Δεν γνωρίζω ακριβώς τι είναι το αγώνισμα Muay Thai και δεν είχα ξανακούσει για τον προπονητή του αθλήματος Ηλία Λάμπρου. Αυτό όμως δεν με εμπόδισε να θαυμάσω τα υγιή πολιτικά του αντανακλαστικά και το βάθος των απλών λόγων του, όταν απέσυρε την αθλήτριά του από μία διοργάνωση γιατί ο χώρος είχε κατακλυστεί από γνωστούς χρυσαυγίτες. Και αυτός ο άγνωστος σε μένα άνθρωπος έδωσε ένα μάθημα Δημοκρατίας σε πολλούς μεγαλοσχήμονες, πολιτικούς και δημοσιογράφους.

«Ο αθλητισμός δεν μας ενώνει όλους», λέει ο Ηλίας Λάμπρου. «Οι σχολές και τα γυμναστήρια δεν χωρούν φασίστες», «δεν υπάρχει λόγος να συμμετέχουμε για χάρη ενός περιέργως νοούμενου επαγγελματισμού». Ακριβώς. Ούτε η δημοσιογραφία μας χωρά όλους και δεν υπάρχει λόγος στο πλαίσιο ενός κακώς νοούμενου επαγγελματισμού να χωρούν οι φασίστες ανάμεσά μας. Δεν υπάρχει λόγος να περιφέρονται σε εκπομπές και πάνελ, και μάλιστα καθόλου περιθωριακά, για να ακούμε κανονικά και δημοκρατικά τις απόψεις τους. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να ωσμώνονται με όλους τους υπόλοιπους που πιστεύουν στα δημοκρατικά ιδεώδη, και με αυτό τον τρόπο να νομιμοποιούνται και να κανονικοποιούνται σαν να εκφράζουν απλώς φυσιολογικές πολιτικές διαφωνίες με τους υπόλοιπους.

Οι φασίστες, ακόμα κι αν έχουν εκλεγεί στο κοινοβούλιο, δεν επιτρέπεται να αντιμετωπίζονται με όρους ισότιμου διαλόγου – ο δημοκρατικός διάλογος, πριν από την ψήφο, απαιτεί κοινή πίστη στις αρχές του ουμανισμού που εκείνοι εχθρεύονται.

Δεν αναρωτιέται άραγε γιατί δεν υπάρχει αντιπρόεδρος της Χρυσής Αυγής στη Βουλή; Δεν προβληματίζεται από την υπερήφανη στάση του Σταύρου Δήμα που αρνήθηκε προκαταβολικά εκλογή με ψήφους φασιστών;

Ακόμα παραπάνω ισχύει για τους πολιτικούς. Και είναι δυστύχημα που η γενναία στάση του προπονητή έρχεται να φωτίσει αρνητικά την απαράδεκτη θέση του Προέδρου της Βουλής για το ενδεχόμενο να γίνουν οι βουλευτές της Χρυσής Αυγής ρυθμιστές του εκλογικού τοπίου. Ούτε λίγο ούτε πολύ ο κ. Βούτσης παρέβη τον άγραφο νόμο πολιτικής απομόνωσης των φασιστών που είχε δημιουργηθεί σιωπηρά στο Κοινοβούλιο από όλες τις πτέρυγες, και θεώρησε ξαφνικά τις ψήφους τους ισότιμες με των υπολοίπων.

Μόνο η προκάτοχός του για τους δικούς της πολιτικούς λόγους είχε τολμήσει να αμφισβητήσει την κοινή πρακτική αποκλεισμού των υποδίκων χρυσαυγιτών, και δυστυχώς ο τωρινός Πρόεδρος ακολουθεί τον ίδιο ολισθηρό δρόμο. Στην προσπάθειά του να υπηρετήσει το στόχο των 200 ψήφων παριστάνει τον αφελή που μετρά ορφανές ψήφους. Δεν αναρωτιέται άραγε γιατί δεν υπάρχει αντιπρόεδρος της Χρυσής Αυγής στη Βουλή; Δεν προβληματίζεται από την υπερήφανη στάση του Σταύρου Δήμα που αρνήθηκε προκαταβολικά εκλογή με ψήφους φασιστών; Δεν κοιτά λίγο προς την άλλη πλευρά της Αθήνας, εκεί που διεξάγεται η δίκη για τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα;

Γιατί ο Νίκος Βούτσης δέχτηκε να συνδέσει για πάντα το όνομά του με τέτοια αντιδημοκρατική μεθόδευση, χάριν πρόσκαιρων (και φυσικά αμφίβολων) πολιτικών κερδών;

Ο προπονητής Πολεμικών Τεχνών Ηλίας Λάμπρου, μπορεί να μην έχει την πολυετή πολιτική εμπειρία του κ. Βούτση και των λοιπών προσώπων του δημοσίου βίου που καλοδέχνονται τους φασίστες ως εκλεγμένους, αλλά έχει καθαρό πολιτικό βλέμμα και ανυποχώρητες δημοκρατικές πεποιθήσεις. Και γίνεται για λίγο προπονητής Δημοκρατικών Αρχών σε ένα περιβάλλον που δυστυχώς εμφανίζει όλο και συχνότερα μειωμένα αντανακλαστικά απέναντι στους κήρυκες της βίας που ξανασηκώνουν κεφάλι.

Η ανακοίνωση του προπονητή:

«Σήμερα μια αθλήτρια του White Tiger Camp έπαιζε αγώνα Κ1 για μια ζώνη σε μεγάλη διοργάνωση, αγώνα που τελικά ακυρώσαμε. Για λόγους σεβασμού
προς την αντίπαλη αθλήτρια, τη γωνία και το δάσκαλό της αλλά και το διοργανωτή που μας έκανε την τιμή και μας προσέφερε αυτή την ευκαιρία διεκδίκησης ζώνης θα πρέπει να εξηγήσω αυτή τη ενέργειά μας. Με το που φτάσαμε στο χώρο διεξαγωγής των αγώνων, αντιληφθήκαμε πως “πρώτο τραπέζι πίστα” ήταν μεγάλη παρέα αποτελούμενη από τον Κασιδιάρη, το Λαγό και άλλα μέλη της Χρυσής Αυγής, αντίστοιχου ή μικρότερου βεληνεκούς. Επειδή ο αθλητισμός δε μας ενώνει (και καλά κάνει), επειδή οι σχολές και τα γυμναστήρια μας δε χωρούν τους φασίστες και τους
ναζί, δεν υπήρχε κανένας λόγος να παραμείνουμε στον ίδιο χώρο με αυτούς, νομιμοποιώντας την παρουσία τους σε δημόσιους χώρους. Δεν έχω τη λογική του no politica στον αθλητισμό, πολύ περισσότερο όταν αφορά μισάνθρωπους νοσταλγούς του Χίτλερ, των κρεματορίων, των στρατοπέδων συγκέντρωσης. Δεν υπάρχει κανένας λόγος για χάρη ενός περιέργως εννοούμενου επαγγελματισμού, να συμμετέχουμε σε οτιδήποτε αντίστοιχο. Θέλουμε έναν κόσμο που να χωράει πολλούς κόσμους και θα συνεχίσουμε να παλεύουμε για αυτό… Ειλικρινά είμαι περήφανος για τους μαθητές/αθλητές μου και μακάρι να είναι και αυτοί περήφανοι για τις επιλογές μας και τη στάση ζωής μας…

Ηλίας Λάμπρου White Tiger Muay Thai Camp». (πηγή: Lifo.gr)

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News