Κοιτάζω στις τηλεοράσεις τη Ζωή (Κωνσταντοπούλου) και τρίβω τα μάτια μου. Είναι προσηνής, γλυκύτατη, μελιστάλακτη, χαμογελαστή, χαλαρή, τελείως τσιλ. Η σκηνική παρουσία της αποπνέει ένα «δεν τρέχει τίποτα σου λέω, αδελφέ». Μένω εμβρόντητος με αυτό που βλέπω. Τι έπαθε, τι της συμβαίνει; Πού είναι τα νεύρα της, οι εμμονές της, το τσαγανό της, το μάτι που γυάλιζε; Πού πήγαν οι σκληρές γραμμές του προσώπου της, που τόσο μας είχαν εντυπωσιάσει και φοβίσει την ηρωική περίοδο που πρωταγωνιστούσε στην αντιμνημονιακή επανάσταση; Πάνε πια όλα τούτα; Τέλος η εξεγερμένη Ζωή, ζήτω η Ζωή ως κόρη των λουλουδιών;

«Τι έγινε, ρε παιδιά;», που έλεγε και ο Σπύρος Παπαδόπουλος στους «Απαράδεκτους». Τι έπαθε η κοπέλα, τι μετάλλαξη τη χτύπησε στα ξαφνικά; Εκεί που δημόσια ζητούσε οργισμένη τον λόγο από συφοριασμένους αξιωματικούς της αστυνομίας για την απαγόρευση πρόσβασης διαδηλωτών στη Βουλή, τώρα είναι σαν να βγήκε από βελονισμό χαλάρωσης; Εκεί που η φιγούρα της με την υψωμένη γροθιά πάνω από τον Αγνωστο Στρατιώτη συνέπαιρνε τα εξεγερμένα πλήθη των Αγανακτισμένων της πλατείας, το έριξε ξαφνικά στις καρδούλες με τα δάχτυλα και στα «αγάπη μόνο»; Θα μας τρελάνει η Ζωή;

Τι ήταν αυτό το φόντο με την παιδική ζωγραφιά και τα καταχαρούμενα φωτεινά χρώματα που είχε πίσω της στο προεκλογικό της σποτ; Απέρριψε τις σκληρές ασπρόμαυρες γραμμές των υπό κατάληψη χειμερινών ανακτόρων και μετακόμισε στο Nickelodeon, όπου χαρωπά τα δυο τους χέρια τα χτυπούν; Αμ, εκείνο το περιλαίμιο που φορούσε, λες και ήταν μετενσάρκωση της Τζάνις Τζόπλιν; Και να τη ρωτάνε για τη Δεξιά και την Αριστερά κι εκείνη να απαντά «μα, δεν υπάρχει πια Δεξιά και Αριστερά»; Τα ύστερα του κόσμου. Και ούτε να τσαντίζεται όταν τη διακόπτουν, αυτό πάλι; Η Ζωή που μπροστά της ο Λένιν και ο Μάο φάνταζαν δεξιοί σοσιαλδημοκράτες, να διατυμπανίζει το σύνθημα «ούτε Δεξιά ούτε Αριστερά, μόνο μπροστά»;

Τι μπροστά; Πού μπροστά δηλαδή; Αυτό το αποϊδεολογικοποιημένο «μπροστά» προς τα πού δείχνει; Κι εκείνο το «δεν θεωρούμε τους ψηφοφόρους πρόβατα σε μαντριά» που απαντά στην ερώτηση αν αποδέχεται τις ψήφους των χρυσαυγιτών, λιγάκι ύποπτο και παράταιρο  δεν είναι; Πώς συνταιριάζουν τώρα όλα τούτα; Και «αγάπη μόνο» και γερμανικές αποζημιώσεις για τους εκτελεσμένους των Ναζί και ελαστικότητα στις ψήφους των χρυσαυγιτών; Λίγο αχταρμά δεν τα κάναμε όλα, κυρία Ζωή μου; Εντάξει, μάλλον θα μπεις στη Βουλή, αλλά έτσι; Κρίμα…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News