Ε, λοιπόν, αν δεν ισχύει η λογοτεχνική μπαρούφα του Πάολο Κοέλιο για τη… «συμπαντική συνομωσία», θα πρέπει σίγουρα να μιλάμε για παγκόσμια συμπαιγνία με σκοπό τη λοιδορία του νεοελληνικού κράτους. Πώς αλλιώς να ερμηνεύσει κανείς το γεγονός ότι το Συμβούλιο της Ευρώπης διαθέτει επιτροπή ελέγχου διαφθοράς των κρατών μελών υπό την επωνυμία GRECO; Αν μάλιστα το σώμα αυτό δεν είχε συγκροτηθεί σε ανύποπτο χρόνο, μπορούμε να μιλάμε για καπιταλιστική σκευωρία με στόχο την κατασυκοφάντηση της αριστερής (με ανυπέρβλητο, όπως διατείνεται, «ηθικό πλεονέκτημα») νέας διακυβέρνησης… Τέλος πάντων, η Ομάδα GRECO (the Group of States Against Corruption) ιδρύθηκε γι’ αυτό το σκοπό.

Ο χρόνος που επέλεξε να δώσει στη δημοσιότητα την έκθεσή της, είναι μια ακόμη ένδειξη συνομωσίας. Την ημέρα ακριβώς που οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ ψήφιζαν το νέο νόμο για τα τηλεοπτικά.

Ας αποπειραθούμε μια σύγκριση των συμπερασμάτων της έκθεσης με τις τελευταίες εγχώριες πρωτοβουλίες. Στην επέκταση της διαφθοράς, τονίζεται, συνέβαλαν τα μέγιστα οι εκπρόσωποι του ελληνικού κοινοβουλίου, υπερψηφίζοντας παράνομες αποφάσεις απαλλαγής και διαγραφής ευθυνών, αποδεικνύοντας έτσι ότι  η Ελλάδα είναι «σε πολύ πρώιμο στάδιο» για τον έλεγχο της ακεραιότητας των βουλευτών. Για τούτο ζητά να επανεξεταστεί το σύστημα ασυλίας και να θεσπιστούν κανόνες δεοντολογίας, ώστε οι βουλευτές να μην καμώνονται πως δεν γνωρίζουν τις υποχρεώσεις τους. Η «ασυλία», θυμίζω, αποτελούσε θέμα αρχής για τον ΣΥΡΙΖΑ ως αντιπολίτευση και θαυμάσιο εργαλείο στη συνέχεια για να διαχειριστεί το… «πόθεν αίσχος» υπουργών του. Μάλιστα, ζήσαμε μεγάλες στιγμές με την κοινοβουλευτική πλειοψηφία να εξαντλείται σε αυστηρότητα εξαναγκάζοντάς τους να υποβάλλουν νέο πόθεν έσχες για να διορθώσουν το προηγούμενο. Λες και ήταν στο μυαλό των συντακτών της συγκεκριμένης έκθεσης!

Σημειώνεται ακόμη ότι δεν υπάρχουν κανόνες ελέγχου των σχέσεων της εξουσίας με «ομάδες συμφερόντων». Και έρχονται οι αθεόφοβοι να το πουν την ώρα που το θεσμικό οπλοστάσιο της χώρας, διαθέτει νέο νόμο για τις σχέσεις με το πιο εύφορο πεδίο συναλλαγής εξουσίας και χρήματος, τα τηλεοπτικά μέσα. Για να δανειστώ τον χαρακτηρισμό ενός σημαντικού ακαδημαϊκού δασκάλου, του κ. Γρηγόρη Καλφέλη, ο νόμος αυτός ενισχύει τον «βοναπαρτισμό» του εκάστου υπουργού (στη παρούσα συγκύρια του κ. Νίκου Παππά), ο οποίος πλέον και το μαχαίρι έχει αλλά και μποστάνι από πεπόνια.

Το νομοσχέδιο αυτό, εκτός των άλλων, υποβάλει σε δοκιμασία τον εκάστοτε υπουργό να αποδείξει ότι δεν είναι ελέφαντας. Για να εξηγούμαι. Σε μια αγορά αθεσμοθέτητη δεκαετίες και σε ανασύνθεση, είναι προφανές ότι θα δούμε νέους σημαντικούς οικονομικούς παράγοντες. Ήδη, φημολογείται το ενδιαφέρον τους. Καλοδεχούμενοι παράγοντες με οικονομική επιφάνεια σε ένα προβληματικό και ανορθολογικό τηλεοπτικό τοπίο και σε μια χώρα με 6 χρόνια ύφεσης στην πλάτη. Με αυτό ωστόσο το νομοθετικό εργαλείο, τις πιο αγνές προθέσεις να έχουν ο εκπρόσωπος της εξουσίας και ο εκάστοτε επενδυτής, την ελεφαντίαση δεν την γλυτώνουν.

Η Greco (μ’ αρέσει να την επαναλαμβάνω λόγω επωνυμίας… ), όπως και όλοι οι μεγάλοι οργανισμοί, που ερευνούν το θέμα, τονίζουν ότι η ανεξαρτησία των αρχών, που συνδέονται με συμφέροντα, αποτελεί προϋπόθεση, το «Άλφα»,  για την εμπέδωση της διαφάνειας. Και το σημειώνουν οι συκοφάντες τη στιγμή ακριβώς που αποπέμπεται η κ. Σαββαΐδου δια της γνωστής οδού -που είχε διδάξει η προηγούμενη κυβέρνηση Σαμαρά με τον κ. Χάρη Θεοχάρη. Δεν είναι θέμα προσώπων, αλλά διακομματικής και διαχρονικής νοοτροπίας που συντηρεί το πελατειακό κράτος και τον διεφθαρμένο πρωταθλητισμό του.

Μια αφελής σκέψη έτσι για συμπλήρωμα. Κυβέρνηση σε συνεννόηση με τα υπόλοιπα κόμματα και στόχο μια μεγάλη κοινοβουλευτική πλειοψηφία ζητά από έγκριτους, σημαντικούς ανθρώπους να θεσμοθετήσουν για την ανεξάρτητη αρχή εσόδων, το τηλεοπτικό τοπίο, τον νόμο ασυλίας των βουλευτών, τον εκλογικό νόμο, το περί ευθύνης υπουργών τερατούργημα. Δόξα τω Θεώ διαθέτουμε σημαντικούς ανθρώπους, που δεν ισοπέδωσε η χρεωκοπία και παρασύρουν ακόμη τον σεβασμό μας με το κύρος τους. Να θυμηθώ πρόχειρα κάποιους; Αντώνης Μανιτάκης, Νικος Αλιβιζάτος, Σταυρός Τσακυράκης, Γρήγορης Καλφέλης και αρκετοί άλλοι. Δεν είναι ανεξάντλητος ο κατάλογος, αλλά τους έχουμε. Πόσο πιο καθαρό θα ήταν το μήνυμα στην ελληνική κοινωνία; Και αν θέλετε πόσο διασφαλισμένο ένα θεσμικό τοπίο που να μπορεί να εγγυηθεί μια άλλη διαδρομή;

Ας σταματήσει, λοιπόν, η σημερινή κυβέρνηση τη ρητορική της τάχα άτεγκτης στάσης στη διαφθορά. Οι ίδιες οι κινήσεις της υποσκάπτουν το «ηθικό πλεονέκτημά» της. Όσο κι αν φωνάζει ότι «δεν είμαστε όλοι ίδιοι», αυτό που επιβεβαιώνει είναι το «ίδιοι και απαράλλακτοι». Τι καλύτερος συμβολισμός από την έκθεση Greco, λοιπόν…

-ΥΓ.: Mε την ευκαιρία, αυτό το GRECO μου θύμισε γλυκανάλατο τραγουδάκι της δεκαετίας των ‘80, οπότε και μπήκαν τα θεμέλια για τον σημερινό πρωταθλητισμό. Το «Greco.. μασκαρά».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News