Εάν η κυβέρνηση νομίζει ότι διαρροές τύπου ο Γιάννης Βρούτσης ενημέρωσε το Μαξίμου για το ηλεκτρονικό εισιτήριο, τις κάμερες στα γήπεδα και τις ποινές που θα επιβάλλονται στις ομάδες, καθησυχάζουν τους πολίτες ότι κάτι θα γίνει, κάνει μεγάλο λάθος. Το πρόβλημα είναι ότι το κοινό έχει ακούσει και ξανακούσει μέτρα σε διαφορετικές παραλλαγές.

Ομολογουμένως, είναι καινούργιο να μπαίνει στο γήπεδο ο οπαδός με το κινητό. Αλλά ότι το κινητό αντικαθιστά την κάρτα φιλάθλου δεν πρόκειται να προκαλέσει και θύελλα ενθουσιασμού. Αφού, λοιπόν, οι εξαγγελίες μέτρων δεν προκαλούν ενθουσιασμό, είναι στο χέρι του Κυριάκου Μητσοτάκη να επιβάλει «σιγή ασυρμάτου». Ανάλογη με αυτήν που είχε ισχύσει πριν από το συμβούλιο στο Μαξίμου της 9ης Δεκεμβρίου. Μέχρι να περάσει το δίμηνο και κάποια μέτρα να εφαρμοστούν, ό,τι και να λέγεται θα είναι σαν τα κάλαντα των Χριστουγέννων μετά τις 11. Οι πιστοί θα καθίσουν να τα ακούσουν. Κάπου μέσα τους, όμως, θα λένε «μας τα ’παν κι άλλοι».

Σε κάθε αίτημα της αστυνομίας για παράταση της απαγόρευσης εισόδου οπαδών στα γήπεδα, ας λαμβάνεται υπ’ όψιν η προϊστορία αυτών που κάνουν το αίτημα. Η αστυνομία πάντα βρίσκει λόγους γιατί δεν πρέπει να υπάρχουν οπαδοί στις κερκίδες. Σίγουρα οι φιλοξενούμενοι. Ιδανικά, όλοι.

Επίσης τι θα ήθελε, δηλαδή, η ομοσπονδία αστυνομικών όταν μιλάει για «εγκληματικές αγέλες των χούλιγκαν που δίνουν ραντεβού θανάτου μακριά από τις αθλητικές εγκαταστάσεις»; Εντάξει, να συζητηθεί μέχρι ποιο σημείο μέσα στα γήπεδα θα αναλαμβάνουν την ασφάλεια οι σεκιουριτάδες. Αλλά τι άλλο να γίνει; Οι σεκιουριτάδες να είναι υπεύθυνοι και για τα ραντεβού των χούλιγκαν εκτός των γηπέδων ή όλοι μαζί, πολίτες και αστυνομικοί, να κλαίμε και να οδυρόμαστε για τη βία; Η αστυνομία πρέπει να στέλνει το μήνυμα της ασφάλειας τον πολίτη, δείχνοντας ότι αυτή τουλάχιστον δεν φοβάται.

Οχι όπως στο παρελθόν, που οι αστυφύλακες έκλειναν τα βράδια με ταινίες ή με κάδους σκουπιδιών τους δρόμους των αστυνομικών τμημάτων δημιουργώντας ατμόσφαιρα πολιορκίας. Μέχρι που κάποια στιγμή ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης έδωσε εντολή να σταματήσει το βιολί με τους κάδους και από τη μία σταμάτησε η προβολή του Fort Apache the Halandri, από την άλλη ο κόσμος σταμάτησε να σκέφτεται «αν φοβούνται οι αστυφύλακες, σκέψου εμείς…».

Επίσης, στη διάρκεια της απαγόρευσης της εισόδου οπαδών στα γήπεδα τα μέτρα που ήδη έχουν ληφθεί δεν πρέπει να ατονήσουν. Στο γήπεδο θα πρέπει να βρίσκονται μόνο οι παράγοντες που έχουν δηλωθεί και όλοι με τη διαπίστευση κρεμασμένη στον λαιμό. Το γράφω επειδή σε ένα από τα ματς της περασμένης Κυριακής, φευγαλέα είδα κάποιους με σκούφους, χωρίς να διακρίνονται διαπιστεύσεις πίσω από τα πλεξιγκλάς στο σημαιάκι του κόρνερ.

Στους ελέγχους δεν υπάρχει ντροπή. Στην κλήρωση των ευρωπαϊκών κυπέλλων ένας σεκιουριτάς δεν άφηνε τον Χαβιέ Ζανέτι να μπει στην αίθουσα επειδή δεν είχε διαπίστευση. Τον Ζανέτι, πρώην αρχηγό της ομάδας και νυν αντιπρόεδρο της Ιντερ.

Σύμφωνοι, δεν είπαμε να γίνουμε Ελβετία, για δύο όμως μήνες ας προσποιηθούμε ότι είμαστε. Στην κυβέρνηση δεν πρέπει να ξεχνάνε ότι ο μεγαλύτερος εχθρός των μέτρων για τον χουλιγκανισμό είναι η αμφιβολία. Το «μας τα ’παν άλλοι».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News