Όσο σκέφτομαι ότι την Τετάρτη το απόγευμα μου ψιλοκακοφαινόταν η υπουργοποίηση στο Πολιτισμού της Λίνας Μενδώνη γιατί, λέει, υποτιμά τη σύγχρονη τέχνη και θα 'πεφτε με τά μούτρα μόνο σε θέματα αρχαίας κληρονομιάς. Η πλεονεξία μου και η καχυποψία μου για την γενική γραμματέα του ΥΠΠΟ, που το ξέρει σαν την παλάμη της και το πονάει ειλικρινά, τιμωρήθηκε σκληρά.

Πάει το Υπουργείο Πολιτισμού. Συγχωνεύτηκε με το Παιδείας. Και αναρωτιέμαι. Δεν βρέθηκε κανένας να υπερασπιστεί την αναγκαιότητά του, ειδικά μια εποχή που θυμίζουμε στους Γερμανούς ότι εμείς χτίζαμε Παρθενώνες όταν αυτοί έτρωγαν βελανίδια; Και να φανταστείτε ότι δύο από τους τρείς πολιτικούς αρχηγούς, που στηρίζουν τη νέα κυβέρνηση, έχουν περάσει από την Μπουμπουλίνας, την έχουν εκμεταλλευθεί κάργα για το πολιτικό τους προφίλ. Τίποτα δεν κατάλαβαν για τη σημασία αυτού του έρμου του υπουργείου;

Ο Σαμαράς από κεί ξεκίνησε θριαμβευτικά την επιστροφή του στην Νέα Δημοκρατία μνημονεύοντας Ελύτη και Παύλο Ζάννα. Από κεί πήρε φόρα για να γίνει σήμερα πρωθυπουργός. Άλλο αν είδε το σύντομο περάσμά του από το ΥΠΠΟ  σαν μια καλή ευκαιρία να μειώσει την ανεργία στη γενέτειρά μου και γενέτειρά του Μεσσηνία. Ο Βενιζέλος από την άλλη, συνταγματολόγος περιωπής, μάλλον σαν σκαλοπάτι προς κάποιο ανώτερο υπουργείο αντιμετώπιζε πάντα τα καθήκοντά του στον χώρο του πολιτισμού, αν και ούτε άσχετος ούτε αδιάφορος ήταν.

Αλλά ο Κουβέλης; Ο Κουβέλης, που έδωσε μάχη να σώσει τους δημόσιους υπαλλήλους; Δεν μπορούσε να δώσει άλλη μία; Έχουμε μάθει να θεωρούμε την ανανεωτική αριστερά ως προνομιακό χώρο για την τέχνη και τη διανόηση. Να το ξεμάθουμε. Εγώ ήδη το ξέμαθα.

Εσπαγα χθές όλο το απόγευμα το κεφάλι μου να φανταστώ σε ποιό από τα τέσσερα πρόσωπα, που αναλαμβάνουν το υπερυπουργείο θα ταίριαζαν οι αρμοδιότητες του πολιτισμού και πάθαινα κατάθλιψη. Στον Κωνσταντίνο Αρβανιτόπουλο και τον Κωνσταντίνο Τζαβάρα; Από το «Ινστιτούτο Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Καραμανλής» ο πρώτος και από τον τομέα Δικαιοσύνης της ΝΔ ο δεύτερος. Τους άφηνα μετεξεταστέους. Ο εγκληματολόγος Θόδωρος Π. Παπαθεοδώρου (κι ας είχαν ηδη αρχίσει τα αστεία στα ραδιόφωνα), πρύτανης του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου και πρόταση της ΔΗΜΑΡ, μού φαινόταν πιο ανώδυνος. Μπορεί να ήμουν αφελής και ο Κουβέλης να τον είχε βάλει εκεί για να υποβοηθήσει στην εξαφάνιση του νόμου Διαμαντοπούλου για τα πανεπιστήμια. Αλλά είχα μάθει ότι σπούδασε στη Γαλλία και μέσα στην απελπισία μου σκέφτηκα: δεν μπορεί, κάτι θα τσίμπησε από την ευρωπαϊκή χώρα, που τιμά όσο καμμιά άλλη τον πολιτισμό. Τι ολιγάρκεια, θεέ μου. Μού την έχουν διδάξει οι τόσοι άσχετοι που έχουν κατοικοεδρεύσει στη Μπουμπουλίνας. Με τον κόουτς Ιωάννη Ιωαννίδη για ευνόητους λόγους δεν ασχολήθηκα.

Ένα sms μου έλυσε τελικά την απορία. Αναπληρωτής υπουργός (με αρμοδιότητα τον πολιτισμό) ο Κωνσταντίνος Τζαβάρας. Τον θυμήθηκα να τσακώνεται με την Όλγα Τρέμη ένα βράδυ στα παράθυρα για το αν οι δημοσιογράφοι ή οι πολιτικοί έχουν τα πρωτεία στο καραγκιοζιλίκι, και είπα: το λέει, τουλάχιστον, η περδικούλα του. Μετά, κατέρρευσα.

Το πρόβλημα της συγχώνευσης του ΥΠΠΟ με άλλο υπουργείο δεν περιορίζεται, βέβαια, στα πρόσωπα. Τι θα γίνει με τον έτσι κι αλλιώς μικρό προϋπολογισμό του; Οι υπηρεσίες του θα αντιδράσουν με υπευθυνότητα και δυναμική ή θα γράψουν τη δουλειά τους στα παλιά τους υποδήματα; Είναι αλήθεια, ευτυχώς, ότι ο Παύλος Γερουλάνος, πού σε πολλούς ξίνιζε, έκανε δουλειά υποδομής. Εβαλε τις επιχορηγήσεις στον αυτόματο πιλότο, και κυρίως στη διαφάνεια, με τα Μητρώα Πολιτισμού. Πρόλαβε και έκανε έναν σύγχρονο κινηματογραφικό νόμο –δεν εφαρμόζεται, βέβαια, πλήρως, αλλά με λίγο σπρώξιμο η δουλειά θα τελειώσει. Τα μεγάλα αρχαιολογικά έργα (κυρίως στην Ακρόπολη) τσουλάνε. Το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης βρίσκεται σε καλό δρόμο. Αν κρατήσουν και τη Λίνα Μενδώνη στη θέση της γενικής γραμματέως, η κατάσταση ψιλοσώζεται.

Γιά άλλες, όμως, μεταρρυθμίσεις παρακαλάγαμε τον Θεό του Σαμαρά να τού δώσει φώτιση. Όχι για μιά φάπα στον πολιτισμό με το «καλημέρα».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News