Ας ξεκινήσουμε ανάποδα και ας υποθέσουμε ότι δεν υπάρχει η χιουμοριστική διάψευση από τη Ρένα Δούρου που λέει ότι δεν είναι αυτή, η οποία απεικονίζεται στη φωτογραφία να χτυπά παλαμάκια στον -σήμερα έγκλειστο στις φυλακές Κορυδαλλού- Άκη Τσοχατζόπουλο, την ώρα που αυτός χορεύει ζεϊμπέκικο. Ας υποθέσουμε επίσης ότι εκτός από αυτήν τη φωτογραφία, υπάρχουν κι άλλες τέτοιες παρόμοιες που «αποκαλύπτουν» τη Δούρου να τσουγκρίζει το ποτήρι με τον Άκη και να πίνει στην υγεία του. Η υπόθεση εργασίας συνεχίζεται σε ένα επόμενο στάδιο με τα φωτογραφικά αυτά «ντοκουμέντα» να βλέπουν το φως της δημοσιότητας, αναπαραγόμενα με ραγδαίους ρυθμούς μέσω διαδικτύου και συνοδευόμενα με πηχυαίους τίτλους, όπως «βγαίνουν οι σκελετοί από την ντουλάπα της νέας Περιφερειάρχη», «τα κρυφά ενσταντανέ της Δούρου με τον Τσοχατζόπουλο» κι άλλα τέτοια «πικάντικα». Αν όλα αυτά συνέβαιναν με τη Δούρου να μην έχει κανένα περιθώριο διάψευσής τους, η συνέχεια είναι επίσης γνωστή. Θα ήταν ζήτημα χρόνου να επιχειρήσουν πολλοί να «ψεκάσουν» τη νέα Περιφερειάρχη με τη «μυρωδιά» των σκανδάλων που αναμείχθηκε ο Τσοχατζόπουλος. Το «επιχείρημα», λίγο-πολύ προβλέψιμο: «τον αποθεώνει σε ένα ζεϊμπέκικο που χόρευε πριν από είκοσι χρόνια, άρα η Δούρου δόξαζε τότε το έκτρωμα της διαφθοράς που αποκαλύφθηκε ότι ήταν ο Τσοχατζόπουλος».

Ακόμα κι αν στη φωτογραφία ήταν η Δούρου αυτή που χτυπούσε παλαμάκια στον Άκη, θα τολμούσα να βγω να πω ότι «με γεια της με χαρά της που το έκανε», με την προϋπόθεση φυσικά ότι δεν είχε κλέψει κι αυτή μαζί του, πράγμα που προφανώς είναι αδιανόητο να το πιστεύει κάποιος. Γιατί αν κάποιοι επικαλούνται το επιχείρημα της συλλογικής ευθύνης που υποστηρίζει ότι η Δούρου είναι πολιτικά υπόλογη επειδή χτυπούσε παλαμάκια σε έναν πρώην Υπουργό του ΠΑΣΟΚ που είναι σήμερα κατάδικος, κάποιοι άλλοι μπορούν να επικαλεστούν αντιστοίχως το επιχείρημα ότι ο Σγουρός είναι υπόλογος επειδή επελέγη το 2001 για αντινομάρχης από την κυβέρνηση Σημίτη στην οποία ο Τσοχατζόπουλος ήταν Υπουργός. Και κάπου εδώ, μέσα σε αυτήν την παράνοια τέτοιων γελοίων επιχειρημάτων, είναι που χάνεται η μπάλα.

Διότι όταν όλοι δηλώνουν τιμητές της Δημοκρατίας μας, αλλά στην πραγματικότητα με φασίζοντα επιχειρήματα ανάγουν τις ατομικές ευθύνες του κάθε Άκη σε συλλογικές διαχέοντάς τους ακόμα και σε όσους απεικονίζονται σε μία φωτογραφία να του χτυπούν παλαμάκια, τότε τα πράγματα γίνονται τόσο επικίνδυνα όσο και επικίνδυνες είναι οι απειλές της Χρυσής Αυγής κατά συλλήβδην ενός πολιτικού συστήματος που το ενοχοποιούν απαξιώνοντάς το στο σύνολό του. Όλο αυτό το θέμα που δημιουργήθηκε με μία φωτογραφία στην οποία πιστέψαμε ότι ήταν η Δούρου με τον Άκη, αλλά δεν ήταν, πρέπει να μας βάλει σε σοβαρές σκέψεις για να αναλογιστούμε όχι γενικώς κι αορίστως για τα βρώμικα μέσα που χρησιμοποιούνται στην πολιτική αρένα, αλλά για να μετρήσουμε το εύρος και το βάθος της υποκρισίας όλων όσων με μαφιόζικες πρακτικές θέλουν να παρασύρουν μία κοινωνία να σκέφτεται και να δρα με όρους συλλογικής συναυτουργίας, συνενοχής και συνευθύνης, πράγμα ανεπίτρεπτο για τη Δημοκρατία στην οποία οι ίδιοι υποτίθεται ότι ομνύουν.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News