Τα δελτία ειδήσεων παίζουν το ρεπορτάζ από τη Βουλή όπως στα αθλητικά δείχνουν τις καλύτερες φάσεις από το Euro: προβάλλουν τις πιπεράτες ατάκες των πολιτικών αρχηγών, τους προσβλητικούς χαρακτηρισμούς, τις κορόνες έντασης με τοξικό περιεχόμενο. Σαν να διαβάζεις σχόλια στο twitter χωρίς τις ύβρεις.

Ο Τσίπρας δεν είναι Ανδρέας και ο Μητσοτάκης δεν θα έμενε ποτέ σε πολυκατοικία που θα έχτιζε ο αρχηγός της αντιπολίτευσης. Ναι, δεν θα έμενε επειδή είναι μπαταχτσής, ξεστοκάρει μίσος στους νέους όπως κάνουν τα αυταρχικά καθεστώτα. Για να πεταχτεί ο Γιάνης και να πει ότι κάνει χρυσές δουλειές το παρακράτος της «Μητσοτάκης Α.Ε». Το μόνο που δεν πέρασε στην κοινή γνώμη είναι η συζήτηση για τα εργασιακά. Και κάπως έτσι, ο μέσος τηλεθεατής είτε θα μείνει με τα ψέματα για κατάργηση του οκταώρου και τις απλήρωτες υπερωρίες είτε θα πιστεύει ότι η επόμενη μέρα φέρνει έναν εργασιακό Παράδεισο.

Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν τη συντριπτική υπεροχή του Μητσοτάκη έναντι του Τσίπρα. Για τον ΣΥΡΙΖΑ, βέβαια, είναι στημένες, ωστόσο, το κόμμα δεν εξηγεί για ποιο λόγο ο πολίτης να εμπιστευτεί την προγραμματική πρόταση του Τσίπρα. Αφού δεν την έχει δει, δεν υπάρχει. Ακόμα και στη συζήτηση για τα εργασιακά, εναλλακτική και λειτουργική πρόταση δεν εμφανίστηκε από την αντιπολίτευση. Μόνο καταγγελία. Μισή δουλειά.

Ο τόνος των τυμπάνων στις κοινοβουλευτικές μάχες δίδεται κατά κύριο λόγο από τον Τσίπρα. Και αυτό, όπως και αν το δεις, είναι μία νίκη του, έστω χωρίς άμεσο δημοσκοπικό αντίκρισμα. Φέρνει το παιχνίδι στα μέτρα του. Από τη στιγμή που υστερεί στον προγραμματικό λόγο, θα δώσει τη μάχη της ατάκας. Ο Τσίπρας δεν πετάει, απλώς, τη μπάλα στην εξέδρα. Καλεί την εξέδρα να κατέβει να παίξει μπάλα μαζί του. Ανεβαίνει ο ίδιος στο πέταλο. Η συζήτηση αφυδατώνεται από ουσία και καταλήγει σε αντεγκλήσεις που, κάθε φορά, έχουν όλο και μεγαλύτερη οξύτητα. Όταν ο αρχηγός της αντιπολίτευσης καταγγέλλει μίσος προς τους νέους από ένα αυταρχικό καθεστώς, υπαινισσόμενος και ότι πήγαν να τους φαρμακώσουν με ένα επικίνδυνο εμβόλιο, δεν μένουν και πολλά για να πεις. Απαντάς και του δίνεις πάσα για την επόμενη ατάκα που θα δώσει σε σένα την ευκαιρία για κάτι αντίστοιχο. Κάτι σαν τα ράλι Τσιτσιπά – Τζόκοβιτς.

Τα συμβούλια του «Survivor» είναι πιο κόσμια από τις συνεδριάσεις της Βουλής σε επίπεδο αρχηγών. Και για αυτό ο Τσίπρας έχει το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης. Ναι, βέβαια, δεν μπορεί να κάνει αλλιώς. Αυτό ξέρει, αυτό εμπιστεύεται. Ομως, όσο εξελίσσεται σε συστημικό σαματατζή, τόσο θα πλήττεται η αξιοπιστία του. Σε λίγο θα τον ξεχωρίζουμε από τον Πολάκη μόνο από το μουστάκι.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News