Κανένας δεν περίμενε το σαββατιάτικο παιχνίδι (0-0 με τον Παναιτωλικό στη Λεωφόρο) για να αντιληφθεί τι έχει συμβεί στον Παναθηναϊκό. Ωστόσο, η συγκυρία της 110ης επετείου από την ίδρυση του συλλόγου βοήθησε πολλούς να συνειδητοποιήσουν πλήρως τη ζοφερή πραγματικότητα. Διότι, επέτειος σημαίνει μνήμη – και μνήμη σημαίνει σύγκριση του «τότε» με το «τώρα».

Το «τότε» μπορεί να είναι ο Μπεργκ, ο Σισέ, ο Βαζέχα, ο Σαραβάκος, ο Ζάετς, ο Αλβαρέζ, η ομάδα του Ουέμπλεϊ ή ο Λουκανίδης. Εξαρτάται από την ηλικία του οπαδού. Το «τώρα» είναι κοινό για όλους: ο Παναθηναϊκός που δεν έχει φορ ούτε για δείγμα, που περιμένει «πώς και πώς» να επιστρέψουν στην ενδεκάδα παίκτες οι οποίοι -κάποτε- δεν θα χωρούσαν ούτε στη δεκαοκτάδα (Μολίνς, Μουνιέ, Λουσιάνο), που έχει για εξτρέμ μόνον τον νεαρούλη Χατζηγιοβάννη, που δίνει φανέλα βασικού σε δύο δανεικούς ποδοσφαιριστές (Κάτσε, Μυστακίδης) οι οποίοι στον ΠΑΟΚ περίσσευαν, έπειτα από μόλις δύο προπονήσεις. Ο Παναθηναϊκός που έχει για φίρμα τον Κουρμπέλη -ένα παλληκάρι που πριν από μερικούς μήνες δεν έπαιζε στον Αστέρα Τρίπολης- και για δημιουργικό μέσο τον Λουντ, την πρώτη του αλλαγή πέρυσι.

Η ατμόσφαιρα στο «Απόστολος Νικολαΐδης» δεν θύμιζε πάρτι γενεθλίων, αλλά… συμπαράσταση σε ασθενή. Βλέποντας τον Παναιτωλικό να χάνει τις περισσότερες ευκαιρίες για γκολ, οι περίπου 6.000 θεατές δεν είχαν την παραμικρή διάθεση για γιορτή. Η ομάδα τους, αυτό το ιστορικά τεράστιο μέγεθος του ελληνικού ποδοσφαίρου, στο εξής θα «φτύνει αίμα» για να πάρει ένα βαθμό. Οπου -και με όποιον- κι αν αγωνίζεται. Βρίσκονται σε απόγνωση. Τα Σαββατοκύριακά τους βάφονται μαύρα, όμως νιώθουν πως δεν μπορούν να κάνουν κάτι για να αλλάξουν την κατάσταση. Μόνο να πληρώσουν το εισιτήριό τους και να διαδηλώσουν, με την παρουσία τους, ότι τον Παναθηναϊκό εξακολουθούν να τον αγαπούν κι έτσι άσχημος που είναι.

Το προηγούμενο ματς, στη Ριζούπολη, ήταν η πρώτη εικόνα από το εγγύς μέλλον του «Τριφυλλιού». Πριν, καν, αρχίσει. Ο Παναθηναϊκός έπαιζε με τον Απόλλωνα Σμύρνης, και οι περισσότερες στοιχηματικές εταιρείες έδιναν στο «διπλό» μεγαλύτερη απόδοση απ’ ό,τι στον «άσο». Θεωρούσαν πως είναι πιο πιθανό να νικήσει ο 14ος της βαθμολογίας, που βρίσκεται στη ζώνη του υποβιβασμού. Το χειρότερο είναι, ότι οι «μπουκς» δεν είχαν άδικο. Οι φιλοξενούμενοι δημιούργησαν (και έχασαν) μόλις μια ευκαιρία. Αυτό το 0-0 ήταν το δέκατο, στη σειρά, εκτός έδρας παιχνίδι στο οποίο ο Παναθηναϊκός δεν κατάφερε να πάρει τους τρεις βαθμούς. Το αρνητικό ρεκόρ όλων των εποχών -χωρίς νίκη μακριά από τη Λεωφόρο- δεν είναι μακριά.

Είναι και το πρόγραμμα «βαρύ». Στα Γιάννενα και στη Λάρισα ο χθεσινός Παναθηναϊκός -χωρίς τον Κουρμπέλη που υπέστη θλάση και θα μείνει εκτός δράσης για τρεις τέσσερις εβδομάδες- δεν έχει καμία τύχη. Ακολουθεί το ματς με τη Λαμία, στη Λεωφόρο, ενώ η συνέχεια είναι ακόμη πιο δύσκολη. Περιλαμβάνει τρία ντέρμπι (με Ολυμπιακό στο Φάληρο, ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ και ΠΑΟΚ στην Αθήνα), το παιχνίδι με τον Πανιώνιο στη Νέα Σμύρνη, και τρία «μέσα»: με τον Αστέρα, τον Ατρόμητο και την Ξάνθη. Ακόμη και με ρόστερ επιπέδου όγδοης θέσης (στην οποία βρέθηκαν το Σάββατο) οι «Πράσινοι» δεν πρόκειται να κινδυνεύσουν με υποβιβασμό, όμως ο στόχος τους δεν πρέπει να είναι άλλος από την είσοδό τους στην πρώτη πεντάδα. Ωστε να βγουν -του χρόνου- στην Ευρώπη, εφόσον έχουν καταφέρει να εξοφλήσουν ή να διακανονίσουν τα χρέη τους έως την 1η Μαρτίου, ή να «σβήσουν» την ποινή του ετήσιου αποκλεισμού τους που θα τους επιβάλει η UEFA σε αντίθετη περίπτωση.

Με τα σωστά του και τα λάθη του, ο Μαρίνος Ουζουνίδης είναι ο Ατλας που κουβαλά στους ώμους του τον Παναθηναϊκό στις πιο δύσκολες στιγμές του. Αλλά, σε αυτή την πονεμένη ιστορία υπάρχουν κι άλλοι «ήρωες»: οι ποδοσφαιριστές που αγωνίζονται για την αξιοπρέπειά τους (ο μισθός… «παίζεται»), το τεχνικό τιμ και καμιά εικοσαριά (απλήρωτοι) υπάλληλοι του προπονητηρίου και των γραφείων που δεν εγκατέλειψαν το μισοβυθισμένο καράβι. Κάποιοι απ’ αυτούς βρήκαν το κουράγιο να φτιάξουν και το εξαιρετικό mini movie για τα 110 χρόνια του συλλόγου.

Από κοντά και οι μερικές χιλιάδες παναθηναϊκοί που εξακολουθούν να πηγαίνουν στο γήπεδο, χωρίς να προσδοκούν φοβερές εμφανίσεις, νίκες και τίτλους – και χωρίς να βλέπουν κάποια λύση στο ορατό μέλλον. Διότι, λογικά, τα πράγματα θα χειροτερεύσουν. Οι ελάχιστοι «ποιοτικοί» ποδοσφαιριστές που απέμειναν, δεν θα φορούν για πολύ ακόμα την πράσινη φανέλα. Ο Οδυσσέας Βλαχοδήμος (που χθες έσωσε την ομάδα του από την ήττα) ανήκει, ήδη, στην Μπενφίκα. Το καλοκαίρι θα φύγει. Μαζί του θα αποχωρήσουν και ο Κουρμπέλης με τον Λουντ – οι επόμενοι που θα πρέπει να πουληθούν. Μάλλον και ο Κουλιμπαλί. Ο Αλτμαν, ο Ινσούα και ο Γιόχανσον θα έμεναν, όμως παίρνουν πολλά. Ο Γιάννης Αλαφούζος θέλει το μπάτζετ κάτω από τα 4 εκατ. ευρώ (από 22 εκατ. ευρώ που ήταν πριν από μόλις ενάμισι χρόνο). Ο Μυστακίδης και ο Κάτσε δύσκολα θα παραμείνουν, άμα ο ΠΑΟΚ πάψει να τους πληρώνει.

Και ποιοι θα μείνουν; Ο Δώνης, ο Κολοβέτσιος, ο Οικονόμου, ο Τζανδάρης, ο Χατζηγιοβάννης. Οι νεαροί Στάικος, Κουντουριώτης, Εμμανουηλίδης και Μπουζούκης, που ο κόσμος τώρα τους μαθαίνει. Αλλά, θα έρθουν άλλοι. Καλοί ή όχι και τόσο μα, σίγουρα, φθηνοί. Από τις 21 Σεπτεμβρίου που ο μεγαλομέτοχος έκανε γνωστό ότι αποχωρεί (λίγες μέρες μετά τις δεκατρείς καλοκαιρινές μετεγγραφές!), ο Παναθηναϊκός δεν έχει χρήματα ούτε για την τούρτα των γενεθλίων του. Γι’ αυτό, εφέτος, κέρασε τους φίλους του μόνον πίκρα.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News