705
| Reuters

Η Moody’s ως Νέμεσις και ως ασυναρτησία 

Δημήτρης Ευθυμάκης Δημήτρης Ευθυμάκης 8 Νοεμβρίου 2020, 13:50
|Reuters

Η Moody’s ως Νέμεσις και ως ασυναρτησία 

Δημήτρης Ευθυμάκης Δημήτρης Ευθυμάκης 8 Νοεμβρίου 2020, 13:50

Και μέσα την τούρλα του Σαββάτου, ήρθε η αναβάθμιση από την Moody’s. Σαν αστραπόβροντο της θεάς Νέμεσης έμοιαζε αυτό, την οποίαν λανθασμένα  θεωρούμε θεά της εκδίκησης, αφού στην πραγματικότητα ήταν μια εξαιρετικά πιο πολύπλοκη αρχαιοελληνική θεότητα που είχε αρμοδιότητα την αποκατάσταση της ισορροπίας. Γι αυτό και η Νέμεση δεν επενέβαινε στις ζωές ανθρώπων ή κοινωνιών μόνο σε περιπτώσεις κατάφωρης αδικίας ή υψίστης ύβρεως (ως τιμωρός), αλλά και σε περιπτώσεις παρατεταμένης χαράς, τύχης και ευτυχίας (ως καταστροφέας), πάντα για να επαναφέρει την ζυγαριά της ζωής στα ίσα της. (Πόσο σοφοί λοιπόν ήταν αυτοί οι αρχαίοι ημών πρόγονοι. Καμία σχέση με τους απογόνους τους.)

Η ευγενική κυρία Κάθριν Μιλμπρόνερ που, εκ μέρους οίκου Moody’s, παρακολουθεί την Ελλάδα, έγραψε μια απρόσμενα θετική έκθεση για τις προοπτικές της ελληνικής οικονομίας ακριβώς την στιγμή που μια συστοιχία καταστροφών χτυπά την χώρα αλύπητα. Σαν να σε πολιορκούν χίλιοι διαβόλοι μέσα στο σπίτι σου και την στιγμή της μέγιστης αγωνίας σου να ανοίγει το παραθυράκι του φεγγίτη και κάποιος να σου φωνάζει από κει πως (αν την γλυτώσεις) έχεις κερδίσει το τζόκερ. Αν το καλοσκεφτούμε, μιλάμε για τρελά πράγματα.

Δεν αμφισβητώ το σκεπτικό της κυράς Μιλμπρόνερ. Εξάλλου, ακόμα κι αν το χτυπήσω εγώ σαν χταπόδι στον βράχο, οι ανά την υφήλιο πιστωτές και οι επενδυτές έχουν ήδη κάνει την επιλογή τους. Τις εκθέσεις της Moody’s διαβάζουν για να κατευθύνουν τα λεφτά τους και όχι τα άρθρα του Ευθυμάκη στο Protagon. Ούτε την ευτυχία του Χρήστου Σταϊκούρα πάω να χαλάσω, αν μη τι άλλο δικαιούται ο άνθρωπος ένα καλό μήνυμα την στιγμή που (περικυκλωμένος από απλωμένα χέρια) ξύνει τον πάτο του δημόσιου ταμείου για να εξοικονομήσει κάτι τις ακόμα.

Κι αφού η Moody’s βλέπει ύφεση μόνο 9% για το 2020 (παρά το δεύτερο lockdown) και ισχυρή ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας για το 2021, κορόιδο είμαι εγώ (ή Αλέξης Τσίπρας;) να την διαψεύσω και να περιγράψω την κατάσταση χειρότερη; Κι αφού η κυρία Μιλμπρόνερ θεωρεί ότι οι δομικές μεταρρυθμίσεις  που έχουμε ανάγκη επιταχύνονται, η φορολογία εξορθολογίζεται, η δημόσια διοίκηση βελτιώνεται ραγδαία, η διαφθορά πέφτει και η επιχειρηματικότητα είναι πλέον καλοδεχούμενη στην χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας, εγώ δεν προτίθεμαι να κάνω τίποτα άλλο από το να προσυπογράψω. Στο τέλος-τέλος, αυτή η έκθεση σημαίνει φθηνότερο χρήμα και περισσότερες επενδύσεις στην χώρα μου. 

Δεν μπορώ όμως, καθώς παρατηρώ τα τωρινά, να μην φιλοσοφήσω (άνευ μαλακίας), αναλογιζόμενος τα περασμένα. Καθότι αυτή η χώρα και αυτός ο λαός πέρασαν μια φρικτή οκταετία κυνηγώντας το ευρουλάκι με το δίκαννο και πεινάσαμε και δυστυχήσαμε και προσβληθήκαμε βάναυσα και ταπεινωθήκαμε και μεταναστεύσαμε, μέχρι να μάθουμε με το μαστίγιο ότι «λεφτά δεν υπάρχουν». Και τώρα βλέπουμε τα δισεκατομμύρια (ελληνικά και ευρωπαϊκά) να τρέχουν σαν ποτάμι δίπλα μας και κάθε τρίμηνο να χώνουμε την σέσουλα στο ρέμα, να την γεμίζουμε και να τα μοιράζουμε.  

Περάσαμε μια δραματική οκταετία με κομμένο το φως, με χαμένες δουλειές, με κουτσουρεμένους μισθούς και συντάξεις, με νουθεσίες και αγριάδες, για να μάθουμε ότι η ζωή ενός λαού με δημόσια ελλείμματα και υψηλό εθνικό χρέος είναι η χειρότερη κατάρα που μπορεί να τον εύρη. Κι αφού το εμπεδώσαμε με δάκρυα και αίμα, ήρθε ξάφνου ένα ασπόνδυλο από την Κίνα κι έκανε κόσκινο όλα αυτά τα θέσφατα. Και είδαμε ευρωπαίους αξιωματούχους και έλληνες υπουργούς να χαζεύουν την θηριώδη εκτόξευση των ελλειμμάτων και του χρέους ανασηκώνοντας τους ώμους αδιάφοροι και να μας λένε πως δεν τρέχει και τίποτα βρε αδερφέ. 

Και πάνω που είχαμε πεισθεί ότι τα τέρατα της Αποκάλυψης είναι άκακα νήπια μπροστά στις Moody’s, στις Fitch και στις S&P που με μια σκατοαξιολόγηση καταβυθίζουν ηπείρους, χώρες και πληθυσμούς, τις βλέπουμε ξαφνικά να γουργουρίζουν σαν γατάκια στα πόδια του Μητσοτάκη. Μόλις εμπεδώσαμε πως χρειάζονται χρόνια διαρκούς ανάπτυξης και θετικών επιδόσεων για να κερδίσουμε μια ψευτοβαθμίδα στην αξιολόγηση τους, τις βλέπουμε να μας αποθεώνουν ενώ έχουμε 9% ύφεση. 

Ε, θα είμαστε τώρα παράλογοι αν αναλογιστούμε ότι κάτι δεν πάει καλά στον τρόπο οργάνωσης και σκέψης αυτού του περιβόητου παγκόσμιου οικονομικού μας συστήματος; Δεν λέω ότι κάποιοι μας δουλεύουν, δεν είμαι ψεκασμένος. Αλλά και ορθολογιστής που είμαι, ομολογώ πως καμιά φορά σκέφτομαι ότι αλληλοδουλευόμαστε όλοι μαζί. Και όταν περάσει η καταιγίδα που ζούμε, υποψιάζομαι βασίμως ότι πάνω που θα ΄χουμε συνηθίσει τα καινούργια κόλπα, θα το γυρίσουν πάλι το χαρτί και θα μας ξαναπούν ακριβώς τα ίδια. Με την ίδια μάλιστα σκληρότητα… 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News

Διαβάστε ακόμη...

Διαβάστε ακόμη...