Χθες πήρα επιτέλους στα χέρια μου το καινούριο και πολυαναμενόμενο graphic novel που εμπνεύστηκε ο Αλέκος Παπαδάτος (ο γνωστός πια ανά τον κόσμο κομίστας-συνδημιουργός του Logicomics) στην ελληνική βερσιόν του. Παρακολουθούσα στον ξένο τύπο τις αλλεπάλληλες κριτικές από τις ευρωπαϊκές παρουσιάσεις του βιβλίου που προηγήθηκαν, αλλά αρνιόμουν πεισματικά να το διαβάσω στα αγγλικά. Η «Δημοκρατία» -έτσι το λένε- έπρεπε να διαβαστεί στη γλώσσα της χώρας που τη γέννησε. Περίμενα, λοιπόν, υπομονετικά μέχρι χθες. Ευτυχώς, αποζημιώθηκα πλουσιοπάροχα, αν και έχασα τον ύπνο μου. Ήταν αδύνατον να το αφήσω πριν διαβάσω και την τελευταία σελίδα (ώρα 5.47 π.μ., δυστυχώς).

Ο Παπαδάτος είχε αυτή την καταπληκτική ιδέα το 2009, όταν το καράβι της ελληνικής δημοκρατίας τσακίστηκε στα νερά της οικονομικής κρίσης. Προφανώς, ένιωσε τότε την ανάγκη να γυρίσει πίσω στις αρχαίες ρίζες, να καταλάβει και να μας δώσει να καταλάβουμε πως γεννήθηκε το πιο διάσημο πολίτευμα του κόσμο που σήμερα βάλλεται αοράτως πανταχόθεν.

Ο Παπαδάτος είναι κομίστας και όχι ιστορικός, αλλά ήξερε ενστικτωδώς ότι αν δεν γνωρίσεις και κατανοήσεις το παρελθόν, είσαι καταδικασμένος να βαδίσεις τυφλός κουτσαίνοντας προς το μέλλον. Στο κρίσιμο σταυροδρόμι όπου έχουμε καθηλωθεί η ιστορία του Λέανδρου, ενός νεαρού Αθηναίου στα τέλη του 6ου αιώνα, μας αφορά εκατό τα εκατό και μας μιλά και στη λογική και στην καρδιά- ένας σπάνιος συνδυασμός. Μέσα από τα μάτια του ανήσυχου αυτού αθηναίου πολίτη γνωρίζουμε όλες τις μεγάλες μορφές της εποχής, δίνουμε μαζί του τις μάχες  που θα οδηγήσουν με αίμα στη γέννηση του πολιτεύματος και προσπαθούμε με νύχια και με δόντια να υπερασπιστούμε έκτοτε: της Δημοκρατίας.

Το σενάριο του Αβραάμ Κάουα χρησιμοποιεί απολαυστικά το σασπένς και τα τα φλας μπακ, ώστε με σοφιστικέ αφηγηματική απλότητα να παραδώσει στα χέρια μας ένα έργο απολαυστικό για όλες τις ηλικίες. Τύφλα να χουν οι μονοδιάστατοι 300 του Zack Snyder, δηλαδή! Ο καθένας καταλαβαίνει μέχρι εκεί που τα όπλα του του επιτρέπουν και μπορεί να επιστρέψει στο βιβλίο αργότερα για να εμβαθύνει. Είναι φανερό ότι οι δημιουργοί μελέτησαν πολύ και πολλά μέχρι να καταλήξουν στη σοφή απλότητα της παρουσίασής τους. Ο Αλέκος Παπαδάτος ξεπέρασε τον εαυτό του -ειδικά μερικές σκηνές, όπως αυτή της αναγγελίας της δολοφονίας του τυράννου της Αθήνας είναι μαγικές. Θέλω, μάλιστα, να τον συγχαρώ προσωπικά που έφτιαξε μια θεά Αθηνά επιβλητική αλλά θηλυκή και όμορφη, όχι το κάπως απωθητικό ανδρόγυνο και αυστηρό έως θανάτου πλάσμα που ξέραμε ως τώρα. Τα χρώματα της Αννί Ντι Ντονά σκουραίνουν και φωτίζονται υπαινισσόμενα  συχνά περισσότερα απ΄όσα λέει ανοιχτά το κείμενο.

Ελπίζω πως η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ σε μορφή απολαυστικού graphic novel θα προκαλέσει πολλές συζητήσεις στη νεότερη γενιά -συζητήσεις που η δημοκρατία τις έχει απόλυτη ανάγκη.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News