Πλήρης ημερών «έφυγε» από τη ζωή ο κριτικός λογοτεχνίας και δημοσιογράφος Δημήτρης Ραυτόπουλος, σε ηλικία 101 ετών. Στέλεχος της ιστορικής αριστερής Επιθεώρησης Τέχνης θεωρήθηκε ως ένας από τους  σημαντικότερους εκπροσώπους της λογοτεχνικής κριτικής στην Ελλάδα. Ήταν διανοούμενος, αιρετικός στις απόψεις του και αντισυμβατικός, με τη σκέψη του σε διαρκή εγρήγορση και εκ πεποιθήσεως αμφισβητίας.  Με τα κείμενά του στην «Αυγή», την «Επιθεώρηση Τέχνης» και άλλα έντυπα, ξεχώρισε ως βιβλιοκριτικός και μελετητής, αφήνοντας έντονο αποτύπωμα στον πνευματικό λόγο της εποχής.

Γεννήθηκε στον Πειραιά το 1924, έμεινε για πολλά χρόνια στο Παρίσι και, εκτός από την ιδιότητα του μεγαλύτερου κριτικού λογοτεχνίας, είχε και αυτές του δοκιμιογράφου και του δημοσιογράφου. Μαζί με τον Κ. Κουλουφάκο, τον Τ. Πατρίκιο και τον Κ. Πορφύρη και άλλους σημαντικούς εκπροσώπους του προοδευτικού πνευματικού χώρου, σχημάτισαν τη συντακτική ομάδα του περιοδικού «Επιθεώρηση Τέχνης» Ανήκε στους εκπροσώπους της μαρξιστικής κριτικής τη μεταπολεμική περίοδο και το 2014 απέσπασε ομόφωνα την ύψιστη διάκριση με το «Μεγάλο Βραβείο Γραμμάτων».

Στην περίοδο 1947–1952, εξορίστηκε διαδοχικά στην Ικαρία, τη Μακρόνησο και τον Άγιο Ευστράτιο. Με την άρση των αυστηρών μετεμφυλιακών μέτρων, ξεκίνησε τη δημοσιογραφική του πορεία.  Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας, ο Δημήτρης Ραυτόπουλος διέφυγε στη Γαλλία, όπου εργάστηκε ως συντάκτης στο Λεξικό Robert και συμμετείχε ενεργά στο αφιέρωμα του περιοδικού Temps Modernes για την Ελλάδα το 1969, επιμελούμενος μια ανθολογία κειμένων διωχθέντων συγγραφέων. Παράλληλα, παρακολούθησε μαθήματα στην École Pratique des Hautes Études στο Παρίσι, εμβαθύνοντας στις θεωρητικές του γνώσεις.

Μετά τη Μεταπολίτευση, ανέλαβε τη διεύθυνση του περιοδικού Ηριδανός και από το 1977 έως το 1980 έγραφε επιφυλλίδες στην Αυγή. Εργάστηκε επίσης ως δημοσιογράφος στην «Απογευματινή» και υπήρξε ιδρυτικό μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων.

Το 1989 τιμήθηκε από το Ίδρυμα Προαγωγής της Δημοσιογραφίας Αθανασίου Μπότση για τη δημοσιογραφική του προσφορά. Το 1997 τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο δοκιμίου-κριτικής για το έργο του “Άρης Αλεξάνδρου: ο εξόριστος”. Το 2008 αναγορεύτηκε επίτιμος διδάκτορας του τμήματος Φιλολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του ΑΠΘ. Το 2009 τιμήθηκε με το βραβείο “Διδώ Σωτηρίου” της Εταιρείας Συγγραφέων για το σύνολο του έργου του. Το 2013 του απονεμήθηκε το Μεγάλο Κρατικό Βραβείο Γραμμάτων. Το 2017 τιμήθηκε με το βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών για το σύνολο του έργου του.

Βιβλία του: Οι ιδέες και τα έργα (1965), Τέχνη και εξουσία (1985), Κρίσιμη λογοτεχνία (1986), Σημεία στίξεως (1987), Άρης Αλεξάνδρου: ο εξόριστος (1996), Αναθεώρηση Τέχνης: η Επιθεώρηση Τέχνης και οι άνθρωποί της (2006), Εμφύλιος και λογοτεχνία (2012), Κριτική της κριτικής (2017).

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News