Κρατάει χρόνια αυτή η κολόνια –και συγκεκριμένα 56. Αποτελεί μάλιστα ένα παράδοξο της μουσικής Ιστορίας: πώς γίνεται και ένα φεστιβάλ που ξεκίνησε με όλες τις λάθος προδιαγραφές –έλειπαν τα μεγαλύτερα ονόματα της ροκ–, κατέληξε σε βαλτότοπο και δεν προώθησε τα όνειρα της γενιάς του να καταλήξει σημείο αναφοράς για τις επόμενες; Πώς η απήχηση του Γούντστοκ κατέληξε μεγαλύτερη από την όποια επιτυχία είχε το ίδιο; Ίσως επειδή ήταν μέρος ενός μεγαλύτερου αιτήματος εκείνη την εποχή: της δίψας για περισσότερες ελευθερίες.

Ολα ξεκίνησαν με μια ιδέα καθαρά κερδοσκοπική: ο 24χρονος μουσικός παραγωγός Μάικλ Λανγκ, ο συνομήλικός του Τζον Ρόμπερτς και οι Άρτι Κόρνφελντ και Τζόελ Ρόουζενμαν, συνεταίροι της εταιρείας Γούντστοκ Βέντσερς, αποφάσισαν να διοργανώσουν ένα υπαίθριο ροκ φεστιβάλ στο χωριό Γουόλκιλ, με βασικό σλόγκαν «Τρεις μέρες μουσική και ειρήνη». Στα μέσα Ιουλίου του 1969 οι συντηρητικοί αγρότες της περιοχής κατέθεσαν αγωγή για την απαγόρευση της συναυλίας στο όνομα της διασάλευσης της «δημόσιας τάξης». Οι διοργανωτές τότε νοίκιασαν τη γαλακτοκομική φάρμα του Μαξ Γιασγκούρ στο Μπέθελ, 69 χλμ νοτιοδυτικά της κωμόπολης Γούντστοκ της Νέας Υόρκης. Ορισμένες από τις λεπτομέρειες της διοργάνωσης, στις 15 – 18 Αυγούστου 1969, καθώς και του απόηχού της, θα μένουν για πάντα συναρπαστικές.

Το φόβητρο των κομμουνιστών

Τον Μάιο του 1921 είχε πραγματοποιηθεί στο Γούντστοκ ένα συνέδριο όπου ενώθηκε το Κομμουνιστικό Εργατικό Κόμμα Αμερικής με το Κομμουνιστικό Κόμμα Αμερικής. Ουσιαστικά εκεί ιδρύθηκε το ΚΚ Αμερικής. Το παράδοξο πάντα ήταν ότι η περιοχή γειτόνευε με το Ολστερ, το «προπύργιο» των εκατομμυριούχων Αμερικανών. Για αρκετά χρόνια ύστερα από το Φεστιβάλ οι κάτοικοι της περιοχής –γνωστοί και ως Katskills- πίστευαν ότι το Γούντστοκ ήταν μια συνωμοσία των Σοβιετικών και των απανταχού κομμουνιστών για να υπονομεύσουν τον αμερικανικό τρόπο ζωής.

Γιατί έλειπαν οι κορυφαίοι;

Ο Μπομπ Ντίλαν δεν συμπάθησε ποτέ τα κύματα των χίπηδων που «στρατοπέδευαν» ακόμη και έξω από το σπίτι του καλώντας τον με τον τρόπο τους να γίνει ο «ηγέτης του κινήματος». Σύμφωνα με άλλες πηγές, ένα από τα παιδιά του ήταν άρρωστο εκείνες τις ημέρες, ενώ ο ίδιος βρισκόταν σε διαπραγματεύσεις για να εμφανιστεί ύστερα από λίγες ημέρες στο Νησί του Γουάιτ στην Αγγλία (όπως και έγινε). Οι Rolling Stones ετοίμαζαν το άλμπουμ τους «Letitbleed», ενώ ο Μικ Τζάγκερ πετούσε ως την Αυστραλία για τα γυρίσματα της ταινίας «Ned Kelly» (την οποία κανείς δεν θυμάται πλέον…). Οι Doors το θεώρησαν φεστιβάλ β’ κατηγορίας, μια απλή επανάληψη του Φεστιβάλ Μοντερέι του 1967.

Για τους Led Zeppelin πήρε θέση εξαρχής ο μάνατζέρ τους απορρίπτοντας τη συμμετοχή τους ως «ενός ακόμη συγκροτήματος δίπλα σε άλλα». Οι Beatles, ως γνωστόν, βρίσκονταν στα πρόθυρα της διάλυσης. Η Τζόνι Μίτσελ προτίμησε να εμφανιστεί σε ένα τηλεοπτικό σόου (αν και αργότερα το μετάνιωσε). Οι Simon and Garfunkel, εξάλλου, ήταν απασχολημένοι με την ολοκλήρωση του άλμπουμ τους «Bridge over troubled waters».

Τρεις γεννήσεις και δύο κηδείες

Στο Φεστιβάλ, το οποίο εκτιμάται ότι παρακολούθησαν πάνω από 400.000 άνθρωποι, σημειώθηκαν τρεις γεννήσεις και δύο θάνατοι. Ο ένας προκλήθηκε από υπερβολική δόση ναρκωτικών ενώ ο δεύτερος όταν ο οδηγός ενός τρακτέρ έβαλε μπρος χωρίς να αντιληφθεί ότι ένας νεαρός άντρας κοιμόταν κάτω από τις ρόδες για να προστατευτεί από τον ήλιο.

Ο Σκορσέζε στο μοντάζ

Το φεστιβάλ δεν ήταν επικερδές για τους διοργανωτές. Ο δίσκος όμως, που ακολούθησε και το βραβευμένο με Όσκαρ ντοκιμαντέρ του Μάικλ Γουόντλι –στο μοντάζ του οποίου συμμετείχε ο 27χρονος τότε Μάρτιν Σκορσέζε και η μετέπειτα μόνιμη συνεργάτιδά του Θέλμα Σουνμέικερ– επρόκειτο να τοποθετήσει το Γούντστοκ του 1969 στην «προθήκη» με τις καλύτερες συναυλίες που διοργανώθηκαν ποτέ. Το ντοκιμαντέρ ειδικά απέφερε 16,4 εκατ. δολάρια και έχει επανακυκλοφορήσει τουλάχιστον τρεις φορές.

Τραγούδια και ταινία

Η Τζόνι Μίτσελ, που δεν συμμετείχε στη διοργάνωση, έγραψε ένα χρόνο αργότερα το «Woodstock», τραγούδι-ωδή στο φεστιβάλ, ενώ ο Μπράιαν Ανταμς απαθανάτισε την εποχή στο τραγούδι του «Summer of ’69»το 1985 (στον τέταρτο δίσκο του «Reckless»). Το 2009 ο Ανγκ Λι κυκλοφόρησε την ταινία «Έτσι πήραμε το Γούντστοκ», με πρωταγωνιστή τον Τίμπερ, ο οποίος βάζει στοίχημα της ζωής του να σώσει την οικογενειακή επιχείρηση από τα χρέη πείθοντας τους συμπολίτες του να επιτρέψουν στους διοργανωτές να χρησιμοποιήσουν τα γύρω χωράφια για τη μεγάλη συναυλία.

Το ζευγάρι με την κουβέρτα

Ο Νικ και η Μπόμπι Ερκολάιν ήταν ένα από τα πολλά ζευγάρια που βρέθηκαν στο Γούντστοκ. Και θα έμεναν άγνωστοι αν δεν τους απαθανάτιζε ο φωτογράφος ΜπερκΆζλ το πρωινό της Κυριακής (17 Αυγούστου) τυλιγμένους σε μια κουβέρτα. Αυτή έγινε και η φωτογραφία στο εξώφυλλο του άλμπουμ που κυκλοφόρησε καιρό αργότερα.

«Μόλις είχαμε ξυπνήσει εκείνο το πρωί, είχαμε σηκωθεί και αγκάλιαζα την κοπέλα μου» έλεγε ο Νικ. «Δεν θυμάμαι καν να μας βγάζουν φωτογραφία, ειλικρινά». Αλλά και η Μπόμπι παραδεχόταν ότι μόλις που θυμόταν εκείνη τη στιγμή. Το ζευγάρι παντρεύτηκε τον Αύγουστο του 1971 και απέκτησε δύο παιδιά. Το 2019, μάλιστα, αναπαρήγαγαν τη θρυλική φωτογραφία και έγιναν ξανά viral. Τους χώρισε ο θάνατος στις 18 Μαρτίου 2023 όταν η Μπόμπι έφυγε από τη ζωή.

Μία Ελληνίδα στο Γούντστοκ

Η ελληνικής καταγωγής Εύα Βαρέλας (Eva Varelas) ήταν μία απ’ όσους μπορούσαν να πουν «…ήμουν κι εγώ εκεί». «Και βέβαια αισθάνθηκα το “κάτι στον αέρα” γιατί αυτή ήταν η ζωή μου, αφού ήδη εργαζόμουν για τα κοινωνικά δικαιώματα μειονοτήτων. Αγάπη, ειρήνη, αδελφοσύνη, εναντίωση στον πόλεμο του Βιετνάμ» αναφέρει στο βιβλίο «Το Woodstock και ο μύθος του» των Κώστα Μπλιάτκα και Στέφανου Σακελλαρίδη (εκδ. Επίκεντρο).

Το φιάσκο του 1999

Οι διοργανωτές προσπάθησαν να αναβιώσουν το θρυλικό φεστιβάλ το 1999, αλλά δεν τα κατάφεραν. Ο στόχος τους ήταν κυρίως, οικονομικός και προσπάθησαν με κάθε τρόπο να «βγάλουν» περισσότερα χρήματα. Από τις υπερβολικές τιμές εισιτηρίων (120 δολάρια) μέχρι τα ακριβά μπουκάλια νερού (4 δολάρια). Στη φαεινή ιδέα ανταποκρίθηκαν μόλις 220.000 άτομα ενώ μερικοί από τους συμμετέχοντες ήταν οι Red Hot Chili Peppers, Sheryl Crow, Moby, Korn, Rage against the machine και Metallica. Η μουσική ήταν τελείως διαφορετική και το σύνθημα που ακουγόταν ήταν «Showusyourtits» – ειδικά όταν τραγουδίστριες ανέβαιναν στη σκηνή αποκαλύπτοντας το στήθος τους– ενώ πλήθος οργισμένων νέων σπρώχνονταν ρυθμικά στους ρυθμούς της metal. Αυτό όμως, που οδήγησε το Γούντστοκ στο άδοξο τέλος του ήταν οι εκδηλώσεις βίας και οι σεξουαλικές επιθέσεις. Κάθε φορά που μια κοπέλα βρισκόταν στον ώμο κάποιου και αποφάσιζε να ανεβάσει την μπλούζα της –μπροστά στις κάμερες-χέρια από παντού προσπαθούσαν να την παρενοχλήσουν. Κάποια στιγμή οι θεατές έκλεψαν ένα βαν και το έβαλαν μπρος μεσούσης της συναυλίας. Όταν οι διοργανωτές σταμάτησαν το βαν βρήκαν μέσα μια κοπέλα λιπόθυμη και με τα ρούχα της ελαφρώς κατεβασμένα. Το νεαρό κορίτσι μόλις είχε βιαστεί. Η βία κλιμακώθηκε κατά τις τελευταίες ώρες της συναυλίας όταν εμφανίστηκαν οι Red Hot Chili Peppers. Μια ομάδα υποστηρικτών της ειρήνης είχε μοιράσει κεριά με σκοπό να κάνουν μια αγρυπνία. Κατά τη διάρκεια του σετ, το πλήθος άρχισε να ανάβει τα κεριά και τελικά δημιουργήθηκαν δύο εστίες φωτιάς.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News