Oταν θα πας κυρά μου στο παζάρι, να μ΄αγοράσεις ένα κοκοράκι. Το κοκοράκι κικιρικι κίίίίί… Παιδικό τραγουδάκι. Oταν θα πας, κυριέ μου, στη Βενεζουέλα; Υπάρχει ένα θεματάκι. Τι να μου αγοράσεις από τη Βενεζουέλα; Υπήρχε περίπτωση να πεις «Κάνε μια διερεύνηση στα κρατικά σούπερ μάρκετ, μήπως και βρεις ενδιαφέροντα αγροτικά προϊόντα να εισάγουμε στην Ελλάδα» και να μη σε θωρήσουν ούφο; Χάθηκε ο πλανήτης για ευκαιρίες κι έφτασες στη Βενεζουέλα; Χάθηκε να δώσεις σημασία στις εξαγωγές της δικής σου χώρας, της έρμης Ελλάδας, και στους ηρωικούς επιχειρηματίες της και δήθεν κόπηκες να σταθείς στο πλευρό της παραγωγής της Βενεζουέλας;

Το πρώτο μου ταξίδι με αεροπλάνο, ήταν στην παιδική μου ηλικία, επί Ολυμπιακής Ωνάση… Πάρε και κατάλαβε χρόνια και χρόνια!… Στη Ρόδο. Στον πηγαιμό, ενώ η έρμη μάνα μου έκανε ό,τι μπορούσε να μοιραστούμε μαζί της το θαύμα της πτήσης με προτροπές του τύπου «Δείτε έξω από το παράθυρο. Δέος!», «Δείτε τα σύννεφα! Σαν πούπουλα!» και κάτι τέτοια, εμείς, τα παιδιά, είχαμε εντυπωσιαστεί από το γεγονός ότι υπήρχε σε κάθε θέση σακουλάκι για εμετό. Τρέχα γύρευε, πού μπορεί να σταθεί το μυαλό το παιδικό! Και ακόμα χειρότερα, ανοίγαμε το σακουλάκι και προσποιούμασταν εμετό για να γελάμε. Μέχρι που φάγαμε μια τσιμπιά, όπως την έτρωγε η δική μας γενιά, ήτοι η μάνα να χαμογελάει για ξεψάρωμα ενώ το χέρι της έδινε τσιμπιά και δη στριφτή και σε ρωτούσε κιόλας «Σ΄άρεσε;». Τι να απαντήσεις; Στον πηγαιμό λοιπόν, με εντυπωσίασε το σακουλάκι. Στην επιστροφή όμως με εντυπωσίασε, ότι όλοι οι ταξιδιώτες είχαν αγοράσει από μια ομπρέλα. Ολοι! Κι είχε ήλιο. Μόνο ήλιο είχε. Απ’ ό,τι έμαθα αργότερα, η Ρόδος ήταν νησί που δεν είχε φορολογία προκειμένου να ενισχυθούν οι αγορές των επισκεπτών. Αρα και οι ομπρέλες ήταν φθηνότερες από άλλα μέρη. Αλλά ρε πούστη μου, ήταν δυνατόν, σε μια χώρα με τη μεγαλύτερη ηλιοφάνεια -έστω της Ευρώπης- να σπεύδουν οι Ελληνες να αγοράσουν φθηνές ομπρέλες; Ολοι; Ηταν δυνατόν, από τόσα και τόσα προϊόντα «ευκαιρία», όλοι να συνέκλιναν στην ευκαιρία μιας ομπρέλας; Ρόδος για αγορά ομπρέλας;

Γιατί το θυμήθηκα τώρα όλο αυτό; Γιατί ήρθε ο αξιαγάπητος Ν. Παππάς, υπουργός μας Επικρατείας, συνοδευόμενος από το τσακάλι δικηγόρο Αρτεμη Αρτεμίου να μιλήσει για το ταξίδι του στη Βενεζουέλα, και να δώσει ως απάντηση στα ερωτήματα που μοιραία προέκυψαν για το τι διάολο διερευνούσε στη Βενεζουέλα: «Υπήρχε μια διερεύνηση δυνατοτήτων σε σχέση με αγορά προϊόντων αγροτικών από τα κρατικά σούπερ μάρκετ της Βενεζουέλας».

Τι να λέμε τώρα πια για ομπρέλες! Για σακουλάκια εμετού όμως;

Υ.Γ «Η Βενεζουέλα αποτελεί ένα μοντέλο που πρέπει να ακολουθήσουμε ώστε να αφήσουμε πίσω το καπιταλιστικό μοντέλο που κυριαρχεί σήμερα στην Ευρώπη». Αλέξης Τσίπρας 12.6.2012

ΥΓ 2 Σε απελπιστικό σημείο η Βενεζουέλα, μετά τις ελλείψεις σε τρόφιμα και ρεύμα, δεν έχει να τυπώσει πλέον χαρτονομίσματα.

Υ.Γ 3 Προσφάτως αποκαλύφθηκε ότι η Βενεζουέλα χρηματοδοτούσε κρυφά τους Podemos της Ισπανίας για να ακολουθήσουν την πολιτική του Τσάβες. Λεφτά υπήρχαν… Και εκεί.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News