Ηδη από το σφύριγμα της λήξης της κανονικής διάρκειας του αγώνα —ίσως και πριν από αυτό, από το 81′, όταν ο Κιλιάν Εμπαπέ ισοφάρισε ένα ματς που έμοιαζε να ανήκει στους Αργεντινούς, σε 2-2— το Αργεντινή – Γαλλία στο Κατάρ ήταν ο καλύτερος τελικός που έχουμε δει τις τελευταίες δεκαετίες σε Μουντιάλ.

Στη λήξη και της παράτασης, 3-3, ήταν ο καλύτερος τελικός στην ιστορία των Παγκοσμίων Κυπέλλων. Μια ραψωδία των δύο κορυφαίων του ποδοσφαίρου, του Λιονέλ Μέσι που πέτυχε δύο γκολ και του Εμπαμπέ που πέτυχε τρία, ένα αθλητικό αριστούργημα, ταλέντου, σθένους και προπονητικής τακτικής.

Κάποιος έπρεπε να το πάρει αυτό το Παγκόσμιο Κύπελλο, μετά από έναν τόσο δραματικό αγώνα. Το πήρε αυτός που είχε την τύχη και τον καλύτερο γκολκίπερ με το μέρος του, στη διαδικασία των πέναλτι. Το πήρε η Αργεντινή, πολύ πιο έμπειρη σε τέτοιες διαδικασίες στα Μουντιάλ.

To πήρε ο Μέσι, που ολοκλήρωσε την απίστευτη διεθνή καριέρα του, με το ιερό δισκοπότηρο του αθλήματος, ξεπερνώντας ίσως και τον θρύλο του Ντιέγκο Μαραντόνα, που είχε σηκώσει το Παγκόσμιο Κύπελλο για την Αργεντινή το μακρινό 1986.

To καταπληκτικό σε αυτό το ματς είναι ότι στο μεγαλύτερο μέρος του δεν έδειχνε ότι θα έχει αυτή τη δραματική κατάληξη. Η Γαλλία, παγκόσμια πρωταθλήτρια του 2018, είχε μπει νοθρή στον αγωνιστικό χώρο και η Αργεντινή ήλεγχε το παιχνίδι, σε βαθμό που το 2-0 του ημιχρόνου (με πέναλτι-γκολ του Μέσι στο 23′ και ένα θαυμάσιο τέρμα του Ανχελ ντι Μαρία στο 36′) να μοιάζει απολύτως φυσιολογικό και στη συνέχεια λίγοι μπορούσαν να δουν ότι κάτι θα άλλαζε υπέρ των Γάλλων.

Ομως ο Ντιντιέ Ντεσάν άλλαξε την τράπουλα, είχε το θάρρος να αντικαταστήσει βασικούς παίκτες της Γαλλίας και να περάσει πιτσιρικάδες, οι οποίοι άλλαξαν τις ισορροπίες και έφεραν την μπάλα στην πλευρά των Αργεντινών: στο 80′ ο Εμπαμπέ σκόραρε από τη βούλα του πέναλτι και στο 81′ με ένα αριστουργηματικό βολέ έκανε το 2-2, στέλνοντας το ματς στην παράταση.

Και στο έξτρα μισάωρο πάλι τα ίδια. Η Αργεντινή πήρε πρωτοβουλίες, έκανε το 3-2 με τον Μέσι στο 108′, όμως άλλο ένα πέναλτι από τον Εμπαμπε έφερε το ματς στο 3-3. Η Γαλλία μάλιστα είχε τη δυνατότητα να κερδίσει στο τέλος, αλλά ο Εμιλιάνο Μαρτίνες, ο καταπληκτικός τερματοφύλακας της Αργεντινής απέκρουσε στο τετ α τετ το σουτ του Κολό Μουανί και έστειλε το ματς στη διαδικασία των πέναλτι.

Εκεί, οι Γάλλοι εμφανίστηκαν κατώτεροι των περιστάσεων —η διαδικασία ποτέ δεν ήταν και η αγαπημένη τους στα Μουντιάλ και είχαν χάσει το τρόπαιο έτσι και το 2006 στη Γερμανία από την Ιταλία. Ίσως να ήταν και μοιραίο: για να ισοφαρίσει η Γαλλία έπρεπε να βγουν από το ματς ο Ζιρού, ο Γκριζμάν, ο Ντεμπελέ και οι άλλοι έμπειροι, έτσι απέμειναν πιτσιρίκια σε μια φάση κατά την οποία το μυαλό πρέπει να είναι απολύτως ψύχραιμο.

Υπήρχε άλλωστε και ο ογκόλιθος Μαρτίνες, ο οποίος απέκρουσε το δεύτερο πέναλτι, ενώ το τρίτο της Γαλλίας ήταν άουτ, με συνέπεια το σκορ στη διαδικασία να λήξει 4-2.

Η Αργεντινή αναδείχτηκε έτσι για τρίτη φορά πρωταθλήτρια κόσμου. Το άξιζε. Ο Μέσι ακόμα περισσότερο. Ιδίως αν αναλογιστεί κανείς ότι η Αλμπισελέστε ξεκίνησε το τουρνουά στο Κατάρ με εκείνη την ήττα από τη Σαουδική Αραβία…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News