781
Ενα Playmobil-αστυνομικών μεγάλων διαστάσεων σε περιμένει στην Τροχαία Αττικής στο Μεταξουργείο |

Μόνη στο City #19

Ενα Playmobil-αστυνομικών μεγάλων διαστάσεων σε περιμένει στην Τροχαία Αττικής στο Μεταξουργείο
|

Μόνη στο City #19

Playmobil και Τροχαία

Τα παιδιά τα φέρνει ο πελαργός, τα αυτοκίνητα τα παίρνει ο γερανός. Το τελευταίο πράγμα που περίμενε να συναντήσει στη Διεύθυνση Τροχαίας Αττικής στο Μεταξουργείο μία φίλη που πήγε να διαπραγματευθεί προκειμένου να πάρει πίσω το αυτοκίνητό της ύστερα από μία απροσεξία στο παρκάρισμα που της στοίχισε ακριβά, ήταν αυτό το Playmobil. Σε κοινή θέα, σε έναν από τους χώρους του κτιρίου της οδού Δηλιγιάννη, υπάρχει ένα εντυπωσιακό, μεγάλων διαστάσεων Playmobil – αστυνομικός. Οταν της πέρασε το άγχος και κατάφερε να διευθετήσει το ζήτημα, τότε και μόνο τότε χαλάρωσε και χαμογέλασε βλέποντας αυτό το king size παιχνίδι που δίνει άλλο χρώμα σε μία δημόσια υπηρεσία που την έχεις ταυτίσει με όχι και τόσο ευχάριστες ιστορίες καθημερινής τρέλας. Και κάπως έτσι η Τροχαία Αττικής δείχνει το παιγνιώδες πνεύμα της. Ακόμη και αν, για το ανακαλύψεις, πρέπει πρώτα να πληρώσεις το πρόστιμο.

Ο γύρος του κόσμου σε δύο ώρες

Πόσες ώρες περνούν οι Ελληνες κατά μέσο όρο σε κάποιο καφέ; Περίπου δύο, λένε τα αθηναϊκά στατιστικά στοιχεία. Τώρα μάλιστα που οι περισσότερες καφετέριες έχουν ευτυχώς απαρνηθεί την ανιαρή ομοιομορφία στη διακόσμηση και καταφεύγουν σε vintage αισθητικής έπιπλα και αντικείμενα, μία ολόκληρη συντροφιά μπορεί να περάσει και δύο και περισσότερες ώρες συζητώντας με αφορμή ένα γουστόζικο εξωτερικό ερέθισμα.

Κάτι τέτοιο μου συνέβη πρόσφατα στο Mpro’s Art Cafe στη Φωκίωνος Νέγρη. Ξαφνικά, το επίκεντρο του ενδιαφέροντος έγινε μία υδρόγειος σφαίρα, από αυτές που τις βάζεις στην πρίζα και φωτίζουν. Οι περισσότεροι από την παρέα, έχοντας κάμποσα χρόνια να ταξιδέψουμε στο εξωτερικό λόγω στενάχωρων οικονομικών, κλείναμε τα μάτια και τη γυρίζαμε, με το δάχτυλο να επιλέγει στα τυφλά τον προορισμό των ονείρων μας. Κάποιοι τυχεροί πέτυχαν Αμερική, κάποιοι άλλοι Αυστραλία, υπήρχαν φυσικά και οι πιο αψυχολόγητες επιλογές, όπως η Μογγολία. Και για τους πραγματικά άτυχους, που μάλλον έχουν την τάση να περιστρέφονται κουραστικά γύρω από τον άξονά τους, έμειναν… Ελλάδα. Αντε να έφτασαν μέχρι τη Λάρισα.

Ladies and gentlemen…

Τίποτα και κανείς δεν μπορεί να κλονίσει αυτή τη θεωρία μου: καταλαβαίνεις τα πάντα για ένα μαγαζί, από τις τουαλέτες του. Μου έχει τύχει να φάω σε «καλό εστιατόριο» και, όταν πήγα στην τουαλέτα, να επιβεβαιώσω την παροιμία «απ’ έξω κούκλα και από μέσα πανούκλα». Αλλά και να βρεθώ σε ένα ταβερνάκι που δεν σου πολυγεμίζει το μάτι, και το αποχωρητήριο να συγκεντρώνει τη φαντασία και το χιούμορ του καταστηματάρχη. Οσο για την κατηγορία «μπαρ της Αθήνας», έρχεται ο «Ξένος» στη Χαριλάου Τρικούπη, επιδεικνύοντας αξιοζήλευτη συνέπεια αισθητικής, τόσο στη φιλόξενη μπάρα όσο και στα προσεγμένα τραπέζια του, αλλά και στις τουαλέτες, που αποτελούν κατηγορία από μόνες τους.

Ταπετσαρία με μοτίβα 70s, μία ευφάνταστη επιλογή φωτογραφίας που διαχωρίζει τις ladies από τους gentlemen για να μην μπερδευτείς και βρεθείς στων ανδρών, καθρέφτες σε διαφορετικά μεγέθη που αιχμαλωτίζουν το είδωλό σου μέσα σε περίτεχνες κορνίζες, καδράκια περασμένων δεκαετιών και άλλες λεπτομέρειες διακόσμησης που σου φανερώνονται με το που κατέβεις με τη σκάλα στο υπόγειο, όλα αυτά συνθέτουν ένα πολύ ιδιαίτερο σύμπαν και σε κάνουν να νιώθεις ότι παίζεις σε ατμοσφαιρική ταινία του Ντέιβιντ Λιντς. Ειδικά αν έχεις ζαλιστεί λιγάκι παραπάνω και από το εξαιρετικό Bloody Mary…

Ενα νοικοκυριό του δρόμου

Το μονό «κρεβάτι» είναι καλυμμένο από ένα λευκό κουβερλί με ροζ λουλουδάκια. Από πάνω, μία φλοκάτη σε χτυπητό πορτοκαλί χρώμα δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητη. Η φλοκάτη ταιριάζει τέλεια με τα μαξιλάρια γήινων αποχρώσεων, δημιουργώντας μία πολύ ενδιαφέρουσα αντίθεση. Και δίπλα, μία καρέκλα γραφείου με ροδάκια, σκεπασμένη με ένα εμπριμέ ριχτάρι. Ολα αυτά, θα μπορούσαν κάλλιστα να αποτελούν ιδέες διακόσμησης του προσωπικού μας χώρου. Και ας πρόκειται για το «νοικοκυριό» ενός αστέγου, που ζει, ξυπνάει και κοιμάται επί της Πανεπιστημίου, πολύ κοντά στην πλατεία Συντάγματος. Σε αυτόν τον βαθιά συγκινητικό τρόπο ιδιοποίησης του δημόσιου χώρου, οι μικρές λεπτομέρειες είναι όπως πάντα και οι πιο ιδιαίτερες: μία εφημερίδα πάνω στην οποία έχει τοποθετήσει το κουτί για την ελεημοσύνη των περαστικών και ένα φαράσι που κρύβεται πίσω από τη σκούπα, την οποία χρησιμοποιεί για να καθαρίζει το κομμάτι πεζοδρομίου που του αναλογεί, αφού δεν ανήκει στους προνομιούχους ώστε να έχει σπίτι με κανονική στέγη από πάνω. Τα καλύτερα μαθήματα αντοχής και αισιοδοξίας, δεν τα διδάσκει τελικά κανένας «ψαγμένος γιόγκι», ούτε «επιτυχημένος life coach». Τα διδάσκει ένας άστεγος, που ενώ βρίσκεται σε αυτή την κατάσταση, έχει ακόμη τη φαντασία και το κουράγιο ώστε να κάνει τον χώρο του -και χώρο μας- πιο όμορφο. Μαθήματα ζωής, γιατί όχι και διακόσμησης, από τους λιγότερο τυχερούς αυτής της πόλης.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News

Διαβάστε ακόμη...

Διαβάστε ακόμη...