Η χρονιά που πέρασε ενίσχυσε τη νέα διάταξη του πολιτικού μας φάσματος. Από την παραδοσιακή δεξιά-κέντρο-αριστερά, σε μία διάταξη των κομμάτων η οποία διεμβολίζεται απ’ τον λαϊκισμό.

Η βάση του νέου διαχωρισμού σε αντιμνημονιακά κόμματα κι εκείνα που θεωρούν το Μνημόνιο ως αναγκαίο κακό, είναι ο λαϊκισμός. Η δεξιά-αριστερά χάνουν την παλιά τους σημασία καθώς ο αριστερός και δεξιός λαϊκισμός πλησιάζουν ως προς τη ρητορική τους στο κοινοβούλιο.  Ο θεατής πρέπει να αναζητήσει την κομματική ταυτότητα του ομιλητή για να καταλάβει αν ανήκει στους Ανεξάρτητους Έλληνες ή στον ΣΥΡΙΖΑ. Η ρητορεία τους είναι σχεδόν ταυτόσημη.

Η εξέλιξη αυτή καθιστά πιο προβληματική την ομαλή διαδοχή στην εξουσία καθώς επιτρέπει παράδοξες συμμαχίες που εκπέμπουν αλλόκοτες προεκλογικές υποσχέσεις. Ο λαϊκισμός, όπως τον περιγράφουν με δικούς τους όρους οι αρχαίοι, υποβιβάζει σταδιακά τους πολίτες αλλά και την ποιότητα της Δημοκρατίας. Ο εκμαυλισμός των ψηφοφόρων είναι ήδη φανερός από  τη σταθερότητα της Χρυσής Αυγής στις δημοσκοπήσεις. Η συνεχιζόμενη δυσπραγία δεν υπόσχεται βελτίωση της εικόνας αυτής.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News