Και τι δεν έχει να μας διηγηθεί… Τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004, από τους πιο επιτυχημένους που διοργανώθηκαν ποτέ. Ενα παγκόσμιο (1997) και ένα ευρωπαϊκό (1982) πρωτάθλημα στίβου – για το οποίο, άλλωστε, κατασκευάστηκε το κεντρικό στάδιο. Εναν τελικό Κυπέλλου Πρωταθλητριών (Γιουβέντους – Αμβούργο το 1983) και δύο τελικούς Champions League (Μπαρτσελόνα – Μίλαν το 1994 και Λίβερπουλ – Μίλαν το 2007). Αλησμόνητους ευρωπαϊκούς αγώνες ελληνικών ομάδων στο ποδόσφαιρο. Αλλά και σπουδαία μουσικά event, όπως οι συναυλίες των Pink Floyd, των U2, των ACDC, της Μαντόνα, του Τζορτζ Μάικλ, των Rolling Stones… Ή του Γιώργου Νταλάρα, ο οποίος δυο φθινοπωρινές βραδιές του 1983 συγκέντρωσε -στο σύνολο- 160.000 ανθρώπους.

Περασμένα μεγαλεία. Εδώ και πολλά χρόνια το Ολυμπιακό Αθλητικό Κέντρο Αθηνών «Σπύρος Λούης» ζει την απόλυτη απαξίωσή του. Η ανικανότητα του κράτους να διαχειρισθεί και να αξιοποιήσει τα περιουσιακά του στοιχεία είναι παροιμιώδης – το ΟΑΚΑ δεν θα μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση. Εγκαταστάσεις ρημάζουν, οροφές στάζουν, μηχανήματα και όργανα σκουριάζουν, λακκούβες στέλνουν φίρμες του πρωταθλητισμού στα χειρουργεία. Τώρα η κυβέρνηση σκέφτεται να λύσει το πρόβλημα όπως όλες οι προηγούμενες: καλώντας τους ιδιώτες να κάνουν εκείνοι τη δουλειά. Αφού το Δημόσιο είναι ανεπρόκοπο, να την κάνουν – καμία αντίρρηση. Αλλά ποια, ακριβώς, είναι η δουλειά;

Θα έπρεπε να είναι η άριστη λειτουργία και εκμετάλλευση αυτού του αθλητικού συγκροτήματος, που όμοιό του δεν υπάρχει πουθενά στον κόσμο. Καμία άλλη πόλη δεν διαθέτει τόσο πλήρεις και σύγχρονες Ολυμπιακές εγκαταστάσεις μέσα στον πολεοδομικό της ιστό, μόλις 30 λεπτά από το κέντρο της και άλλα 30′ από το αεροδρόμιό της, προσβάσιμες με Μετρό και Ηλεκτρικό Σιδηρόδρομο.

Με ένα κεντρικό στάδιο 69.500 θέσεων που μπορεί να εξυπηρετήσει 500 εκπροσώπους του Τύπου, με υποδομές για τη ραδιοτηλεοπτική κάλυψη των πιο «απαιτητικών» γεγονότων, υπερσύγχρονα αποδυτήρια και ιατρείο. Με ένα κολυμβητήριο που ζήλεψε ο Μάικλ Φελπς, με ένα από τα μεγαλύτερα γήπεδα μπάσκετ στην Ευρώπη, με εξαιρετικής ποιότητας τένις-courts, με ποδηλατοδρόμιο και τεράστια προπονητήρια ανοιχτού και κλειστού στίβου.

Αρκετές μεσογειακές χώρες, θέλοντας να εκμεταλλευθούν το κλίμα τους, κατασκευάζουν μεγάλα αθλητικά κέντρα -χωρίς να έχουν αναλάβει κάποια διοργάνωση- και κερδίζουν χρήματα από διάφορες εθνικές ομοσπονδίες, διαφόρων σπορ, οι οποίες στέλνουν εκεί τους αθλητές τους για προετοιμασία εν όψει σπουδαίων αγώνων. Ακόμη και η Τουρκία έχει δημιουργήσει ένα τέτοιο, στα παράλια της Αττάλειας: το Μπελέκ, το οποίο αποτελεί διεθνή προορισμό υψηλού πρωταθλητισμού. Εμείς, που τόσα χρόνια το είχαμε έτοιμο, θα μπορούσαμε να κάνουμε «παπάδες». Αλλά νοικιάζαμε τους χώρους του σε επιτήδειους έναντι σκανδαλωδώς μικρών ενοικίων, ή στις ομοσπονδίες που δεν έχουν… μαντήλι να κλάψουν. Πάλι καλά που υπήρχαν και κάποιες επαγγελματικές ομάδες -ΠΑΕ και ΚΑΕ- για να το συντηρούν στοιχειωδώς.

Δυστυχώς, όμως, οι μόνοι ιδιώτες που έχουν εκδηλώσει ενδιαφέρον προσώρας -το πολυεθνικό fund που συνεργάζεται με τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο- θέλουν το ΟΑΚΑ για άλλες δουλειές: για να χτίσουν ξενοδοχεία, εμπορικά κέντρα (σε ακτίνα χιλιομέτρου υπάρχουν άλλα δύο), ακόμη και καζίνο. Η πιθανή εμπλοκή τους με τον Παναθηναϊκό είναι ο φερετζές των υπόλοιπων σχεδίων τους – εάν η ΠΑΕ καταλήξει στον Ταϊλανδό ή σε οποιονδήποτε άλλον, μόνον ο Γιαννακόπουλος θα τα βάψει μαύρα. Το να μετατραπεί το ΟΑΚΑ σε ένα απέραντο κέντρο διασκέδασης και τζόγου δεν είναι κακό, απαραιτήτως, όμως αυτό το project απέχει πολύ απ’ όσα οι φίλοι του «Τριφυλλιού» ονειρεύονται.

Αργά το βράδυ της Τρίτης ο εκπρόσωπος του «Athens Alive», Δ. Γιαννακόπουλος, συναντήθηκε με τον Αλέξη Τσίπρα. «Σε καλό κλίμα», μάθαμε. Σήμερα-αύριο περιμένουμε κάποια πιο ουσιαστική ενημέρωση. Με τρώει η περιέργεια, τι μπορεί να είπαν. Αναρωτιέμαι, με ποιον τρόπο ο Πρωθυπουργός μπορεί να διαβεβαιώσει τους επενδυτές ότι η δουλειά τους θα γίνει. Θα απαιτηθεί να αυξηθεί ο συντελεστής δόμησης και να τροποποιηθούν οι χρήσεις γης στην περιοχή, κι όλα αυτά με νόμους που δεν θα κινδυνεύουν να κριθούν αντισυνταγματικοί. Φαντάζει απίθανο. Στο ΣτΕ θα προσφύγουν όχι μόνον κάτοικοι και συλλογικότητες, αλλά και αθλητικοί φορείς, ομοσπονδίες και ομάδες που στεγάζονται στο ΟΑΚΑ.

Επειτα, για την παραχώρηση δημόσιας περιουσίας η Ευρωπαϊκή Ενωση ζητεί διεθνείς διαγωνισμούς. Ζήσε… Athens μου να φας Alive. Στην αργοκίνητη Ελλάδα θα πάρει χρόνια για να ξεμπερδευτεί αυτό το κουβάρι. Η επένδυση στο Ελληνικό -που είναι και μνημονιακή υποχρέωση- ακόμη δεν έχει βρει άκρη.

Ο τρίτος παίκτης της Monopoly που έχει στηθεί για το ΟΑΚΑ, η Ελληνική Ολυμπιακή Επιτροπή, προειδοποιεί πως δεν θα επιτρέψει, οι έλληνες αθλητές να μείνουν στον δρόμο. Αραγε, θα αναλάμβανε η ΕΟΕ τη διαχείριση του ΟΑΚΑ (όπως κάνει με μεγάλη επιτυχία στο Καλλιμάρμαρο); Ισως, εάν ο πρόεδρος, Σπύρος Καπράλος, κατάφερνε να συμφωνήσει με… τον εαυτό του. «Θέλουμε το ΟΑΚΑ να μείνει στον υψηλό αθλητισμό», τόνισε προ ημερών. Αλλά το 2014, στην Daily Mail, έλεγε τα αντίθετα: «Είναι απλό. Κάποιος πρέπει να κάνει ό,τι χρειάζεται ώστε οι αθλητικές εγκαταστάσεις να περάσουν στον ιδιωτικό τομέα. Δεν πιστεύω ότι το κράτος είναι ο κατάλληλος διαχειριστής».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News