Ήταν η μόνη ελπιδοφόρα, αισιόδοξη είδηση της ημέρας. Θα μπορούσε βέβαια να κάνει ασφαλιστικά μέτρα και να τρίξει και νομικά τα δόντια της ωστόσο και η επιστολή μόνο της Μυρσίνης Λοΐζου προς τον πρωθυπουργό και λοιπά μεγαλοστελέχη του ΠΑΣΟΚ  ήταν αρκετή και ει μη τι άλλο τιμούσε τον νεκρό της πατέρα. Αυτό το τόσο ευφρόσυνο, χαμογελαστό και χαμογελαστό τραγούδι που ταιριάζει σε ανοιχτές καρδιές και πιο ανοιχτά βλέμματα ας μην ξανακουστεί πια ως ο παιάνας του ΠΑΣΟΚ. Τα τραγούδια, τα κείμενα, οι στίχοι οι μελωδίες φτάνει πια… δεν ανήκουν παρά μόνον σ ‘αυτόν που τα ξερίζωσε από το σώμα του και τα ‘κανε λέξεις, νότες. Όλοι οι άλλοι τα δανείζονται κι όταν στο στόμα τους τα κυκλοφορούν σαν χιλιομασημένη τσίχλα καλύτερα το στόμα τους να μείνει κλειστό (ενίοτε καλύτερα και ραμμένο). Αυτό το άτυπο «συμβόλαιο» μεταξύ Λοΐζου και ΠΑΣΟΚ, ένα συμβόλαιο που μόνο το ένα μέρος εμπνεύστηκε και καταχράστηκε το έργο του άλλου, το πάτησε, το λέρωσε, το ζούληξε το στραγγάλισε, χρόνια και χρόνια, το ξεζούμισε και το μόστραρε, ας πάρει τέλος.

Για σκεφτείτε πόσα άσματα τόσο αγαπημένα, τόσο σπουδαία έχουν καταντήσει ψόφιες λέξεις, παραμορφωμένες; Ακούω «Ένα το χελιδόνι κι η άνοιξη ακριβή» και κρύβομαι. Ο «νοητός ήλιος της Δικαιοσύνης» καθώς περιφέρεται από στοματάκια πεντάχρονων, αντί να τραγουδάνε το «Αχ κουνελάκι» στα προχω νηπιαγωγεία μέχρι τις μαζώξεις των συνδικαλιστών, δεν έχει καμμιά διαφορά από τον ήλιο στα πλαστικά των αντιλιακών μπουκάλια. (Βοήθησε βέβαια τα μάλλα και ο συνθέτης του).

Το «Καλημέρα ήλιε» του Λοΐζου μαζί με τους Μπαξέδες του Ηλία Ανδριόπουλου ξεχύνονταν από τα μεγάφωνα σε κάθε «μεγαλειώδη»  ή μικρότερη συγκέντρωση, από το 81 κι εντεύθεν στις λαοθάλασσες και στις συγκεντρώσεις  με τον χαιρετισμό (που ελπίζω να μην έχετε λησμονήσει του Ανδρέα Παπανδρέου) «Αθήνα! Ανοχύρωτη πόλη!» (ήταν γνωστός σινεφίλ ο σαρωτικός και ασυγκράτητος ιδρυτής του ΠΑΣΟΚ – το νόημα λίγο ρόλο έπαιζε). Κι έπειτα, λίγο αργότερα προστέθηκαν από δίπλα για να μειώσει τη λαϊκότητα δήθεν τα χθονίως θριαμβευτικά Κάρμινα Μπουράνα του Ορφ, που άμποτες να γνώριζαν οι κληρονόμοι τι συνειρμούς φέρνουν έκτοτε στα ώτα τα ελληνικά. Κάρμπινα Μπουράνα, πυροτεχήματα και καταχνιά ήταν το νέο ΠΑΣΟΚ. (Το ΚΚΕ νομίζω παρέμενε πιστό στην Τσιμινιέρα -αφού είχε ξεδοντιάσει όλα τα ρώσικης καταγωγής αντάρτικα- και η ΝΔ άτυχη λίαν στον τομέα τραγούδι, δεν κατάφερε να ταυτιστεί με ουδένα, ευτυχώς για μας).

Δεν νομίζω ότι θα ίδρωσε κανένα αυτί με την επιστολή της κας Λοϊζου. Παρονυχίδα μέσα στον κυκλώνα; Σίγουρα.  «Τους έκανε τη μούρη κρέας»; κατά το χυδαϊστί λεγόμενον; Πολύ πιθανόν. «Τώρα το θυμήθηκε μετά από τόσα χρόνια»; Η απάντηση είναι μία: Ποτέ δεν είν΄αργά ακόμα κι όταν είναι.

 

Η επιστολή της κ. Λοΐζου

Αθήνα 27/6/2011
ΑΠΟ: Μυρσίνη Λοΐζου
ΠΡΟΣ: Τον Πρωθυπουργό, και την Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ
ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΗ: Το σύνολο των ΜΜΕ

Ανοιχτή Επιστολή στον Πρωθυπουργό, και την Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ

Κυρίες και Κύριοι της Κυβέρνησης και του ΠΑΣΟΚ.

Γνωρίζω εκ των προτέρων, ότι αυτή η κίνησή μου είναι συμβολική, εν τούτοις η συνείδησή μου, και η αξιοπρέπειά μου ως ενεργού πολίτη μου επιβάλλει να σας γνωστοποιήσω τα εξής:

Ο πατέρας μου Μάνος Λοΐζος αγωνίστηκε με τον δικό του τρόπο, για αξίες όπως η Ελευθερία, η Δημοκρατία, και η Κοινωνική Δικαιοσύνη. Προσπάθησε να υπηρετήσει μέσω της τέχνης του, τα οράματα και τις αξίες ενός καταπιεζόμενου Λαού, ο οποίος με πολύ κόπο, αίμα και δάκρυα αγωνίστηκε για την Δημοκρατία, την οποία τόσο βάναυσα του την στερούσαν.

Αφού αυτός ο Λαός κατοχύρωσε με πολλούς αγώνες τα στοιχειώδη Δημοκρατικά δικαιώματα τα οποία στην Ευρώπη είχαν κατακτηθεί χρόνια πριν, έρχεστε σήμερα και όπου Δικαιώματα βάζετε ευκαιρίες. Τα Δικαιώματα στην εργασία, την υγεία, την Παιδεία, την ποιότητα ζωής, τον πολιτισμό, τα έχετε κάνει ένα απέραντο fast track έξυπνων επενδύσεων, ξεπουλώντας όχι μόνο τον Δημόσιο πλούτο αυτή της χώρας, αλλά και την ίδια την ανθρώπινη ύπαρξη.

Τόσα χρόνια σας ακούω να χρησιμοποιείτε το «Καλημέρα Ήλιε» στις Κομματικές σας συγκεντρώσεις. Παλιότερα, απλά με ενοχλούσε αισθητικά καθώς και με πλήγωνε, εξαιτίας αφενός της υποκρισίας σας, -διότι οι δικές σας αξίες επέβαλαν και έναν βαθιά εξουσιαστικό τρόπο ζωής, και δημιούργησαν σκλάβους αντί για ελεύθερους ανθρώπους, και ενεργούς πολίτες- και αφετέρου διότι οι δικές σας αξίες δεν έχουν καμία μα καμία σχέση με αυτό που προσπαθεί να πει το συγκεκριμένο τραγούδι.

Τώρα όμως πλέον εξοργίζομαι, γιατί δείχνει ότι δεν έχετε καταλάβει τίποτα από τους αγώνες του Λαού και των εργαζομένων, πράγματα τα οποία ενέπνευσαν τον πατέρα μου, και του έδωσαν και μια αντίστοιχη στάση ζωής στην καθημερινότητά του ως πολίτη, και στις σχέσεις του με τους συνανθρώπους του.

Το τραγούδι αυτό καλημερίζει τον Ήλιο, την ελπίδα, την αλληλεγγύη, και την προσμονή ενός ολόκληρου Λαού, για Δημοκρατία και Ελευθερία.

Εσείς όμως, είστε υπεύθυνοι για την πιο βαθιά, πνευματική, αξιακή, ηθική, και πολιτισμική καταχνιά που θα μπορούσε να έχει ποτέ αυτός ο τόπος.

Ως εκ τούτου, σας απαγορεύω ρητά και κατηγορηματικά, να χρησιμοποιείτε έργο ή μέρος του έργου του Μάνου Λοΐζου, σε οποιαδήποτε κομματική σας εκδήλωση ή δραστηριότητα.

Βέβαια ίσως να απαντήσετε ότι το έργο του Μάνου Λοΐζου ανήκει στον Λαό. Για αυτόν ακριβώς τον λόγο όμως και η συγκεκριμένη πράξη εκ μέρους μου.

Επειδή όπως αποδείχτηκε δεν είστε, και ούτε ήσασταν ποτέ μέρος αυτού του Λαού, και δεν έχετε πλέον κανένα δικαίωμα και καμία νομιμοποίηση να συνεχίζετε να τον εξαπατάτε.

Ο Ήλιος άλλωστε, είναι δικός μας, και όχι δικός σας.
Δεν μπορεί κανείς να μας τον πάρει. Και δεν θα μας τον πάρει.

 

Μυρσίνη Λοΐζου

 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News