Ο αγώνας της Παρτίζαν με τη Μονακό στο Βελιγράδι ήταν από τους πιο συναρπαστικούς της εφετινής regular season στην Ευρωλίγκα. Η Μονακό του Βασίλη Σπανούλη βρέθηκε να χάνει με διψήφια διαφορά πόντων από την Παρτίζαν του Ζέλικο Ομπράντοβιτς, πραγματοποίησε μια επική αντεπίθεση στο τέταρτο δεκάλεπτο, στο τέλος είχε την ευκαιρία να νικήσει (αστόχησε ο Τζέιμς) και το αποτέλεσμα κρίθηκε, υπέρ των Σέρβων, στο καλάθι (78-76), στο τελευταίο σουτ. Κι όμως, το highlight της βραδιάς δεν ήταν κάποια φάση από το παιχνίδι. Ηταν μια αγκαλιά, αμέσως μετά τη λήξη του παιχνιδιού.

Οι δύο προπονητές, που επί πολλά χρόνια δεν αντάλλασσαν κουβέντα, συχνά ούτε βλέμμα, αγκαλιάστηκαν για μερικά δευτερόλεπτα ψιθυρίζοντας κάτι -κανείς δεν ξέρει τι-, ο ένας στο αυτί του άλλου. Ο Ομπράντοβιτς ρωτήθηκε, όμως αρνήθηκε να αποκαλύψει τι ειπώθηκε. «Ηταν κάτι πολύ προσωπικό», απάντησε ορθά – κοφτά στη συνέντευξη Τύπου. Ούτε ο Σπανούλης είπε κάτι γι’ αυτό.

Θα μείνουμε με την απορία. Αλλά η ουσία είναι ότι αυτός ο «ψυχρός πόλεμος», που έχει τις ρίζες του μια 15ετία πίσω, τερματίστηκε με τον πιο απροσδόκητο τρόπο: με έναν θερμό εναγκαλισμό έπειτα από μια δραματική μάχη στο παρκέ. Ο χρόνος όλα τα γιατρεύει.

Τον περασμένο Φεβρουάριο στο Μονακό είχε γίνει μια καλή αρχή. Πριν από την έναρξη της αναμέτρησης των ομάδων τους, Σπανούλης και Ομπράντοβιτς είχαν ανταλλάξει μια χειραψία, την οποία απαθανάτισαν οι φωτορεπόρτερ και έκανε τον γύρο του Κόσμου. Ηταν τυπική, αμήχανη, αλλά συνάμα «ιστορική». Διότι όλες τις προηγούμενες φορές που είχαν συναντηθεί ως αντίπαλοι -σχεδόν τρεις δεκάδες-, η έχθρα τους ήταν ολοφάνερη. Ακόμη και σε εκείνους που δεν γνώριζαν την ιστορία.

Ο «Ζοτς» παρέδωσε στον «Kill Bill» το λαβαράκι της Παρτίζαν, τον χτύπησε φιλικά στην πλάτη και του ευχήθηκε «good game». Δεν ήταν κάτι φοβερό, αλλά σήμαινε μια τεράστια πρόοδο στις σχέσεις των δύο ανδρών. Ολα τα προηγούμενα χρόνια, ο Ομπράντοβιτς απέφευγε ακόμη και να αναφέρει το όνομα του πρώην αγαπημένου του παίκτη. Το 2012 σε συνέντευξή του στο sport24 είχε πει πως αν έβλεπε στον δρόμο. τον Σπανούλη, δεν θα τον χαιρετούσε.

Η αγάπη έγινε μίσος το βράδυ της 11ης Ιουλίου 2010 όταν, στο ημίχρονο ενός ποδοσφαιρικού αγώνα (Ολλανδίας – Ισπανίας στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου), ανακοινώθηκε η μεταγραφή του 28χρονου -τότε- Σπανούλη από τον Παναθηναϊκό στον Ολυμπιακό. Η εκδοχή του Ομπράντοβιτς, κόουτς του «Τριφυλλιού» εκείνη την εποχή, είναι πως ο Σπανούλης τον είχε διαβεβαιώσει ότι θα ανανέωνε το συμβόλαιό του με τον σύλλογο, αλλά τον γέλασε.

Σε συνέντευξή του στη σερβική τηλεόραση, που αναμεταδόθηκε από όλα τα ελληνικά κανάλια, ο «Ζοτς» είχε πει: «Μιά μέρα, θυμάμαι καλά ότι ήταν η 21η Ιουνίου, μίλησα με τον Βασίλη Σπανούλη στο τηλέφωνο. Τα πάντα ήταν ξεκάθαρα στην κουβέντα μας. Τον ρώτησα αν θα ήθελε να παραμείνει στον Παναθηναϊκό, και μου απάντησε θετικά. Μισή ώρα μετά, ο ατζέντης του επικοινώνησε μαζί μου και μου ζήτησε να περιμένω δύο μέρες ακόμη, επειδή ο παίκτης βρισκόταν στη Λάρισα για το γάμο του αδελφού του. Υστερα από αρκετές μέρες πληροφορήθηκα από τον εκπρόσωπό του ότι ο Σπανούλης υπέγραψε στον Ολυμπιακό».

Ο Σπανούλης δεν μίλησε ποτέ με λεπτομέρειες για το πώς εξελίχθηκαν τα γεγονότα εκείνο το καλοκαίρι. «Ξέρει καλά, ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς, γιατί έφυγα από τον Παναθηναϊκό», είχε δηλώσει. Το 2020 είχε πει στην εφημερίδα «Το Βήμα»: «Ό,τι και να ειπωθεί από την πλευρά μου, θα μεταφερθεί αλλιώς. Μπορεί να μιλήσω για τους πραγματικούς λόγους της μεταγραφής ύστερα από πολλά χρόνια, αλλά δεν ξέρω ποιος θα ενδιαφέρεται τότε».

Ο Ομπράντοβιτς ήταν ο πρώτος άνθρωπος που ξεχώρισε τον Σπανούλη ανάμεσα σε πολλούς ταλαντούχους παίκτες εκείνης της εποχής και τον πήρε από το Μαρούσι στον Παναθηναϊκό. Είχε δίκιο. Ο νεαρός «Kill Bill»προσαρμόστηκε αμέσως και διέπρεψε. Οταν ο παίκτης επέστρεψε απογοητευμένος από την εμπειρία του στο ΝΒΑ, ο κόουτς τον υποδέχθηκε με ανοικτές αγκάλες παρότι η ομάδα ήταν πληρέστατη, σχεδόν ανίκητη. Οπως και να έγιναν τα πράγματα, ο «Ζοτς» είδε τη φυγή του Σπανούλη σαν προδοσία. Και είναι από τους ανθρώπους που δεν ξεχνούν…

Δεκαπέντε χρόνια μετά, πιθανότατα δεν έχει αλλάξει γνώμη. Απλώς, με το πέρασμα του χρόνου μαλάκωσε κάπως. Και χθες, στην «Μπεογκράτσκα Αρένα», για μιά στιγμή είδε στο πρόσωπο του Σπανούλη το «δικό του παιδί» που κάποτε αγάπησε πολύ.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News