Η συνάντηση δεν διήρκησε πολύ. Μετά από μισή ώρα συζήτησης ο πολέμαρχος Ομπαγκο και ο πολέμαρχος Νικαγουε είχαν συμφωνήσει να σταματήσουν τις συγκρούσεις μεταξύ τους και να υπογράψουν μια «αορίστου χρόνου» εκεχειρία. Η συμφωνία προέβλεπε την απόσυρση των στρατευμάτων τους μερικά χιλιόμετρα πίσω από το πεδίο συγκρούσεων. Στην συμφωνία είχε πρωτοστατήσει ως μεσολαβητής ο μάγος της φυλής Οκινε. Είχε  κάνει την γνωστή τελετουργία: Έριξε δυο τρεις φορές κάτω κοκαλάκια νυχτερίδας και είπε μερικές μαγικές λέξεις που προκάλεσαν  το δέος στους δυο πολέμαρχος. Όταν λοιπόν τους ζήτησε να υπογράψουν  την εκεχειρία αυτοί  έσπευσαν  να ανταποκριθούν. 

Η σκηνή αυτή δεν συνέβη σε κανένα κρατίδιο στην μακρινή Αττική. Συνέβη προχτές κοντά στο κεντρικό αερολιμένα της Ελλάδας. Εκεί οι «πολέμαρχοι» Χρήστος Παπουτσής και Κ.Λεβαντης συμφώνησαν σε μια «αορίστου χρόνου» εκεχειρία. Καθοριστικό διαμεσολαβητικό ρόλο φαίνεται να έπαιξε σύμφωνα με τα δημοσιεύματα  ο «μάγος» της φυλής δηλαδή ο  μητροπολίτης Λαυρεωτικής και Μεσογαίας, Νικόλαος.

Σύμφωνα με τους όρους της εκεχειρίας στους οποίους συμφώνησαν τα εμπλεκόμενα μέρη ο κ.Παπουτσής απέσυρε τα στρατεύματα του από την περιοχή και σε αντάλλαγμα ο κ.Λεβαντης απέσυρε τα δικά του στρατεύματα από τα μπλόκα. Τέλος καλά όλα καλά;

Όχι ακριβώς. Με αυτή του την πράξη ο κ.Παπουτσής και ο  προϊστάμενος του  Γιώργος Παπανδρέου κατάφεραν κάτι το οποίο δεν μπορούσε να φαντασθεί και ο πιο αισιόδοξος  αναρχοσταλινικος: Την απόλυτη απονομιμοποίηση του αστικού δημοκρατικού κράτους.

Δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε ότι η κρατική κυριαρχία βασίζεται σε ένα απλό αλλά καθοριστικό κανόνα: Το μονοπώλιο της άσκησης της βίας σε ένα δεδομένο γεωγραφικό χώρο. Αυτό που  διαφοροποιεί το κράτος από οποιαδήποτε άλλη ένοπλη συμμορία  που πιθανώς υπάρχει στην επικράτεια ότι μόνο το κράτος έχει το δικαίωμα της νόμιμης άσκησης της βίας. Από την στιγμή που αυτή η αρχή αμφισβητείται, από την στιγμή που όλες οι ένοπλες ομάδες αναγνωρίζονται ως ισότιμες- εκεί σταματά πλέον η κρατική κυριαρχία και κατ’ επέκταση η πολιτειακή νομιμοποίηση.

Η εκεχειρία στην οποία συμφώνησαν οι Παπουτσής-Παπανδρέου στην ουσία έκανε ακριβώς αυτό. Αναγνώριζε τους «εξεγερμένους» της Κερατέας   ως ένα άλλο στρατό, ισότιμο με τα σώματα ασφαλείας, του οποίου η νομιμοποίηση πήγαζε από το γεγονός ότι ασκούσε το μονοπώλιο της βίας στον δεδομένο γεωγραφικό χώρο. Η εκεχειρία με άλλα λόγια που προέβλεπε την αμοιβαία απόσυρση των δυο δυνάμεων  στην ουσία εξίσωνε τα σώματα ασφαλείας με τους «εξεγερμένους» των μπλόκων. Παράλληλα φυσικά και κατ επέκταση  η εκεχειρία εξίσωνε την βία που ασκούν τα όργανα της τάξης με την βία την οποία ασκούν  οι «εξεγερμένοι» της Κερατέας. Γι αυτό άλλωστε η εκεχειρία ούτε κατά διάνοια έθεσε θέμα για τις πρόσφατες επιθέσεις με μολότοφ εναντίον του ζεύγους των αστυνομικών καθώς και για πολλά άλλα γεγονότα τα οποία σε οποιαδήποτε άλλη Δυτική χώρα θα θεωρούντο παράνομες και ποινικά κολάσιμες πράξεις 

Δεν χρειάζεται να προχωρήσω σε βαθύτερη ανάλυση των πολιτειακών και ιδεολογικών συνεπειών της πρωτοφανούς αυτής αυτοαπονομιμοποισης του ελληνικού αστικού δημοκρατικού κράτους. Αυτό που θα ήθελα να επισημάνω είναι οι οικονομικές συνέπειες .Πράγματι περιμένει σοβαρά  ο Έλληνας πρωθυπουργός ότι μετά από τέτοια «εκεχειρία»  οι ξένοι  επενδυτές θα κάνουν ουρά για να  επωφεληθούν από το στην ουσία «φαντασιακό «πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων» το οποίο προτίθεται να εξαγγείλει; Πιστεύει πράγματι ότι ένας ξένος επενδυτής θα ρισκάρει τα χρήματα του σε μια χώρα όπου με τέτοια ελαφρότητα αυτοκυρωνεται η κρατική κυριαρχία και όπου η εξουσία παραδίδεται με τέτοια ευκολία σε όποια ομάδα είναι διατεθειμένη να μεγιστοποιήσει την άσκηση της βίας;

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News