Παράδεισος λοιπόν η Ιθάκη. Αδιαμφισβήτητα. Δεν χρειαζόταν να ακουστεί από τα χείλη του Πρωθυπουργού για να το αντιληφθούμε. Έτσι είναι.

Ένα νησί καταπράσινο, με υπέροχα νερά, με την αγριάδα του απάτητου και την εντιμότητα του αυθεντικού. Ακόμα. Αυτά το κάνουν παράδεισο.

Γιατί πέρα από τη μυθική καταβολή της, αλλά και το σύγχρονο στίγμα του χθεσινού διαγγέλματος, η Ιθάκη παραμένει παράδεισος, λόγω της απομόνωσής της.

Κρίνοντας από το ιστορικό άλλων νησιών ή περιοχών που κάποτε χαρακτηρίστηκαν παράδεισοι. Ώσπου να γίνουν κάτι άλλο.

Ένα νησί σχεδόν απέναντι από την ηπειρωτική Ελλάδα που μέχρι πρόσφατα η ακτοπλοϊκή του σύνδεση με την Πάτρα, την Κυλλήνη και το λιμάνι του Αστακού ήταν ζητούμενο. Τόσο για τους 3.000 κατοίκους του χειμώνα, όσο και για τους πολλαπλάσιους επισκέπτες του καλοκαιριού.

Εύλογη η ερώτηση του κ. Τσίπρα στον Δήμαρχο του νησιού για το «πώς πάει ο τουρισμός φέτος;». Αλλά και η διευκρινιστική ερώτηση στην απόκριση ότι «πάει πολύ καλά», για το αν μιλάμε για «αφίξεις ή κλίνες;». Εννοώντας διανυκτερεύσεις. Η χρονιά λοιπόν στην Ιθάκη είναι πολύ καλή, τόσο σε αφίξεις και διανυκτερεύσεις, όσο και σε σκάφη που δένουν στα λιμάνια της, όπως διαβεβαίωσε ο Δήμαρχος.

Αυτά για ένα νησί με 40 περίπου ξενοδοχεία και ενοικιαζόμενα δωμάτια, αλλά και 140 σπίτια που νοικιάζονται στην πλατφόρμα Airbnb.

Για ένα νησί που προσελκύει εκατοντάδες ιστιοπλοϊκά από τον Απρίλιο έως τα τέλη Νοεμβρίου και «επισκέπτες ιδιαίτερης οικονομικής στάθμης». Παρέχοντας ωστόσο υποτυπώδεις υποδομές ελλιμενισμού και ημερήσιο αντίτιμο από 4 (τέσσερα) ευρώ για νερό (όχι ρεύμα) και δυνατότητα ανεφοδιασμού με πετρέλαιο.

Η Ιθάκη λοιπόν μαζεύει κόσμο. Πού η απορία; Είναι σαν να αφήνεις ένα βάζο με μέλι ανοιχτό και να αναρωτιέσαι αν θα μαζέψει μέλισσες.

Οι ταξιδιώτες αναζητούν τον παράδεισο. Ειδικά όταν στον αντίποδα του ίδιου νησιωτικού συμπλέγματος έχουν δει τα βουνά με σκουπίδια στην Κέρκυρα, έναν άλλο (άλλοτε) παράδεισο, που κινήθηκε σε ρυθμούς μαζικού τουρισμού.

Τώρα οι επιλεκτικοί ταξιδιώτες καταφεύγουν δια θαλάσσης στους Οθωνιούς και την Ερείκουσα, στην Κέρο και τη Δονούσα, στη Γαύδο και την Κίμωλο, στην Πολύαιγο, την Ικαρία, την Ανάφη. Στα ορεινά της Κρήτης και στον νότο της Ρόδου.

Αναζητώντας τον παράδεισο που χάθηκε από τους άλλους τόπους, οι οποίοι δεν εκτίμησαν το βασικό συστατικό που τους έκανε πολύτιμους και θελκτικούς. Την αγνότητα, την ειλικρίνεια της απλότητας και τη γαλήνη. Αυτό που ψάχνει σήμερα ο απαιτητικός ταξιδιώτης και πληρώνει ακριβά για να απολαύσει. Μια ματιά στις διεθνείς τάσεις απλά το επιβεβαιώνει.

Γιατί το μόνο που χρειάζεται να κάνεις για τον παράδεισο είναι να τον σεβαστείς και να τον διατηρήσεις. Πρώτα για σένα και μετά για τους άλλους. Δεν χρειάζεται ούτε να τον διαφημίσεις, ούτε να τον πουλήσεις φθηνά.

Γι’ αυτό, σε μια χρονιά που δεδομένα η Ιθάκη έχει μεγάλη αύξηση σε επισκέπτες και με την πρόβλεψη αυτή να εντείνεται στο εξής, ή δημόσια ερώτηση του Πρωθυπουργού στον Δήμαρχο θα έπρεπε να είναι για το πώς πάνε τα έργα βιολογικού καθαρισμού στο Βαθύ, τα έργα διαχείρισης απορριμμάτων, τα αποθέματα νερού στο νησί, αλλά και οι υποδομές ελλιμενισμού, που κατακλύζονται από σκάφη.

Αλλιώς και αυτός ο παράδεισος θα έχει ημερομηνία λήξης.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News