Η συζήτηση ξεκίνησε με δάκρυα. Θυμόταν τους ακκισμούς της στο σκοτάδι, όταν νόμιζε ότι δεν την παρακολουθεί κανείς και κορόιδευε τον εαυτό της. Θυμόταν τις γκριμάτσες της, όταν ξυπνούσε το πρωί και κοιτούσε το είδωλο της στον καθρέφτη. Θυμόταν τα μαλλιά της, όταν ο αέρας τα έριχνε στο πρόσωπο της. Αναστέναζε στην ανάμνηση του αρώματος της και ζητούσε τη βοήθεια μου. Βουβά τον κοιτούσα να θρηνεί τον έρωτα του και αναρωτιόμουν πόσο δυνατά μπορώ να τον χαστουκίσω. Να τον εκδικηθώ που νιώθει αυτός έτσι και όχι εγώ.

Έπιανε την καρδιά του και χτυπούσε τα πόδια του στο πέτρινο έδαφος. Κατέβαζε το κεφάλι και ούρλιαζε, σαν ναρκομανής που ψάχνει για ένα ίχνος ηρωίνης. Μου έπιανε το χέρι και ζητούσε την συγχώρεση μου, που ξεσπούσε έτσι μπροστά μου. Πονούσε και με ένα διεστραμμένο τρόπο απολάμβανα το θέαμα όσο δεν είχα απολαύσει ποτέ έναν οργασμό.  Τον είχε κυριεύσει η θλίψη και μαγευόμουν. Το συναίσθημα! Και πάλι εμφανιζόταν μπροστά μου αυτό το συναίσθημα που γεννούν δύο άνθρωποι και ακολουθεί πάντα μόνο τον ένα, ο πόνος.

Η παρεξηγημένη έλλειψη, η καταδικασμένη απουσία, ο τρελός πόνος. Έχουμε χαρακτηρίσει τόσο αυτά τα συναισθήματα με τις πράξεις μας που χάσαμε την ουσία τους. Ήθελα να του γλύψω το χέρι για να του τραβήξω τη προσοχή και να τη φέρω στη γαμημένη ουσία. Ήθελα να του φωνάξω πως είναι ευλογημένος. ΕΙΣΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟΣ ΠΟΥ ΝΙΩΘΕΙΣ ΕΤΣΙ ΚΑΛΕ ΜΟΥ ΦΙΛΕ, ΕΙΣΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟΣ ΠΟΥ ΤΡΥΠΗΘΗΚΕΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΡΩΤΑ ΚΑΙ ΔΑΓΚΩΘΗΚΕΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΟΝΟ. Αλλά δεν μπορούσα να του μιλήσω, ούτε να του γλύψω το χέρι.

Αυτός ο στρουμπουλός εγωιστής με τα ηλίθια βέλη, ο θεός του έρωτα, είναι ο χειρότερος εχθρός σου απόψε φίλε μου. Το ξέρω ότι πονάς, το βλέπω στα χέρια σου που δεν ξέρεις που να τα ακουμπήσεις. Το ακούω στην ανάσα σου που ξεψυχάει. Αλλά είσαι τυχερός φίλε μου, ο πόνος σου είναι η ρίζα της δύναμης σου. Είσαι ατσάλινος απόψε γιατί θα μάθεις να χάνεις τη μάχη, θα αποκτήσεις στιγμές να νοσταλγείς, εφιάλτες να πολεμάς και αίμα να χαραμίζεις για τις αγαπημένες σου. Αύριο θα ξυπνήσεις ήρεμος, θα πονάς λιγότερο. αλλά απόψε είσαι τυχερός γιατί γνώρισες τον έρωτα νεογέννητο και έφτασες στην τελείωση του. Απόψε είσαι ο πιο ιδιαίτερος άνθρωπος στον κόσμο, είσαι μισός και τόσο απροσδιόριστα ολόκληρος όσο ποτέ. Χαμογέλα και ευχήσου της καλή τύχη, ευχήσου της να κάνει και άλλους να νιώσουν όπως εσύ.

 

 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News