Ο τίτλος είναι μετάφραση ενός ωραίου ιδιωματισμού της αγγλικής γλώσσας, στο πρωτότυπο είναι «Death by a thousand small cuts» και αναφέρεται σε κάτι που υποψιαζόμαστε μεν όλοι, αλλά πρόσφατα διαπίστωσα ότι ισχύει. Και αναφέρομαι στο οικονομικό χάλι που, κατά γενική ομολογία, επικρατεί στον δημόσιο τομέα της χώρας μας και κατ’ επέκταση σε όλο το κράτος.

Φτάνουν στα αφτιά μας οι κραυγαλέες περιπτώσεις διαφθοράς, διασπάθισης και διαπλοκής, οι πολύκροτες υποθέσεις των Τσοχατζόπουλων και των Παπαγεωργόπουλων, οι σπατάλες και οι υπεξαιρέσεις εκατομμυρίων. Και αυτά είναι πράγματα που συμβαίνουν σε όλες τις χώρες λίγο-πολύ. Κατά τη γνώμη μου όμως, δεν είναι αυτή η αιτία του οικονομικού «θανάτου» του κράτους μας.

Επιτρέψτε μου να εικονογραφήσω με ένα παράδειγμα, αληθινό μεν, αλλά χωρίς να αναφέρω ονόματα, τοποθεσίες και φορείς. Οχι για κανέναν άλλο λόγο, αλλά επειδή αφενός δεν έχει σημασία, αφετέρου δεν έχω καμία διάθεση να δίνω εξηγήσεις. Ας πούμε ότι πρόκεται για μια… παραβολή.

Ενας γνωστός μου πρόσφατα τοποθετήθηκε επικεφαλής ενός συλλόγου, ΝΠΙΔ μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, έναν από τις χιλιάδες που δραστηριοποιούνται σε όλη τη χώρα με ό,τι αντικείμενο βάζει ο νους.

Ο σύλλογος αυτός ανέλαβε μια πολιτιστική δραστηριότητα. Γίνονται χιλιάδες τέτοιες κάθε χρόνο, και ευτυχώς, πολύ συχνά είναι κύτταρα ενός υγιούς κοινωνικού οργανισμού.

Για τη δραστηριότητα αυτή, ένας φορέας κοντά στην τοπική αυτοδιοίκηση αποφάσισε να επιχορηγήσει τον σύλλογο. Ας πούμε ότι αποφάσισε να του δώσει 3.500 ευρώ. Ο σύλλογος έκανε την εκδήλωση, η οποία στοίχισε κάτι λιγότερο από το ποσό της επιχορήγησης, ας πούμε 3.000 ευρώ, και στο τέλος μάζεψε τα παραστατικά, τα υπέβαλε στον φορέα που θα πλήρωνε, εισέπραξε τα χρήματα και πλήρωσε τους προμηθευτές με βάση τα παραστατικά που είχαν εκδώσει αυτοί.

Ως εδώ όλα καλά και όλα νόμιμα.

Ο γνωστός μου άκουσε την έκπληξη στη φωνή της υπεύθυνης του φορέα να του λέει στο τηλέφωνο: «το ποσό είναι μικρότερο από 3.500 ευρώ!». Της απάντησε ότι όντως είναι μικρότερο, κι αυτό επειδή δεν χρειάστηκε να δαπανηθεί ολόκληρο. Η κυρία του είπε ότι 3,500 έχουμε εγκρίνει, αυτά θα σας δώσουμε, δεν πειράζει, ό,τι περισσέψει το κρατάτε μήπως κάνετε κάτι άλλο στο μέλλον.

Ο γνωστός μου, ως επικεφαλής του συλλόγου και με δικαίωμα χειρισμού του τραπεζικού λογαριασμού του, θα μπορούσε άνετα να βρει ένα εικονικό τιμολόγιο, να τσεπώσει τα παραπανίσια 500 ευρώ, και ούτε γάτα ούτε ζημιά.

Ετυχε να είναι τίμιος και δεν το έκανε, τα 500 έμειναν στην άκρη, και πιθανότατα να μη χρησιμοποιηθούν ποτέ.

Πεντακόσια ευρώ στον προϋπολογισμό του κράτους δεν είναι τίποτα. Είναι μια μικρή αμυχή. Ελα μωρέ, από ποιον θα λείψουν;

Αν κόψεις το δάχτυλό σου λίγο, με το μαχαίρι της κουζίνας, καθαρίζοντας λαχανικά, δεν παθαίνεις και τίποτε. Στάζουν λίγες σταγόνες αίμα, μια μικρή αμυχή είναι, έλα μωρέ, από ποιον θα λείψουν λίγες σταγόνες; Πέντε ολόκληρα λίτρα έχουμε.

Σαν τον σύλλογο του γνωστού μου, επαναλαμβάνω, υπάρχουν χιλιάδες. Και άλλες χιλιάδες οργανισμοί και ΜΚΟ, και επιτροπές και άλλα ων ουκ έστιν αριθμός. Υποθέτω (για να μην είμαι και απόλυτος) ότι όλους αυτούς τους φορείς και συλλόγους και οργανισμούς τους στελεχώνουν άνθρωποι, ορισμένοι από τους οποίους σε αντίστοιχη περίπτωση θα τσέπωναν το περισσευούμενο πεντακοσάρικο.

Χρειάζεται να γράψω κάτι άλλο;

* Ο Στάθης Παναγιωτόπουλος είναι δημοσιογράφος, ραδιοφωνικός παραγωγός, παρουσιαστής στο «Ράδιο Αρβύλα»

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News