Με αφορμή την προβολή της ταινίας «Αγόρια στο ντους»  σε μαθήτριες και μαθητές Δ΄ Δημοτικού, την αντίδραση των γονέων ενός από αυτούς, όπως και την κάλυψη του θέματος από τα ΜΜΕ ας δούμε τα παρακάτω, ως τροφή για σκέψη:

Α. Η  προβολή μιας ταινίας και οι δράσεις που την πλαισιώνουν (συζήτηση, εργασία σε ομάδες ή ότι άλλο) είναι ένα εξαιρετικό εκπαιδευτικό εργαλείο. Ο μαθητικός πληθυσμός ωφελείται αναμφίβολα όταν έρχεται σε επαφή με ποικίλα εκπαιδευτικά ερεθίσματα, τα οποία λειτουργούν ως παράθυρα και ως καθρέφτες για τη ζωή και τις αξίες της σε όλες τις εκφάνσεις

Β. Η κάθε τάξη ανήκει σε ένα σχολικό πλαίσιο. Το σχολικό πλαίσιο είναι ένα σύστημα με μέλη και κανόνες τυπικούς και άτυπους. Μέλη είναι οι μαθήτριες και οι μαθητές, οι εκπαιδευτικοί, οι γονείς/κηδεμόνες/πρόσωπα φροντίδας και το σχολικό προσωπικό (γραμματείς, προσωπικό καθαριότητας, φύλακες, κα). Οι κανόνες εκπορεύονται από τη Διοίκηση με τη μορφή νόμων, αποφάσεων, εγκυκλίων, από τον σχολικό κανονισμό της σχολικής κοινότητας και τα συμβόλαια κάθε τάξης, που ιδανικά συναποφασίζονται τις έξι πρώτες εβδομάδες της λειτουργίας του σχολείου. Άτυποι είναι οι αξίες και οι αρχές ενός σχολικού πλαισίου που διακρίνονται μέσα από το περιεχόμενο των υλικών που χρησιμοποιούνται, του περιεχομένου των προγραμμάτων που εκπονούνται κλπ.

Γ. Τα υλικά που αξιοποιούνται στο σχολείο, μέχρις στιγμής,  χρειάζεται να είναι εγκεκριμένα από το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής (ΙΕΠ). Η συγκεκριμένη ταινία και το συνοδευτικό υλικό της προέρχεται από την πλατφόρμα CinEDU του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου,  εποπτευόμενου φορέα του Υπουργείου Πολιτισμού και δεν έχουν την έγκριση του ΙΕΠ. Επιπλέον αφορούν στην ηλικιακή ομάδα του Γυμνασίου

Δ. Σύμφωνα με την επιστολή του σκηνοθέτη της ταινίας  «…..Τα ‘Αγόρια στο Ντους’ αφηγείται μία ιστορία αρσενικής φιλίας, πώς δύο πολύ καλοί φίλοι εξερευνούν τις νόρμες της αρρενωπότητας, τι σημαίνει το να ‘γίνεις άνδρας’ και, σε τελική ανάλυση, πώς η φιλία τους αυτή δέχεται ταυτόχρονα αμφιβολίες, αλλά και στήριξη από τους ενήλικες γύρω τους» (Κρίστιαν Ζέτεμπεργκ, σκηνοθέτης, 25/05/2023)

Και προκύπτουν εύλογα ερωτήματα:

Υπήρξε  υποστηρικτικό πλαίσιο για την εκπαιδευτικό πριν, κατά τη διάρκεια και μετά την προβολή της ταινίας και τι είδους;

Τα παιδιά και οι γονείς πώς είχαν προετοιμαστεί για την προβολή της ταινίας;

Θέματα όπως η φιλία, τα στερεότυπα, οι έμφυλες ταυτότητες, η τοξική αρρενωπότητα που αναδεικνύονται στην ταινία είναι αναμενόμενο να οδηγήσουν σε συζητήσεις για θέματα  περιεκτικής σεξουαλικής αγωγής και ΛΟΑΤΚΙ+ ζητήματα. Υπήρχε θεωρητικό και παιδαγωγικό υπόβαθρο για το αντικείμενο;

Η διεύθυνση του σχολείου, ο Σύλλογος Εκπαιδευτικών και ο Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων  πώς  διαχειρίζονται τέτοια γεγονότα;

Είναι διαπιστωμένο από την 35χρονη εμπειρία μου στο πεδίο της εκπαίδευσης ότι οι μαθήτριες και οι μαθητές διψάνε για προγράμματα και δράσεις που σχετίζονται με τα ζητήματα της περιεκτικής σεξουαλικής αγωγής και των έμφυλων ταυτοτήτων. Πρωτοβουλίες, όπως αυτή της συναδέλφου είναι οάσεις, αλλά χρειάζονται την ανάλογη πλαισίωση για να μην υπάρξουν  αστοχίες με συνέπειες, οι οποίες θα αποτρέψουν εκπαιδευτικούς να υλοποιήσουν στο μέλλον ανάλογες δράσεις.

Παρόλο που μπήκαν τα πρώτα σποράκια για τη σεξουαλική αγωγή με τα Εργαστήρια Δεξιοτήτων ο δρόμος είναι μακρύς. Ξεκάθαρα αναδεικνύεται η αναγκαιότητα  της ύπαρξης της περιεκτικής σεξουαλικής αγωγής και των ΛΟΑΤΚΙ+ ζητημάτων πλαισιωμένων με το κατάλληλο ηλικιακά εκπαιδευτικό υλικό στην εκπαίδευση από το νηπιαγωγείο μέχρι το Πανεπιστήμιο. Η κατάρτιση των εκπαιδευτικών, των γονέων, των ειδικών ψυχικής υγείας, των δημοσιογράφων και όσων εμπλέκονται με τα νέα άτομα  είναι απαραίτητη. Παράλληλα θα ήταν χρήσιμη η δημιουργία επίσημου πρωτοκόλλου διαχείρισης συναφών ζητημάτων στις σχολικές μονάδες.

*Η Μαίρη Χιόνη είναι εκπαιδεύτρια σεξουαλικής αγωγής και ΛΟΑΤΚΙ+ (lgbtqi+) ζητημάτων  – συγγραφέας

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News