Οσοι περίμεναν ότι το σχέδιο της κυβέρνησης για αποκατάσταση της τάξης και της ασφάλειας στα πανεπιστήμια με την ίδρυση και δράση της ΟΠΠΙ (Ομάδας Προστασίας Πανεπιστημιακού Ιδρύματος) θα βρει ως πολέμιους μόνο τους λεγόμενους «μπαχαλάκηδες» ή έστω αυτούς τους φοιτητές που θεωρούν την αστυνομία a priori εχθρό της γνώσης, διαψεύστηκαν. Πρώτοι απ’ όλους διαφωνούν οι καθηγητές και οι διοικήσεις των ΑΕΙ.

Χαρακτηριστική η απόφαση της συγκλήτου του Παντείου Πανεπιστημίου –ιδρύματος που έχει υποφέρει αρκετά από τη δράση τραμπούκων– η οποία εξέφρασε την κάθετη διαφωνία της για το μέτρο που προωθεί το υπουργείο Παιδείας.

Στην απόφασή του το ανώτατο ακαδημαϊκό όργανο του Παντείου Πανεπιστημίου συσχετίζει αρνητικά την παρουσία των αστυνομικών (τους περιγράφει μάλιστα ως δυνάμεις καταστολής!) εντός του ΑΕΙ με την ελεύθερη αναζήτηση της γνώσης που συντελείται στα ιδρύματα. Επικαλείται δε ζητήματα αυτοδιοίκητου των ιδρυμάτων.

Ως γνωστόν, η ΟΠΠΙ θα αποτελείται από εκπαιδευμένους άοπλους αστυνομικούς που θα υπάγονται στο υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, ρύθμιση που ήδη αποτελεί σημείο τριβής με τους πανεπιστημιακούς και ήδη οι πρυτάνεις είχαν εκφράσει τις επιφυλάξεις τους (εδώ). Αλλά η σύγκλητος του Παντείου έκανε ένα βήμα παραπέρα απορρίπτοντας ξεκάθαρα το μέτρο.

Η σχετική ανακοίνωση ανέφερε:

«Η Σύγκλητος του Παντείου Πανεπιστημίου συζήτησε τις προτάσεις της κυβέρνησης σχετικά με την ασφάλεια των πανεπιστημίων και δηλώνει τη διαφωνία της όσον αφορά τη σύσταση “Ομάδας Προστασίας Πανεπιστημιακού Ιδρύματος” ως αστυνομικής υπηρεσίας που θα εδρεύει και θα επεμβαίνει μέσα στα ΑΕΙ, υπό τις εντολές του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη.

Η παρουσία δυνάμεων αστυνόμευσης μέσα στο πανεπιστήμιο δημιουργεί εντάσεις στην ακαδημαϊκή κοινότητα, που λειτουργεί σε περιβάλλον αυτοδιοίκητου και είναι η μόνη που μπορεί να εγγυηθεί την ελευθερία του λόγου και της επιστήμης. Οι διακινδυνεύσεις εντός των πανεπιστημιακών χώρων αποτελούν μέριμνα τόσο των πανεπιστημιακών αρχών όσο και της πολιτείας και αφορούν σωρεία θεμάτων που σχετίζονται με τα ζητήματα πολιτικής προστασίας.

» Η μέριμνα αυτή οφείλει να είναι μακροχρόνια, σχεδιασμένη αναλυτικά σε συνάρτηση με τα προβλήματα και τα κτίρια κάθε πανεπιστημίου και υπό την καθοδήγηση των ακαδημαϊκών αρχών. Το Πανεπιστήμιο είναι –και οφείλει να είναι– από την φύση του ένας χώρος ελεύθερης συζήτησης και αντιπαράθεσης χωρίς τους περιορισμούς και τις απαγορεύσεις που, καλώς ή κακώς, υπάρχουν σε άλλους δημόσιους χώρους. Η ελεύθερη αναζήτηση της γνώσης εμπεριέχει και την αντιπαράθεση –πολλές φορές αντισυμβατική– μέσα σε καλώς εννοούμενα πλαίσια, αλλά και με σεβασμό στην ακαδημαϊκή κουλτούρα. Η αμφισβήτηση που συνοδεύει την αναζήτηση της γνώσης δεν συμβιβάζεται με τη μόνιμη παρουσία δυνάμεων καταστολής.

» Τα Πανεπιστήμια, στο πλαίσιο του συνταγματικά κατοχυρωμένου αυτοδιοίκητου, αποφασίζουν με τα συλλογικά τους όργανα για θέματα που άπτονται της λειτουργίας τους, μεταξύ των οποίων και για την πανεπιστημιακή φύλαξη και ασφάλεια. Η φύλαξη πρέπει να ανατεθεί αποκλειστικά σε προσωπικό που θα διαθέτει την απαραίτητη κατάρτιση, η οποία θα προσαρμόζεται στην ιδιαιτερότητα της ακαδημαϊκής κοινότητας, και το οποίο θα λογοδοτεί και θα εποπτεύεται από τη Σύγκλητο και τις πρυτανικές αρχές. Το Πάντειο Πανεπιστήμιο έχει εντάξει στον Εσωτερικό Κανονισμό του Ιδρύματος πειθαρχικές διατάξεις και αντίστοιχες κυρώσεις για την πρόληψη και αποτροπή τυχόν παραβατικών φαινομένων. Σε περίπτωση διάπραξης ποινικών αδικημάτων το υπάρχον νομικό οπλοστάσιο επαρκεί για την αντιμετώπιση τους».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News