Για τους Βορειοευρωπαίους, το ελληνικό υπουργείο Οικονομικών πρέπει να είναι κάτι σαν αξιοθέατο –ίσως να υπάρχει και στο Tripadvisor στα must-see του κέντρου της Αθήνας, μαζί με τα σουβλάκια στο Μοναστηράκι και τα wine bars της Βουλής και της Ηπίτου. Επί χρόνια το κτίριο της οδού Νίκης ήταν το επίκεντρο των διεθνών οικονομικών εξελίξεων, ένας τόπος ελληνικού μαρτυρίου ή ένας ζωολογικός κήπος κρίσεων, πολιτικο-οικονομικών συμφερόντων και μικρών ή μεγάλων εγώ. 

Οποιος άλλωστε ήταν επικεφαλής γινόταν μια μικρή ή και μεγαλύτερη (ανάλογα με το μέγεθος των προβλημάτων που διαχειριζόταν αλλά και πόσο φανταχτερός ήταν σε αυτό το περιβάλλον) διασημότητα των διεθνών ΜΜΕ. Και αυτές οι διασημότητες βρίσκονται στον τοίχο με τα κάδρα των διατελεσάντων υπουργών Οικονομικών της χώρας. Τους οποίους ο επισκέπτης μπορεί να δει και να θαυμάσει σε αυτό το περίεργο musée de la curiosité.

Είχε λοιπόν και μια τέτοια πτυχή η επίσκεψη του Κρίστιαν Λίντνερ, του γερμανού υπουργού Οικονομικών, στον τόπο της ελληνικής τραγωδίας την Τρίτη. Πολλοί από όσους συνόδευαν τον αυστηρό ηγέτη του FDP, στάθηκαν σχεδόν έκθαμβοι μπροστά στον τοίχο με τους πρώην υπουργούς Οικονομικών της Ελλάδας.

Και μαντέψτε ποιον φωτογράφισαν με τα κινητά τους.

Καθώς τα κόμματα ετοιμάζουν τα ψηφοδέλτιά τους –τυπικά οι εκλογές θα γίνουν σε έναν χρόνο, αλλά αυτό δεν πρέπει να το πιστεύει κανείς πια– ενδιαφέρον είχε μια είδηση που αλιεύτηκε από τον κυριακάτικο Τύπο για τους σχεδιασμούς του Αλέξη Τσίπρα και την πρόθεσή του να εξαργυρώσει πολιτικά την καλή του σχέση –καίτοι άθεος– με την Αρχιεπισκοπή Αθηνών.

Το έγραψε η «Καθημερινή της Κυριακής» στην στήλη «Θεωρείο»:

«Τη στενή σχέση που απέκτησε ο Αλέξης Τσίπρας με την Εκκλησία κατά τη διάρκεια της πρωθυπουργίας του δεν έχει σκοπό να την εγκαταλείψει, αλλά αντίθετα επιθυμεί να την κάνει “επίσημη”. Στο πλαίσιο αυτό μαθαίνω πως ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ θα ήθελε να έχει στα ψηφοδέλτια του κόμματός του κάποιο πρόσωπο που θα συμβολίζει αυτή τη σχέση και θα δείχνει πως η αξ. αντιπολίτευση έχει σταθερούς δεσμούς με την Ελλαδική Εκκλησία. Το ιδανικότερο πρόσωπο για να συμβολίσει αυτή τη σχέση είναι ο Κώστας Δήμτσας, στενός συνεργάτης του Αρχιεπισκόπου και πρόσωπο με έντονη κοινωνική προσφορά μέσα από τις τάξεις της Εκκλησίας, κάτι που “ταιριάζει” στην αξ. αντιπολίτευση. Ο Δήμτσας διετέλεσε και διοικητής του Αγίου Ορους επί ΣΥΡΙΖΑ, ενώ και μετά το 2019 εξακολουθεί να αποτελεί ατύπως τον σύνδεσμο μεταξύ Αρχιεπισκοπής και Κουμουνδούρου. Δεν ξέρω αν τελικά συμπεριληφθεί στα ψηφοδέλτια, καθώς εξαρτάται από τον ίδιο, η επιθυμία πάντως του κόμματος είναι δεδομένη».

Σε άλλα νέα, ο Σπύρος Καρανικόλας παραιτήθηκε από το ΠΑΣΟΚ-Κίνημα Αλλαγής, καταγγέλλοντας τον Νίκο Ανδρουλάκη ότι δεν έχει «σαφή κατεύθυνση» και έχει «μόνο στόχο τα ποσοστά στις δημοσκοπήσεις και όχι την εφαρμογή αυτών των πολιτικών, στις οποίες τα εκάστοτε ποσοστά πρέπει να μεταφράζονται».

Θα πει κανείς: ποιος είναι ο Σπύρος Καρανικόλας; Αμ πώς!

Ο κ. Καρανικόλας είχε υπάρξει –επί αείμνηστης Φώφης Γεννηματά– αναπληρωτής εκπροσώπος Τύπου και έπειτα εκπρόσωπος κοινοβουλευτικού έργου του Κινήματος Αλλαγής. Είχε επίσης υπάρξει εκπρόσωπος του Ανδρέα Λοβέρδου. κατά τη διάρκεια των εσωκομματικών εκλογών του περασμένου Δεκεμβρίου.

Τέλος πάντων, αυτός ο νεαρός πολιτικός ανήρ παραιτήθηκε από το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ με την ακόλουθη ανάρτηση: