Μόλις κυκλοφόρησε στην Ιταλία το βιβλίο «Contro le Donne» («Κατά Γυναικών»), που υποστηρίζει ότι «οι Ρώσοι διαπράττουν συστηματικά βιασμούς στην Ουκρανία». Συγγραφέας του είναι η Φινλανδή Σόφι Οξάνεν (Sofi Oksanen), η οποία με την ευκαιρία αυτή μίλησε στη Repubblica.

Η Οξάνεν είπε ότι «στη Ρωσία οι ζωές των γυναικών αξίζουν ελάχιστα» και ότι «η έμφυλη βία είναι ευρέως διαδεδομένη» επειδή «χρησιμεύει στη διατήρηση της συγκεντρωτικής ανδρικής εξουσίας». Από εκεί ξεκινάει το κακό. Εστρεψε τον προβολέα στα δικαιώματα των ΛΟΑΤΚΙ+: «Δεν είναι τυχαίο ότι ο Πούτιν χαρακτηρίζει τον φεμινισμό, τα δικαιώματα ΛΟΑΤΚΙ+ και των άλλων μειονοτήτων ‘‘παρακμιακά’’ και επιτίθεται στη Δύση, περιγράφοντάς τα ως απειλή για τις ρωσικές ‘‘παραδοσιακές αξίες’’. Αυτό πρέπει να σταματήσει. Θέτει σε κίνδυνο τα δικαιώματα των γυναικών και των μειονοτήτων παντού στον κόσμο».

Το ιταλικό μέσο τη ρώτησε «για ποιον λόγο αποκαλεί τους βιασμούς στην Ουκρανία γενοκτονία». Η Οξάνεν απάντησε ως εξής: «Η γενοκτονία είναι διαδικασία που στοχεύει να καταστρέψει συστηματικά τα θεμέλια μιας συγκεκριμένης ομάδας. Δεν προϋποθέτει απαραίτητα τον θάνατο, αλλά την ιδέα της εξαφάνισης. Στην Ουκρανία και οι άνδρες υφίστανται σεξουαλική βία, μόνο που το αποκαλούν ‘‘βασανιστήριο’’, επειδή το να μιλάνε για βιασμό είναι για αυτούς ταμπού».

Και συνέχισε η Φινλανδή: «Η Ουκρανία συλλέγει ήδη στοιχεία για τον σκοπό αυτό. Μόνο που δεν πρέπει να σκεφτόμαστε να ξεκινήσουμε τη δίκη για αυτά τα εγκλήματα όταν τελειώσει ο πόλεμος. Αντιθέτως, πρέπει να το κάνουμε τώρα. Χρειαζόμαστε νέους και καλύτερους διεθνείς νόμους. Οι Ρώσοι κάνουν φρικτά πράγματα στην Ουκρανία γνωρίζοντας ότι κανείς δεν θα τους διώξει, ούτε στο εσωτερικό ούτε στο εξωτερικό».

Η Repubblica ξαναρώτησε: «Υποστηρίζετε ότι ορισμένοι ρώσοι στρατιώτες ζητούν ακόμη και άδεια από τις γυναίκες και από τις μητέρες τους για να βιάσουν Ουκρανές και ότι εκείνες τους τη δίνουν. Μα, πώς είναι δυνατόν να συμβαίνει κάτι τέτοιο;» Η Οξάνεν απάντησε ότι «η ρωσική πολεμική ρητορική έχει βαθιές ρίζες» και εξήγησε τι εννοεί: «Λένε στους πολίτες ότι οι στρατιωτικοί είναι οι υπερασπιστές, οι ήρωες της πατρίδας. Στη Ρωσία δεν υπήρξε ποτέ αυτό που συνέβη στη Γερμανία μετά την πτώση του ναζισμού. Εκεί δεν έγινε καμία δίκη για εγκλήματα πολέμου, δεν υπήρξε καμία ανάληψη συλλογικής ευθύνης. Αυτός είναι και ο λόγος που η απάνθρωπη ρητορική προς τους Ουκρανούς συνεχίζεται εδώ και 20 χρόνια. Δεν τους θεωρούν ίσους με τους Ρώσους».

«Δεν μιλάμε την ίδια γλώσσα»

Κατόπιν αυτών, η συζήτηση κατέληξε στον εντοπισμό «πολιτισμικού προβλήματος» στο έθνος των Ρώσων. «Μιλάμε για έναν λαό που σπάνια έχει πρόσβαση στη διαφωνία. Εχει διαφορετική οπτική και αντίληψη για τον κόσμο, μάλιστα δίνει και διαφορετική σημασία στις λέξεις. ‘‘Φασίστας’’ είναι για αυτούς ο δυνητικός εχθρός, αυτός που θα τους επιτεθεί. ‘‘Πόλεμος’’ για αυτούς σημαίνει ‘‘άμυνα’’. Για εμάς ορισμένες διακηρύξεις ρώσων πολιτικών είναι τρελές, όμως οι ρώσοι πολίτες τις καταλαβαίνουν καλά. Είναι αλήθεια ότι δεν μπορούμε να επικοινωνήσουμε μαζί τους, διότι βλέπουμε τον κόσμο διαφορετικά».

Η Repubblica, με σκοπό την κατανόηση του όλου θέματος από τη σκοπιά της συγγραφέως, έδωσε στο κοινό την πρόσθετη πληροφορία ότι το 1940 μία από τις θείες της Οξάνεν που ζούσε στη «ρωσοκρατούμενη Εσθονία»[σ.σ.: εννοεί την Εσθονία ως τμήμα της Σοβιετικής Ενωσης] υπέστη «ολονύχτια ανάκριση και από τότε δεν ξαναμίλησε». Αυτό είναι και το σημείο εκκίνησης της αφήγησης στο βιβλίο της Οξάνεν.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News