Οσο περνούν τα χρόνια μιας πρωθυπουργικής θητείας, οι συνεντεύξεις Τύπου στη ΔΕΘ γίνονται όλο και πιο δύσκολες για τον ένοικο του Μεγάρου Μαξίμου. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ο οποίος θα σταθεί την Κυριακή (7/9) επί δυόμισι ώρες απέναντι στους πολιτικούς συντάκτες και τους ανταποκριτές ξένου Τύπου, θα έχει βεβαίως υπόψη του τις παγίδες. Το ερώτημα είναι αν θα μπορέσει στην πράξη να αποφύγει τα λάθη που έχουν συμβεί στο παρελθόν και σηματοδότησαν το τέλος της «πολιτικής ηγεμονίας» ορισμένων εκ των προκατόχων του.

Η συνέντευξη Τύπου είναι ένα ιδιαίτερο πολιτικό ραντεβού. Για τον πολίτη που βράζει στην άμμο της Χαλκιδικής ή ετοιμάζεται για το κυριακάτικο τραπέζι δεν σημαίνει και πολλά ως τηλεοπτικό θέαμα. Ιδίως μετά το πρώτο μισάωρο, και όταν πια η ώρα πλησιάζει δύο το μεσημέρι –και το κατσικάκι βγαίνει από τον φούρνο–, το όλο πράγμα απασχολεί περισσότερο το πολιτικό και δημοσιογραφικό σύστημα παρά τον μέσο πολίτη. Και όμως, μπορεί όλοι να έχουν «κοιμηθεί» μετά από δυόμισι ώρες και να έρθει η γκάφα που θα παίζει όλη την εβδομάδα στα social media.

Η συνέντευξη μοιάζει όντως με μια αποστειρωμένη, προβλέψιμη διαδικασία: καμιά σαρανταριά ερωτήσεις, οι περισσότερες χωρίς follow-up, μια κουραστική μαραθώνια ροή. Ομως όλα κρίνονται σε μια φράση. Σε ένα στραβοπάτημα. Στην ατάκα που θα μείνει.

Δεν χρειάζεται να πάμε πολύ μακριά για παραδείγματα. Το 2008 ο Κώστας Καραμανλής, μετά από τέσσερα χρόνια στο Μαξίμου, πιεσμένος από σκάνδαλα και την υπόθεση Βουλγαράκη, είπε τη φράση που έμελλε να τον στοιχειώσει: «Ο,τι είναι νόμιμο είναι και ηθικό». Μια πρόταση που γκρέμισε σε μια στιγμή το ηθικό πλεονέκτημα της κυβέρνησής του και έγινε η αρχή του τέλους. Η αμηχανία εκείνης της συνέντευξης έμεινε ανεξίτηλη και συνοδεύει ακόμη την πολιτική μνήμη της εποχής.

Δέκα χρόνια μετά, το 2018, ήταν η σειρά του Αλέξη Τσίπρα να κάνει το δικό του λάθος. Σε μια προσπάθεια να απαντήσει για τις περικοπές συντάξεων του Τρίτου Μνημονίου, είπε πως αυτές αφορούν «σε συγκεκριμένη μερίδα συνταξιούχων οι οποίοι σήμερα είναι πάνω από 70 ετών οι περισσότεροι. Αρα, η όποια περικοπή δαπανών δεν θα είναι μια μόνιμη περικοπή, θα σβήσει με το πέρασμα του χρόνου». Πώς θα «σβήσει»; Μα, προφανώς, μόνο αν οι άνω των 70 μετοικήσουν εις τας αιωνίους μονάς. Ηταν μια φράση που προκάλεσε σάλο και έγινε πρωτοσέλιδο, επιβεβαιώνοντας ότι στη ΔΕΘ αρκεί ένα λάθος για να χαθεί ο έλεγχος του αφηγήματος.

Το πιο διάσημο παράδειγμα, βέβαια, παραμένει το «λεφτά υπάρχουν» του Γιώργου Παπανδρέου το 2009. Μια φράση που ειπώθηκε με αισιοδοξία και αυτοπεποίθηση από έναν εν αναμονή τότε πρωθυπουργό, αλλά μετατράπηκε σε τραγική ειρωνεία όταν η χώρα βρέθηκε, λίγους μήνες αργότερα, στο χείλος του γκρεμού. Δεν ήταν απλώς μια γκάφα· έγινε το πολιτικό του σήμα κατατεθέν.

Ακόμη πιο πίσω, το 1987, ο Ανδρέας Παπανδρέου χρησιμοποίησε το βήμα της ΔΕΘ για να διαχωρίσει τη θέση του από τον τότε υπουργό Οικονομίας Κώστα Σημίτη. Η ρήξη επισφραγίστηκε λίγους μήνες αργότερα με την παραίτηση του Σημίτη, δείχνοντας ότι η ΔΕΘ δεν βγάζει μόνο ατάκες, αλλά και πολιτικές εξελίξεις πρώτης γραμμής.

Το πρωτόκολλο της παρουσίας του εκάστοτε πρωθυπουργού στη ΔΕΘ αποτελεί έμπνευση του Κωνσταντίνου Καραμανλή, σε μια εποχή πολύ πριν από τα social media, όταν δεν υπήρχαν καν ιδιωτικά κανάλια. Σήμερα, αντίθετα, όλα γράφουν. Λίγα δευτερόλεπτα αρκούν. Και τα θέματα που θα κληθεί να διαχειριστεί ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν είναι και λίγα, με πρώτο αυτό της ακρίβειας, που εξοργίζει τα νοικοκυριά. Αυτό είναι το δύσκολο και όχι η απάντηση για την επάνοδο του Αλέξη Τσίπρα.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News