Σε είδα στο νησί τον Αύγουστο. Ο κόσμος έξω ηλιοκαμένος βολτάριζε, φλέρταρε, χαμογελούσε, χόρευε, μάλωνε πολιτικά, φιλιόταν. Εσύ στο νησί του μυαλού σου κολυμπούσες στο μπλε φως της αίθουσας, καρφωμένος επί 12ωρα μπροστά σε μια φωτεινή οθόνη πολεμώντας φανταστικούς αντιπάλους στο παιγνίδι σου. Αυτάρκης, σιωπηλός, νικητής. Εκτός του κόσμου τούτου που δεν αξίζει το εντός σου. Αυτό το μαύρο καλοκαίρι γίνεσαι 15 χρόνων.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News