Το «Θα σε ξανάβρω στους μπαξέδες» είναι ο ανεπίσημος ύμνος του ΠΑΣΟΚ. Τραγουδάει ο Αντώνης Καλογιάννης και δεύτερη φωνή κάνει η Άλκηστις Πρωτοψάλτη που συνηθίζει να ερμηνεύει το τραγούδι στις συναυλίες της.

Οι μεγαλύτερες επιτυχίες της Πρωτοψάλτη είναι συνθέσεις του Σταμάτη Κραουνάκη, σε στίχους της Λίνας Νικολακοπούλου. Ο Κραουνάκης αυτοπροσδιορίζεται ως φίλος του ΣΥΡΙΖΑ και θαυμαστής του Αλέξη Τσίπρα. Η Νικολακοπούλου τοποθετείται, γενικώς και χαλαρά, στον χώρο της Αριστεράς αν και στενοχωρήθηκε με τη συμφωνία για το Μακεδονικό. Επίσης η Πρωτοψάλτη διετέλεσε αναπληρώτρια υπουργός Τουρισμού στην υπηρεσιακή κυβέρνηση της Βασιλικής Θάνου, τον Αύγουστο και τον Σεπτέμβριο του 2015 -κοινώς πήρε το χαρτοφυλάκιο με τη συναίνεση του ΣΥΡΙΖΑ.

Διαβάζω αυτά που μόλις έγραψα και αντιλαμβάνομαι πόσο τοξικά είναι. Αναφέρομαι σε σπουδαίους καλλιτέχνες ιχνηλατώντας την πολιτική τους ταυτότητα. Και, εντάξει, ας πούμε ότι ο Κραουνάκης τα θέλει και τα παθαίνει. Το να αποδίδεις, όμως, πολιτική πρόθεση στην Πρωτοψάλτη για την κινούμενη συναυλία της είναι εξόχως ηλίθιο. Το επόμενο βήμα είναι να εγκαλέσεις τον Κραουνάκη επειδή τα τραγούδια του έπαιξαν ενώπιον του Μητσοτάκη.

Η Πρωτοψάλτη ενόχλησε κάποιους, ίσως και αρκετούς, αν κρίνουμε από τον όγκο των σχολίων στα social, επειδή η αυτοκινούμενη σκηνή της συναυλίας της πέρασε μπροστά από το Μαξίμου και έδωσε photo opportunity στον Μητσοτάκη. Ουσιαστικά όλη η πρωτοβουλία ερμηνεύτηκε κάπως έτσι. Εβγαλε ο Μπακογιάννης το φορτηγό για να κάνει καντάδα στον θείο του. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, η Πρωτοψάλτη και οι μουσικοί της, αν δεν θεωρούνται υστερόβουλοι, είναι, στην καλύτερη περίπτωση, αφελείς. Oμως αφελές είναι το επιχείρημα. Οποιαδήποτε αντίστοιχη πρωτοβουλία θα ήταν λογικό να περάσει από το Μαξίμου και το Προεδρικό, ανεξαρτήτως των ανθρώπων που βρίσκονται πίσω από τα μεγάλα γραφεία. Είναι σαν να λες ότι οι αθλητές που έχουν διεθνείς επιτυχίες δεν πρέπει να επισκέπτονται τον Πρωθυπουργό επειδή η παρουσία τους θα ενισχύσει πολιτικά το προφίλ του. Αστειότητες. Εκτός και αν πράγματι πιστεύουν, όλοι αυτοί που ομνύουν στο όνομα του σοφού λαού, ότι κάποιος θα συμπαθήσει τον Μητσοτάκη επειδή τον είδε με την Πρωτοψάλτη. Αν ήταν έτσι, ο Τσίπρας που έπαιζε καρπαζιές με όποιον περνούσε από το Μαξίμου, θα είχε ακόμα τα κλειδιά του μαγαζιού.

Αυτή η γκρίνια για την Πρωτοψάλτη είναι σημάδι μίας αναχρονιστικής τοξικότητας που βάφει τα πάντα με δύο χρώματα και δεν αναγνωρίζει ποτέ τις καλές προθέσεις. Λέει ο Παντελής Ντζιάλας, ένας εκ των μουσικών που συνόδευσαν την Πρωτοψάλτη: «Πολιτικά είμαι αντίθετος με την κυβέρνηση αλλά αυτό που έγινε σήμερα δεν αφορά την πολιτική. Το αντίθετο. Μάλιστα, αυτοί οι άνθρωποι που ασχολούνται με τη μουσική και την τέχνη θα έπρεπε να το καταλάβουν κατευθείαν. Σήμερα μιλούσε η μουσική στη γειτονιά. Αποδείχθηκε ότι η μουσική είναι ασύλληπτο το τι μπορεί να προσφέρει και πόσο σημαντικό ρόλο παίζει στις ζωές μας και πόσο ανάγκη το είχε ο κόσμος όλο αυτό».

Οι επιθέσεις στην Πρωτοψάλτη είναι στείρες και πληκτικές. Προέρχονται από έναν κόσμο που αντιμετωπίζει τα πάντα μέσα από χαρακώματα, που αντιλαμβάνεται την κοινή μας ζωή μέσα από συνθήκες πόλωσης. Που, εν τέλει, χάνει την ουσία, με την απώλεια της πλευρικής όρασης από τις παρωπίδες.

Update: Ο Σταμάτης Κραουνάκης καταφέρθηκε κατά της Πρωτοψάλτη. Προφανώς δεν θεωρεί τα τραγούδια του, την τέχνη του, κτήμα όλων.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News