Δυο γκολ με τον Τζόλη και τον Γιακουμάκη, ένα δοκάρι με τον Κουρμπέλη, 21 τελικές προσπάθειες, γρήγορο και επιθετικό ποδόσφαιρο. Εντάξει, δεν σκοτώσαμε κάποιο θηρίο, αλλά η Κύπρος δεν είναι, πια, ο σάκος του μποξ που γνωρίζαμε τα παλιά χρόνια. Και, επιπλέον, έχουμε παίξει πολύ χειρότερα -έως απογοητευτικά- απέναντι σε ομάδες χαμηλότερης δυναμικότητας από ό,τι η χθεσινή μας αντίπαλος.

Στο πρώτο ημίχρονο, και ιδιαίτερα στο πρώτο 20λεπτο του χθεσινού φιλικού, προτού οι πέντε αλλαγές στο 46′ της κόψουν τον ρυθμό, η Εθνική μας ήταν αυτή που θέλουμε να βλέπουμε. Και αυτή τη φορά δεν είχε κανένα πρόβλημα απέναντι στην πολυπρόσωπη άμυνα των Κυπρίων αδελφών μας. Επειδή ό,τι έκανε στο δικό τους μισό γήπεδο, το έκανε με ταχύτητα. Με κανονικούς εξτρέμ (τον Τζόλη και τον Χατζηγιοβάννη), κανονικό οργανωτή του παιχνιδιού (τον Φορτούνη), επιθετικούς πλάγιους μπακ (τον Τσιμίκα και τον Μαυρία), κινητικούς και γρήγορους μέσους (τον Ζέκα και τον Μπακασέτα), και με τον πιο φορμαρισμένο έλληνα φορ τούτη την εποχή (τον Γιώργο Γιακουμάκη), που εντυπωσίασε στην πρώτη του εμφάνιση με το εθνόσημο.

Ο,τι δεν κατάφερε τα τρία τελευταία χρόνια (στην ΑΕΚ, στον ΟΦΗ και στην Πολωνία με την Γκόρνικ Ζάμπρζε), το πετυχαίνει εφέτος στην Ολλανδία με τη Φένλο. Το χθεσινό του γκολ ήταν το δέκατο σε αυτή τη σεζόν, σε εννέα παιχνίδια. Αν δεν πρόκειται για μια περιστασιακή ρέντα, η Εθνική βρήκε τον σέντερ-φορ που αναζητούσε εδώ και πολύ καιρό. Εναν κλασικό στράικερ, που σκοράρει με όλους τους τρόπους. Δύσκολα ο Τζον φαν’τ Σιπ δεν θα τον επιλέξει για την ενδεκάδα στους επίσημους αγώνες που ακολουθούν, την Κυριακή στη Μολδαβία και την Τετάρτη με τη Σλοβενία στην Τούμπα.

Ο Κώστας Φορτούνης έδειξε χθες οτι είναι απαραίτητος στην ομάδα. Κανένας έλληνας ποδοσφαιριστής δεν έχει μεγαλύτερο ταλέντο στη δημιουργία από το δικό του, ιδίως όταν συνυπάρχει με γρήγορους ακραίους όπως ο Τζόλης και ο Χατζηγιοβάνης (ή ο Λημνιός). Επιπλέον, «φώναξε» οτι κάνει κέφι να παίζει για την Εθνική. Ηταν ασυνήθιστα κινητικός για Φορτούνης, μάρκαρε, «έκλεψε» μπάλες.

Ο Ζέκα και ο Μπακασέτας είναι οι ιδανικοί παρτενέρ του στη μεσαία γραμμή. Ιδίως όταν ο αντίπαλος είναι «του χεριού μας» και το ασταμάτητο τρέξιμο του πρώην παίκτη του Παναθηναϊκού κάνει περιττή την παρουσία και δεύτερου αμυντικού χαφ. Αλλωστε, αυτοί οι δυο ποδοσφαιριστές, ο Κουρμπέλης (που χθες στο πρώτο 45λεπτο αγωνίστηκε ως στόπερ για να πάρει ανάσες ο Χατζηδιάκος) και ο Λημνιός που δεν έπαιξε βασικός στο ματς με την Κύπρο, είναι οι «αδυναμίες» του ολλανδού προπονητή. Τους έχει εμπιστευθεί περισσότερο από κάθε άλλον στους 15 μήνες που εργάζεται στην Ελλάδα.

Ο Τάσος Χατζηγιοβάνης είχε το τρακ του πρωτάρη. Τα χάλασε στην τελική προσπάθεια, όμως η ποιότητά του φάνηκε και χθες – και η επιθυμία του να υπηρετήσει την Εθνική, επίσης. Ο Χάρης Μαυρίας δεν τα πήγε άσχημα ως δεξιός μπακ, και η προηγούμενη θητεία του ως εξτρέμ τον βοηθά να συμμετέχει και στην ανάπτυξη του παιχνιδιού. Για τον Κώστα Τσιμίκα, της Λίβερπουλ, ή για τους τρεις γκολκίπερ μας (Μπάρκας, Βλαχοδήμος, Διούδης), ποιος έχει την παραμικρή αμφιβολία για την αξία τους;

Ελληνες παίκτες, καλοί, υπάρχουν. Κι ας λέει ο φαν’τ Σιπ. Μόνο που θα πρέπει να τους συγκεντρώσεις από κάθε γωνιά της Ευρώπης (18 από τους 25 ποδοσφαιριστές που κλήθηκαν για τη συγκεκριμένη τριάδα αγώνων, βγάζουν το ψωμί τους στο εξωτερικό). Βρίσκονται και σε εξαιρετικές ηλικίες. Η αρχική ενδεκάδα του χθεσινού ματς είχε μέσο όρο τα 25,5 χρόνια. Με έναν μόνο παίκτη πάνω από τα 30, τον Ζέκα (32), που τρέχει περισσότερο απ’ όλους. Αν μας λείπει κάτι, αυτό είναι η εμπειρία και η ποιότητα στα στόπερ. Ακούγεται «τρελό», όταν ο Κώστας Μανωλάς ή ο Σωκράτης Παπασταθόπουλος είναι τέκνα της Ελλάδας, αλλά είπαμε: καλή μπάλα με το ζόρι δεν έπαιξε, ποτέ, κανείς.

Ο φαν’τ Σιπ έχει μια νοοτροπία εντελώς διαφορετική από εκείνη του Οτο Ρεχάγκελ. Γι’ αυτόν, κάθε φορά πρέπει να αγωνίζονται οι πιο φορμαρισμένοι. Λογικό είναι, και δίκαιο. Αλλά έτσι η Εθνική μας θα υστερεί, μονίμως, σε ομοιογένεια, σε αυτοματισμούς, στο «δέσιμο» που χρειάζεται να έχουν οι παίκτες μεταξύ τους. Ο Ολλανδός έχει, ήδη, καλέσει 47 διαφορετικούς ποδοσφαιριστές σε 15 μήνες. Το… casting δεν μπορεί να συνεχιστεί επ’ αόριστον. Η ομάδα χρειάζεται έναν σταθερό κορμό 16-17 παικτών. Και είναι ξεκάθαρο πια, ποιοί κάνουν γι’ αυτή τη δουλειά.

Προς το παρόν πρέπει να περάσουμε, την Κυριακή, από το Κισινάου. Η Μολδαβία είναι η ουραγός του ομίλου μας. Και την άλλη Τετάρτη, να νικήσουμε τη Σλοβενία για να κατακτήσουμε την πρώτη θέση.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News