«Εγώ και ο Φερνάντο Λεόν ντε Αρανόα υποψήφιοι της Ισπανίας στα Οσκαρ και οι “Παράλληλες μητέρες” όχι; Σπαράζει η ψυχή μου», σημείωσε, αστειευόμενος, ο Χαβιέ Μπαρδέμ, συνομιλώντας με την Στεφάνια Ουλίβι της Corriere della Sera.

Σε τι ακριβώς, όμως, αναφέρεται ο κορυφαίος ισπανός ηθοποιός; Στο γεγονός πως υποψήφια ταινία για να εκπροσωπήσει τον ισπανικό κινηματογράφο στην 94η Τελετή Απονομής των Βραβείων Οσκαρ που θα διεξαχθεί (κορονοϊού επιτρέποντος) τον ερχόμενο Μάρτιο, δεν είναι η ταινία του Πέδρο Αλμοδόβαρ «Madres Paralelas» με πρωταγωνίστρια τη σύζυγό του Πενέλοπε Κρουζ που καταχειροκροτήθηκε στη Βενετία, αλλά το έργο «El Buen Patrón» του Φερνάντο Λεόν ντε Αρανόα με πρωταγωνιστή τον ίδιο που σημείωσε τεράστια επιτυχία στην Ισπανία.

«Συνεργάστηκα με τον Πέδρο στην “Καυτή σάρκα”, ταινία στην οποία η Πενέλοπε γεννούσε ένα μωρό με τη βοήθεια της μητέρας μου (της μεγάλης ισπανίδας ηθοποιού Πιλάρ Μπαρδέμ η οποία απεβίωσε τον περασμένο Ιούλιο). Με τον Φερνάντο, εγώ και εκείνη γυρίσαμε το “Αγαπώντας τον Πάμπλο”. Είμαστε ευγνώμονες για το ότι οι ταινίες μας μπορούν να εκπροσωπούν τον ισπανικό κινηματογράφο. Πιστεύω πως εκείνη έχει πολλές πιθανότητες, μετά το Βραβείο Καλύτερης Ερμηνείας στη Βενετία, να περιληφθεί μεταξύ των καλύτερων ηθοποιών για την εκπληκτική ερμηνεία της στον ρόλο της Γιάνις», είπε ο Μπαρδέμ, μιλώντας για τη γυναίκα του.

Ο οποίος για τη δική του ερμηνεία ως «Χούλιο Μπλάνκο» στο «Καλό αφεντικό» του Φερνάντο Λεόν ντε Αρανόα κέρδισε μία από τις είκοσι, συνολικά, υποψηφιότητες της ταινίας στα φετινά Βραβεία Γκόγια. Υποψήφια για το βραβείο καλύτερης πρωταγωνιστικής ερμηνείας της ισπανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου είναι φυσικά και η Πενέλοπε Κρουζ, ωστόσο οι «Παράλληλες μητέρες» του Πέδρο Αλμοδόβαρ κέρδισαν μόλις οκτώ υποψηφιότητες συνολικά.

Πριν από μία εικοσαετία ο Χαβιέ Μπαρδέμ και ο Φερνάντο Λεόν ντε Αρανόα αποφάσισαν να αφηγηθούν μέσω της ταινίας «Δευτέρες με λιακάδα» τα δεινά της ανεργίας, με τον ισπανό ηθοποιό να υποδύεται τον «Σάντα», τον αρχηγό μιας παρέας ανδρών που εργάζονταν, έως το κλείσιμό τους, στα ναυπηγεία του Βίγο στη Γαλικία.

Φέτος στο «Καλό Αφεντικό» εκπροσωπεί την άρχουσα τάξη, υποδυόμενος τον «Χούλιο Μπλάνκο», τον ιδιοκτήτη ενός εργοστασίου παραγωγής ζυγών. «Στις “Δευτέρες με λιακάδα” σε πρώτο πλάνο ήταν οι εργάτες χωρίς δουλειά, εδώ είναι η άλλη πλευρά, ο επιχειρηματίας, η εξουσία. Ο τόνος είναι άκρως κωμικός, αλλά όπως συμβαίνει πάντα με τον Φερνάντο, πρόκειται περί μιας ταινίας που ασκεί κοινωνική κριτική», σημείωσε ο Μπαρδέμ.

«Η διαφορά είναι ότι τότε υπήρχε μια αίσθηση αλληλεγγύης, μια ταξική συνείδηση που εξαλείφεται πλέον, πλέον είμαστε πιο ατομικιστές, περισσότερο εγωιστές ειδικά στo πλαίσιο της πανδημίας. Η συμμετοχή σε ένα μαζικό κίνημα, σε συλλογικούς αγώνες, είναι πιο δύσκολη επειδή πιστεύουμε πως μπορούμε να το κάνουμε μέσω του Twitter. Αλλά οι επαναστάσεις προϋποθέτουν τη φυσική παρουσία», συμπλήρωσε.

Οσον αφορά τον «Χούλιο Μπλάνκο», το καλό αφεντικό, «το ταλέντο του είναι να χειραγωγεί τους άλλους, να τους παραπλανά, αισθάνεται πως έχει το δικαίωμα να χρησιμοποιεί τους ανθρώπους. Αλλά κατά τη διάρκεια της εβδομάδας που εκτυλίσσεται η ταινία βλέπουμε πως ό,τι έμοιαζε με γενναιοδωρία είναι εγωισμός, η συμπόνοια του είναι αλαζονεία. Γνωρίζουμε τέτοια αφεντικά, ανθρώπους που σήμερα καταγγέλλονται και είναι αναγνωρίσιμοι σε όλον τον κόσμο, τον συνέκρινα με έναν Γουάινσταϊν», αποκάλυψε ο πολυβραβευμένος ηθοποιός.

Υπενθυμίζοντάς του η ιταλίδα δημοσιογράφος πως ανά τα χρόνια έχει υποδυθεί με εξαιρετική μαεστρία μια σειρά από «κακούργους», ο Μπαρδέμ σημείωσε καταρχάς πως «στις ταινίες της Marvel ή του 007 αποδεχόμαστε πως το κακό είναι κακό, τέρμα και τελείωσε. Αλλά στις πιο ρεαλιστικές ταινίες διερωτόμαστε πού έγκειται το πλήγμα, πρέπει να υπάρχει κάτι που καθιστά κάποιον κακό, ένας πόνος, ένα τραύμα, μία πληγή. Ως ηθοποιό με ελκύει αυτό. Ακόμη και σε έναν συμπαθητικό τύπο σαν τον Χούλιο Μπλάνκο με συναρπάζει η σκοτεινή πλευρά του. Ούτε ο πάπας είναι άγιος. Ωστόσο είμαι σίγουρος πως δεν θα υποδυόμουν ποτέ έναν παιδεραστή, δεν θα ήμουν σε θέση να προσφέρω μια εξήγηση όσον αφορά κάποιον που κακοποιεί παιδιά. Θα υπάρχει σίγουρα, αλλά δεν με ενδιαφέρει». 

Ερωτηθείς για το ενδεχόμενο νέων συνεργασιών με τη σύζυγό του στα πλατό, τόνισε πως θα του άρεσε πολύ, καθώς «βελτιώνεται συνεχώς» ως ηθοποιός. «Αλλά μετά το “Αγαπώντας τον Πάμπλο” και το “Ξέρουν όλοι” του Ασγκάρ Φαραντί σκεφτήκαμε να κάνουμε ένα διάλειμμα. Ο συνδυασμός της ιδιωτικής και της επαγγελματικής ζωής είναι απαιτητικός, είμαστε προσεκτικοί όσον αφορά τις ανάγκες της οικογένειας», εξήγησε.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News