Το διάβασα προσφάτως. Μουσουλμάνοι άνδρες από τη Σαουδική Αραβία και άλλες χώρες του Κόλπου, με «καλό σκοπό», ζητούν από τις Πρεσβείες τους βοήθεια προκειμένου να βρουν νεαρά κορίτσια (14 – 15 χρόνων) από τη Συρία, που ζουν σε καταυλισμούς προσφύγων στην Ιορδανία και το Ιράκ. Τα κορίτσια χωρίς απαραίτητα τη θέλησή τους, οδηγούνται σε «γάμο ευχαρίστησης», γνωστό ισλαμικό έθιμο με την ονομασία Nikah al-Mut'ah, που επιτρέπει στους άνδρες να παντρεύονται για περιορισμένο χρονικό διάστημα, ακόμη και για μισή ώρα. Παραθυράκια υπάρχουν παντού καθώς φαίνεται, αφού ο μωαμεθανισμός απαγορεύει τις προγαμιαίες σχέσεις και σε άνδρες και σε γυναίκες. Είναι και μια μορφή νόμιμου βιασμού, την ώρα που οι πλούσιες σε πετρέλαιο Αραβικές χώρες δεν κάνουν απολύτως τίποτα για τους δεκάδες χιλιάδες Σύριους πρόσφυγες που ζουν σε άθλιες συνθήκες.

Σε πολλές περιπτώσεις τα κορίτσια επιστρέφονται στις οικογένειές τους μετά από λίγο καιρό. Στις οικογένειες από τις οποίες συχνά έχουν πουληθεί για λίγα δολάρια. Οι γυναίκες αυτές δεν έχουν κανένα νόμιμο δικαίωμα από το γάμο τους, ομοίως και τα παιδιά που προκύπτουν. Αυτό είναι το ακραίο παράδειγμα που συνδέει το γάμο με τη φτώχεια και είναι κάπως μακριά από την Ευρώπη. Είναι;

Στον Αραβικό κόσμο ο δήθεν γάμος, καλύπτει τους άνδρες από το αμάρτημα της προγαμιαίας σχέσης ή την κοινωνική κατακραυγή, ανοίγει τον δρόμο της καλυμμένης πορνείας στα φτωχά ανήλικα κορίτσια και διατηρεί την ηθική ακεραιότητα της κοινωνίας. Στην Ελλάδα αυτό γινόταν δια του αρραβώνος! Αν αρραβωνιαζόσουν έκανες σεξ επισήμως στο σπίτι του πεθερού. Και αν χάλαγε ο αρραβώνας η κοπέλα "υπήρξε άτυχη" που ξεπαρθενεύθηκε, αλλά έγινε επισήμως. Και τα προηγούμενά της πηδήματα διαγράφονταν. Αηδίες μικροαστικές κατά κύριο λόγο συνδεδεμένες με το συμφέρον. Η κοινωνική τάξη, η επαγγελματική ενασχόληση του γαμπρού, συχνά η προίκα της νύφης αποτελούσαν τα «βασικά» για τον γάμο των δύο. Δεν έπαψε ποτέ να υπάρχει στην ευρωπαϊκή μας χώρα. Ίσως έγινε μια επανάσταση απ’ την πλευρά των γυναικών, μια μάχη που κερδήθηκε με τη μόρφωση των γυναικών, την οικονομική ανεξαρτησία, την εξίσωση. Αμφισβητεί όμως κανείς ότι η τάση επιστρέφει κατά το μόδα είναι και γυρίζει;

Κι ένα ακόμα… Σύμφωνα με την εθνική στατιστική υπηρεσία, η οικονομική κρίση στη χώρα μας επέφερε μείωση των διαζυγίων. Γεγονός που ερμηνεύεται με δυο τρόπους. Ή οι δυσκολίες δένουν τους συντρόφους ή είναι πολλά τα λεφτά του χωρισμού (διαδικασίες, διατροφές, δύο διαφορετικά σπίτια και πάει λέγοντας). Το πρώτο σενάριο είναι πολύ ρομαντικό για να ισχύει, αλλά σαφώς δεν αποκλείεται. Το δεύτερο είναι απλώς η αλήθεια.

Ένα λοιπόν απ’ τα αληθινά πρόσωπα της φτώχειας, είναι να μην μπορείς να επιλέξεις κατά την καρδιά σου, αυτόν/αυτήν που θα γεράσετε στο ίδιο μαξιλάρι.

Βίον ευρώσπαρτον!

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News