«Ο άνθρωπος παραπατούσε. Δεν ξέρω αν είχε πάρει ναρκωτικά ή ψυχοφάρμακα, αλλά ο άνθρωπος παραπατούσε. Με έναν πυροσβεστήρα προσπαθούσε να σπάσει την πόρτα, αλλά  δεν μπορούσε να τον σηκώσει. Δεν είχε δύναμη...».

Με τα λόγια αυτά ο άνθρωπος που προσπάθησε να προστατέψει τον Ζακ Κωστόπουλο από τη μανία αυτών που τον χτυπούσαν με κλοτσιές στο κεφάλι, περιγράφει την πρώτη εικόνα που αντίκρισε έξω από το κοσμηματοπωλείο της οδού Γλάδστωνος

Σε κάποια στιγμή, διηγείται στους δημοσιογράφους Χρήστο Ξανθάκη και Γιώργο Πιτροπάκη του newpost.gr, ο Ζακ Κωστόπουλος έχει πέσει στα τέσσερα και προσπαθεί μπουσουλώντας να βγει έξω από την προθήκη κάτω.

Τότε, «με το που πλησιάζει στη βιτρίνα, όχι ο ιδιοκτήτης, ο άλλος με το άσπρο πουκάμισο, χώνει μία κλωτσιά και του σπάει το εναπομείναν τζάμι πάνω στο κεφάλι. Το παιδί προσπαθεί να βγει κι εκεί πέρα αρχίζει η κλωτσοπατινάδα, που εγώ σοκαρίστηκα τελείως, και τα ‘χασα για λίγο. Και με το που βλέπω ότι συνεχίζεται η κλωτσοπατινάδα, πήγα μπροστά και όρμηξα, “ρε παιδιά τι έγινε, τον έπιασες, τον γάμ…”. Πετάγεται ο ιδιοκτήτης, μου λέει “κι εμένα με γάμ….”. Του λέω “ποιος είσαι εσύ;” Κι εκεί πέρα μου λέει, “ο ιδιοκτήτης”.

Tου λέω: “Ωραία, τόνε γ@@@σες κι εσύ, μέσα στο αίμα είναι… κάτω. Πεσμένος. Θα τόνε σκοτώσεις; Πάτε καλά, είστε ζώα; Φύγετε από δω!»

Ο κόσμος, θυμάται με τρόμο και αποτροπιασμό ο ένας και μοναδικός που βγήκε από το πλήθος για να βοηθήσει το θύμα, «απλά παρακολουθούσε, ήταν τρομακτικό. Ήταν τριάντα, σαράντα, πενήντα νοματαίοι, πόσοι ήτανε, απλά παρακολουθούσανε τα τεκταινόμενα. Στημένοι αμφιθεατρικά, χωρίς να υπάρξει μία φωνή, τι είναι αυτά που κάνετε, σταματήστε. Κι ας μην πάει ο άλλος να μπει μπροστά, από μακριά, κάτι, κάτι να ειπωθεί».

«Οταν μπήκα εγώ, ακούστηκε μία κυρία από πίσω να φωνάζει “έχει δίκιο το παιδί, σταματήστε, έλεος, τι είναι αυτά που κάνετε”. Mία γυναίκα μόνο…», λέει σοκαρισμένος για τη στάση των περαστικών μπροστά στο θέαμα του δημόσιου ξυλοδαρμού.

«Τα χτυπήματα ήταν δολοφονικά»

«Η φάση που είναι το παλικάρι πεσμένο κάτω και τρώει τα σουτ, τα σουτ ήταν απίστευτα. Δηλαδή οι κλωτσιές που έτρωγε στο κεφάλι, δεν ξέρω, και να μην πέθανε από αυτό, να πέθανε από κάτι άλλο, τα χτυπήματα ήτανε δολοφονικά ρε παιδί μου. Κάλλιστα θα μπορούσε να έχει πεθάνει από μια κλωτσιά και μόνο.

Το κεφάλι του έφευγε με τέτοια ένταση από τις κλωτσιές, που εγώ δεν μπορώ να το πετάξω, έτσι όπως έφευγε. Το οποίο χτύπαγε ρε φίλε, επάνω όπως είχε σπάσει το τζάμι, δεν μένουνε διάφορα κομμάτια τζαμιού πιασμένα απ’ το στόκο;

Το κεφάλι του κοπάναγε επάνω σε ό,τι είχε απομείνει από το σπασμένο το τζάμι. Και η φάση που φαίνεται στο βίντεο, που βάζει την κλωτσιά ο ιδιοκτήτης και του χώνει μία και του καρφώνει το κεφάλι κάτω, το κεφάλι δεν του το κάρφωσε πάνω στο πεζοδρόμιο. Του το κάρφωσε πάνω στα σπασμένα γυαλιά. Όπως έφαγε την κλωτσιά, από τη μία ήταν το πόδι του ιδιοκτήτη και από την άλλη τον έχει καρφώσει πάνω στα γυαλιά.

Μιλάμε για αίμα πολύ, πάρα πολύ αίμα, από τα κοψίματα. Δεν ξέρω αν ήταν θανατηφόρα, αλλά όπου ακουμπούσε, ακουμπούσε πάνω σε σπασμένα γυαλιά και κοβότανε κι έτρεχε αίμα. Κι όταν ήρθε ο τραυματιοφορέας και του ‘δενε το κεφάλι, ματωμένα τώρα, ματωμένα τα χέρια του, το πρόσωπο μπλε μαρέν και τέτοια, μαύρος, κράταγε το λαιμό και με τα δύο χέρια, αλλά δεν ξέρω τώρα το αίμα που είδα στο λαιμό αν ήταν από πληγή στο λαιμό ή όχι»

Οταν σταμάτησε το δημόσιο λιντσάρισμα του 33χρονου, έφθασε το ΕΚΑΒ και λίγα λεπτά αργότερα οι πρώτοι «Ζητάδες».

«Δεν τον ακουμπήσανε, ήταν πεσμένος κάτω, μέσα στο αίμα, ούτε τον χτυπήσανε, ούτε χειροπέδες, ούτε τίποτα, διώχνουνε τον κόσμο “ανοίξτε, ανοίξτε τελείως”, ανοίγει ο κόσμος, κι εκεί πέρα μπαίνει ο ένας τραυματιοφορέας του ΕΚΑΒ και του δένει το κεφάλι μ’ έναν επίδεσμο», διηγείται ο αυτόπτης μάρτυρας και συνεχίζει:

 «Σε εκείνη τη φάση έχει έρθει και η αστυνομία, σκάνε και άλλοι με μηχανές και τέτοια, θεωρώ ότι έχει τελειώσει το θέμα, έχω σιχτιρίσει, έχω και νεύρα, έχω σπαστεί πάρα πολύ, έχω στενοχωρηθεί και απ’ την εικόνα του κόσμου, και γι’ αυτό που γινότανε στο παλικάρι, αλλά και για την απάθεια των γύρω γύρω που απλά κοιτάζανε το γεγονός και σηκώνομαι  να φύγω».

Καθώς πάει να απομακρυνθεί, ακούει πάλι φωνές και φασαρία. Γυρίζει να δει και βλέπει τον Ζακ Κωστόπουλου να τον έχουν βάλει κάτω οι αστυνομικοί:

«Με το γόνατο τον έχει ένας κάτω, και προσπαθούν να του βγάλουν τα χέρια που όπως ήταν μπρούμυτα τα είχε μπροστά του. Και του τραβάνε τα χέρια, για να του τα βάλουνε πίσω, να του τα δέσουνε με τάι ραπς, πώς τα λένε αυτά τα πλαστικά, όχι με χειροπέδες τα σιδερένια. Τη φάση τώρα ότι είχε γυαλί στο χέρι, ότι πήγε να μαχαιρώσει κάποιον δεν τα είδα, αλλά και δεν τα πιστεύω γιατί ό,τι και να σήκωσε θα το σήκωσε σε άμυνα, ότι “αφήστε με μη με πλησιάζετε”. Αποκλείεται στην κατάσταση που ήτανε να είχε τη δυνατότητα να επιτεθεί στον οποιονδήποτε. Σε εκείνη τη φάση εγώ είδα έναν αστυνομικό, ο οποίος είχε το γκλομπ το πτυσσόμενο ανοιχτό, αλλά δεν τον είδα να χτυπάει. Τώρα τον χτύπησε πιο πριν, δεν τον χτύπησε, εγώ δεν το έχω δει. Άλλοι λένε τον χτύπησε, εγώ δεν το έχω δει».

Το ντοκουμέντο όμως που έφερε στο φως της δημοσιότητας η «Εφημερίδα των Συντακτών» είναι αποκαλυπτικό (δείτε εδώ).

Ο άνθρωπος που μόνος του προσπάθησε να ανακόψει τη δολοφονική μανία των αυτόκλητων τιμωρών του Ζακ Κωστόπουλου, θυμάται τέλος ότι είχε ζήσει κάτι ανάλογο και στο πρόσφατο παρελθόν.

Ηταν λέει, τότε με τους Αγανακτισμένους στην πλατεία Συντάγματος, όταν είχαν «περιλάβει έναν ασφαλίτη και τον έχουν βάλει κάτω και τον βαράνε, να τον κάνουν κομμάτια, δηλαδή. Και μπαίνουμε εγώ και δυο τρεις άλλοι ασπίδα και τον τρέχουμε στο κάτω μέρος της πλατείας που είχε μια διμοιρία ΜΑΤ, να μας βαράνε στο μεταξύ σε όλη τη διαδρομή. Και τον πετάω στα ΜΑΤ και τους λέω “πάρτε τον, δικός σας είναι”. Και για “ευχαριστώ”, μου ρίχνει ένας ΜΑΤατζής μία και με ψεκάζει. “Εμένα ρε βλάκα;”, του λέω…»… 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News