«Μετανιωμένος» είναι μία λέξη η οποία στην ιταλική γλώσσα («pentito») χρησιμοποιείται και για να δηλώσει την ιδιαίτερη κατάσταση του μαφιόζου εκείνου που πλέον συνεργάζεται με το κράτος ώστε να λάβει άφεση αμαρτιών, του εγκληματία ο οποίος «κελαηδά» (καταδίδει) ώστε να γλιτώσει το τομάρι του.

Ωστόσο η ιταλική εφημερίδα Corriere della Sera τη χρησιμοποιεί στον υπότιτλο ενός άρθρου της για «την κόρη του αρχιτέκτονα του Χίτλερ», δηλαδή για τη γηραιά γερμανίδα πολιτικό (των Πρασίνων) Χίλντε Σραμ, ώστε να εκφράσει καλύτερα ό,τι η ίδια δήλωσε για τον πατέρα της: «Ηξερε, αλλά είχε μετανοήσει». Ο Αλμπερτ Σπέερ ήταν λοιπόν, για την κόρη του, ένας «pentito». (Στη Δίκη της Νυρεμβέργης γλίτωσε την καταδίκη της εκτέλεσης επειδή ζήτησε συγγνώμη, λέγοντας ότι δεν ήξερε τίποτα για το Ολοκαύτωμα – αλλά αργότερα αποκαλύφθηκε η πικρή αλήθεια.)

Ενας εβραϊκός οργανισμός, το Ιδρυμα Ομπερμάγιερ, βράβευσε την κόρη του Σπέερ για τους αγώνες που μια ολόκληρη ζωή έδωσε ώστε να καταφέρει να αποστασιοποιηθεί από τον ναζισμό που τη «γαλούχησε», από την οικογενειακή ιστορία της, από τη σκιά του ίδιου του πατέρα της.

Η Χίλντε είχε ιδρύσει το 1994 μία οργάνωση (την Zurückgeben) με σκοπό την επιστροφή κλοπιμαίων στους εβραίους ιδιοκτήτες τους. «Τα χρόνια εκείνα κανείς στη Γερμανία δεν φαινόταν να ενδιαφέρεται για όσα είχαν αφαιρεθεί από τους Εβραίους. Μιλάμε για υλικά αγαθά φυσικά, αλλά και για την εργασία, τη ζωή την ίδια, για το μέλλον. Ηταν ένα σκοτάδι που προσπαθήσαμε να φωτίσουμε με τον μικρό μας τρόπο» τονίζει η Χίλντε.

Μία από τις αποστολές της οργάνωσής της παραμένει η συλλογή δωρεών και προσφορών από όσους θεωρούν ότι έχουν κερδίσει άδικα κέρδη από τη «μεγάλη κλοπή» που η ναζιστική Γερμανία έκανε εις βάρος των εβραϊκών περιουσιών. Τα χρηματικά ποσά που συγκεντρώνονται με αυτή τη διαδικασία χρησιμοποιούνται για τη χρηματοδότηση υποτροφιών για Εβραίες στη Γερμανία, στον τομέα της τέχνης και της δημιουργικότητας.

Η Χίλντε στον πόλεμο ήταν παιδάκι – και λιγότερο από 10 ετών όταν διεξαγόταν η Δίκη της Νυρεμβέργης-, αλλά σήμερα πιστεύει ότι ο πατέρας της «ήξερε για το Ολοκαύτωμα και ότι βρέθηκε όπως τόσοι άλλοι σε ένα σύστημα άρνησης της πραγματικότητας». Θεωρεί ότι για τις πράξεις του «είχε μετανοήσει». (Ο Σπέερ υπήρξε υπουργός Εξοπλισμών του Χίτλερ και από αυτό το νευραλγικό πόστο χειρίστηκε τα πρότζεκτ με τους εργάτες-σκλάβους, ενώ, όπως φανερώνουν τα νεότερα στοιχεία της ιστορικής έρευνας, είχε και γνώση και σχέση με τα τεκταινόμενα στο Αουσβιτς.)

Η κ. Σραμ υποστηρίζει ότι «μετά τον πόλεμο είχαμε την ευκαιρία να οικοδομήσουμε μια πιο δίκαιη, δημοκρατική κοινωνία, και αυτό το πετύχαμε». Σήμερα η επάνοδος στο πολιτικό προσκήνιο της ακροδεξιάς –και όχι μόνο στη Γερμανία- την ανησυχεί μεν, αλλά δεν τη φοβίζει: «Η Ιστορία δεν επαναλαμβάνεται» λέει με αποφασιστικότητα.

Και όσον αφορά τον αντισημιτισμό των καιρών μας, τοποθετείται ως εξής: «Η γερμανική ακροδεξιά δεν κάνει διακήρυξη αντισημιτισμού μεν, αλλά σήμερα δεν είναι μόνο ο αντισημιτισμός το πρόβλημα: προσπαθούν να πουν ότι δεν είναι αντισημιτικοί, αλλά εν τω μεταξύ είναι ανοιχτά αντιμουσουλμάνοι»…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News