Τι σε ανεβάζει στο βάθρο της νίκης στον διαγωνισμό της Eurovision; Οι ειδικοί απαντούν, αφού προσπάθησαν να αποκωδικοποιήσουν το μυστικό της επιτυχίας: το τραγούδι μετράει να είναι αυθεντικό, σε αγγλικούς στίχους, και να συνδυάζει παραδοσιακό και μοντέρνο. Η δυνατή σκηνική παρουσία κερδίζει τις εντυπώσεις, αλλά αν το παρακάνει με τα εφέ, τις χάνει. Και το χιούμορ καλό είναι αν υπάρχει, αρκεί να έχει μέτρο.

Ο συνδυασμός των παραπάνω στοιχείων οδηγεί μια χώρα στη νίκη. Τάδε έφη άρθρο των «New York Times» και η αλήθεια είναι ότι κάποιο δίκιο το έχει. Οσες χώρες γεύτηκαν μέχρι τώρα τον θρίαμβο, είχαν ως έναν βαθμό ταιριάξει, αν όχι όλα, σίγουρα αρκετά από τα υλικά που αναφέρθηκαν.

Ευτυχώς όμως που δεν δέχονται όλοι να ακολουθήσουν τη συνταγή της επιτυχίας και άλλοι τόσοι που το προσπαθούν, αποτυγχάνουν παταγωδώς. Και ευτυχώς που κάποιοι βγαίνουν εντελώς από κάθε πλαίσιο και κάνουν ό,τι κατεβάσει η κούτρα τους. Και πολύ καλά κάνουν, γιατί έτσι επιτάσσει η έμπνευση του καλλιτέχνη, από την οποία προκύπτει και κάτι πραγματικά αυθεντικό. Που μπορεί να είναι καλό, μπορεί και όχι, αλλά δεν έχει καμία σημασία.

Μπορεί το κακό αποτέλεσμα να μη συμφέρει τη χώρα που το στέλνει, αλλά συμφέρει όλους εμάς που παρακολουθούμε. Το θέμα στη Eurovision δεν είναι να μένεις συνεχώς με το στόμα ανοιχτό από το ταλέντο και την έμπνευση, το θέμα είναι να μένεις με το στόμα ανοιχτό και από το μη καλαίσθητο του πράγματος, από τη μετριότητα και το εντελώς χάλια.

Ας το παραδεχτούμε, δεν βλέπουμε αυτόν τον διαγωνισμό τραγουδιού μόνο για τα καλά του, τον βλέπουμε και για τα κακά του. Η ποικιλία τρόπων και αποχρώσεων είναι που κάνει το συνολικό θέαμα ενδιαφέρον, κυρίως για όσους το παρακολουθούν από τον καναπέ τους, που είναι οι περισσότεροι.

Τι γούστο θα είχε ένας τέτοιος διαγωνισμός αν τα εννιά στα δέκα τραγούδια ήταν εξαιρετικά και αν οι περισσότερες εμφανίσεις ήταν, όπως ορίζει η συνταγή επιτυχίας, δυνατές και αισθητικά ανώτερες; Αν έβγαιναν όλοι με εύστοχα σκηνικά ευρήματα και με τα εφέ και το χιουμοριστικό στοιχείο μετρημένα και όχι γκροτέσκο και καλτ;

Τι νόημα θα είχε αν δεν ανέβαιναν στη σκηνή και άνθρωποι που κάνουν υπερβολές και χαζομάρες; Εξτρίμ σκηνικές παρουσίες όπως ο τραγουδιστής της Εσθονίας που βγήκε με τον καφέ στο χέρι για να τραγουδήσει το «Espresso Macchiato» ή ο τραγουδιστής της Αυστραλίας που ήταν σαν κακή απομίμηση του Φρέντι Μέρκιουρι;

Ακόμα και οι συμμετοχές που είναι τέρμα αδιάφορες, σου δίνουν μια αφορμή για να σχολιάσεις. Να πεις «αυτόν δεν θα τον ψηφίσει ούτε η μάνα του» και να απορήσεις πώς βρέθηκε εκεί, να διαγωνίζεται. Η μετριότητα στη Eurovision έχει περίοπτη θέση. Κι εσύ, ως θεατής, απολαμβάνεις να τη βλέπεις και να χαμογελάς ειρωνικά μαζί της.

Και το να γκρινιάξεις για την αποστολή της χώρας σου που δεν σου αρέσει, έχει κι αυτό το γούστο του. Για φανταστείτε μια χρονιά να στέλναμε ένα τραγούδι που θα άρεσε σε όλους και δεν θα προκαλούσε μια αντιπαράθεση, μια γκρίνια στο πανελλήνιο. Ενα τραγούδι που κανείς δεν είχε να του προσάψει τίποτα αρνητικό. Θα χάναμε το αλατοπίπερο της κατάστασης, την ευκαιρία να αναμαλλιαστούμε με τα μικρά και ανώδυνα και να ξεχάσουμε για λίγο τα μεγάλα και τα ασήκωτα.

Γιατί αυτό μετράει τελικά, ο στόχος είναι ένας: να χαζεύεις και να σχολιάζεις, να κατακεραυνώνεις και να υπερθεματίζεις. Να ξαλαφρώνεις, να γελάς και να περνάς καλά με την παρέα που μαζεύεται για να δει τις χώρες να διαγωνίζονται σε μια σκηνή που μοιάζει με πολύχρωμο παζλ και περιέχει τα πάντα, από το αριστούργημα μέχρι την απόλυτη ανοησία. Αυτή είναι η μόνη συνταγή της Eurovision που αξίζει να κρατήσουμε.

Με αυτή τη συνταγή θα οδεύσουμε στον τελικό, αφού η χώρα μας κέρδισε μια θέση εκεί με την «Αστερομάτα» της Klavdia. Που άλλοι την αγάπησαν και άλλοι τη μίσησαν, αλλά όλοι ανακουφίστηκαν όταν άκουσαν τη λέξη «Greece» να βγαίνει από τα χείλη των παρουσιαστών στη σκηνή της Βασιλείας, κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή. Γιατί χωρίς τη χώρα σου στον τελικό, η απόλαυση είναι μισή.

Εχει η «Αστερομάτα» τη συνταγή της επιτυχίας, όπως την περιέγραψαν οι ειδικοί; Ας μην την έχει. Το βράδυ του Σαββάτου θα συμπληρώσει το πολύχρωμο παζλ της Eurovision που τα χωράει όλα εντός του. Κι εμείς, σε θέση μάχης, θα χαζέψουμε το υπέροχα ασυνάρτητο θέαμα και θα ευχαριστηθούμε σχολιασμό και κράξιμο.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News