

Οι ασθμαίνουσες θειές, που επελαύνουν προς εύρεση από τώρα θέσεων, ελιγμών και πάρκινγκ με το καροτσάκι λαϊκής ανά χείρας.

Οι χαβαλετζήδες σκασιάρχες έφηβοι, που επείγονται να χωροθετήσουν τη γαλαρία.

Οι ζητιάνοι-ρήτορες, που οφείλουν να βρουν το κατάλληλο βήμα, για να διεκτραγωδούν αποτελεσματικά εν κινήσει τα δεινά τους.

Κι από κοντά ακολουθούν ήδη όλες οι επιφανείς σχετικές ειδικότητες: πορτοφολάδες και πορτοφολούδες με νέες βαγονίσιες τεχνικές προς εφαρμογή, βδέλλες εφαψίες και επίμονοι κολλητηριτζήδες, για να πάρουν μέτρα για θέσεις προσέγγισης, αφής και στενής επαφής, διαστάσεις διαδρόμου, πόρτες εξόδου και διαφυγής, όταν οι τσιρίδες και οι τσαντιές θα αρχίζουν.

Κι έτσι κάπως, με εκπαιδευτικό βαγόνι μπροστάντζα, με προσομοίωση Μετρό και «θα» που ίπτανται επί των κεφαλών μας στο βαλκανικό μας παναΐρ, ας ξεκινήσουμε τη νέα βαγονίσια ζωή μας προσπαθώντας να ξεπεράσουμε συμβολισμούς αναπόφευκτους.

Διότι τι είναι η ζωή εξάλλου; Τι είναι η χώρα ολόκληρη; Ενα ακούνητο βαγόνι χωρίς οδηγό είναι.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News