What the eyes see and the ears hear, the mind believes.

Ακούς ας πούμε τη λέξη «ζουρλομανδύας». Δεν πάει αυτόματα το μυαλό σου στη λέξη «απόδραση»; Δεν είσαι ο μόνος. Ο Έρικ Βάις, γνωστός παγκοσμίως με το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο Χάρι Χουντίνι, το ίδιο αισθανόταν. Και για αυτό τον λόγο την έκανε θέαμα. Δραπέτευε συστηματικά, προς τέρψη του φανατικού του κοινού, από δεσμά κάθε είδους (σχοινιά, χειροπέδες και αλυσίδες) και από κελιά φυλακών Το έσκασε ακόμη και από τάφο βάθους δύο μέτρων (τον έθαψαν χωρίς φέρετρο), ενώ ως άλλος Ιωνάς κάποια στιγμή ξεπήδησε μέσα από το στομάχι μιας ξεβρασμένης στις ακτές της Βοστόνης φάλαινας, στο οποίο κλείστηκε.

Γιος δύο Εβραίων βιοπαλαιστών -του ραβίνου Μάγιερ Βάις και της Σεσίλια Στάινερ- γεννήθηκε στις 24 Μαρτίου 1874 στη Βουδαπέστη, αλλά μεγάλωσε στην Αμερική, όταν η οικογένεια (που αριθμούσε επτά συνολικά παιδιά) μετανάστευσε, προκειμένου να επιβιώσει. Από τρυφερή ηλικία άρχισε να κάνει «δουλειές του ποδαριού» δουλεύοντας συχνά ως λούστρος ή διανομέας εφημερίδων, αλλά πολύ νωρίς ανακάλυψε την πραγματική του κλήση και το επάγγελμα με το οποίο θα καθιερωνόταν. Εντελώς τυχαία είδε ένα ταχυδακτυλουργό που τον καθήλωσε. Έτσι ο μικρός Έρικ, «Ο πρίγκιπας τού ανέμου», στα εννέα του χρόνια βρέθηκε να σκηνοθετεί και να πρωταγωνιστεί σε μια παράσταση με κόλπα σε παιγνιόχαρτα.

Στα δεκαπέντε του αποφασίζει ότι ως σωστός επαγγελματίας θα έπρεπε να εδραιωθεί στον χώρο με ένα ανάλογο της αξίας του όνομα και έτσι «αυτο-βαφτίζεται» σε Χάρι (δάνειο από τον μάγο Χάρι Κέλαρ) Χουντίνι (φόρος τιμής στον επίσης διάσημο μάγο Ζαν Χουντίν).

Αρχικά, ο εκκολαπτόμενος δεκαεπτάχρονος σταρ (διότι περί αυτού επρόκειτο) ασχολείται αποκλειστικά με ταχυδακτυλουργικά κόλπα με τράπουλες. Ευτυχώς για εκείνον πολύ σύντομα κατανοεί τους κανόνες στον χώρο του θεάματος. Οι οποίοι ευνοούν τον ανταγωνισμό, επιβραβεύουν την πρωτοτυπία, αλλά καταπίνουν αμάσητα τα κλισέ. Με στόχο λοιπόν να αυξήσει την κερδοφορία του, αλλά και να γίνει αυτό που λέμε «μεγάλη φίρμα» ο Χουντίνι στρέφεται προς τις αποδράσεις, έχοντας ως σύντροφό του αρχικά τον αδερφό του Θίοντορ, κι αργότερα την Μπέατρις Ράνερ (την οποία παντρεύτηκε και παρέμειναν συνεργάτες ως το τέλος της ζωής του).

Η εξέλιξη του Χάρι Χουντίνι είναι άκρως εντυπωσιακή, ειδικά όταν το 1899 γνωρίζει τον παραγωγό του Martin Beck. Καθώς τα νούμερά του αντιγράφονται αυτός γίνεται όλο και πιο παράτολμος στα εγχειρήματά του. Τον βοηθά βέβαια η άψογη σωματική του κατάσταση, αποτέλεσμα τόσο της σκληρής άσκησης όσο και της εξαιρετικά λιτής διατροφής του. Ο ίδιος πίστευε ακράδαντα ότι η διατήρηση της σωματικής υγείας λειτουργούσε καθοριστικά υπέρ της πνευματικής του διαύγειας, η οποία ευθυνόταν για την επιτυχία των κόλπων του. Ο Χουντίνι αυτοσυγκεντρωνόταν και μετά προχωρούσε στην εκτέλεση των σχεδίων του. Που περιελάμβαναν την απόδρασή του από ένα δοχείο γάλατος, από ένα σιβηρικό βαγόνι-φυλακή, από τις χειροπέδες της Σκότλαντ Γιαρντ και φυσικά από το «κινέζικο μαρτύριο τού νερού». Η τελευταία μάλιστα πραγματοποιήθηκε το 1913 και έγινε η πιο διάσημη, καθώς ήταν –και εξακολουθεί να είναι- αξιοθαύμαστο πώς μπορεί να ξεφύγει ένας άνθρωπος, δεμένος και κρεμασμένος ανάποδα μέσα σε ένα γυάλινο θάλαμο, γεμάτο με νερό, όντας υποχρεωμένος να κρατήσει την ανάσα του για τουλάχιστον τρία λεπτά. Κι όμως ο Χάρι μπορούσε. Μαγικά. Με τον ίδιο τρόπο που πέντε χρόνια μετά, στη Νέα Υόρκη, εξαφάνισε μπροστά από τα μάτια έκπληκτων θεατών έναν ελέφαντα βάρους ούτε λίγο, ούτε πολύ 10 τόνων.

Το ωραίο με τον Χουντίνι ήταν πως ο ίδιος δε δεχόταν να τον αποκαλούν μάγο, καθώς υποστήριζε ότι κάθε τι που έκανε μπορούσε να εξηγηθεί με κοινή λογική (χωρίς φυσικά ποτέ να μπει στον κόπο να μοιραστεί τα μυστικά του). Αντίθετα, ήταν μεγάλος πολέμιος του πνευματισμού και των τσαρλατάνων που κέρδιζαν από την αφέλεια του κόσμου. Το 1920, μάλιστα, έγινε μέλος της επιτροπής Scientific American, με στόχο να βοηθήσει να διαλευκανθούν μαζικές απάτες. Ο Χουντίνι προκαλούσε τα «προικισμένα» μέντιουμ να έρθουν σε επαφή με το πνεύμα της μητέρας του, την οποία ήταν γνωστό πως υπεραγαπούσε. Για να τους δελεάσει καθιέρωνε ως «καρότο» ένα πριμ αξίας 10.000 δολαρίων σε όποιον κατάφερνε να ανακαλύψει ποια ήταν τα τελευταία λόγια της. Εννοείται πως κανείς δεν το κατάφερε ποτέ. Βέβαια, ο διάσημος ταχυδακτυλουργός δεν γνώρισε μόνο τη φήμη μέσα από αυτές του τις ενέργειες, αλλά και την απογοήτευση. Όταν όμως ο Χουντίνι ξεσκέπασε και τη διάσημη μέντιουμ της Αμερικής Mina Crandon, τότε έχασε οριστικά τον καλό του φίλο σερ Άρθουρ Κόναν Ντόιλ, τον συγγραφέα του Σέρλοκ Χολμς, αθεράπευτο οπαδό του πνευματισμού και φανατικού θαυμαστή της Crandon. Ο Χουντίνι αργότερα συγκέντρωσε τις εμπειρίες του σε ένα βιβλίο με τίτλο «A Magician Among the Spirits», μέσα στις σελίδες του οποίου εξηγούσε αναλυτικά τις πιο διαδεδομένες απάτες. Παράλληλα με όλα τα παραπάνω πρωταγωνίστησε σε έξι ταινίες του βωβού κινηματογράφου, διατηρώντας ένα πολύ τσουχτερό κασέ, ενώ κατόρθωσε να καταγραφεί επίσημα ως ο πρώτος πιλότος που πέταξε πάνω από την Αυστραλία το 1910.

Ο παράτολμος Χάρι πέτυχε επίσης και κάτι άλλο: να πεθάνει στη σκηνή ως γνήσιος καλλιτέχνης. Σε μια περιοδεία του στο Μόντρεαλ του Καναδά υποστήριξε ότι μπορεί να δεχτεί το πιο δυνατό χτύπημα χωρίς να πάθει οτιδήποτε. Ο φοιτητής που τον χτύπησε δεν του έσπασε απλά ένα πλευρό, αλλά τον σώριασε στο έδαφος. Δυστυχώς ο άτυχος ταχυδακτυλουργός όχι απλά δεν είχε προετοιμαστεί σωστά, μα υπέφερε από σκωληκοειδίτιδα και το αγνοούσε. Σε πείσμα όλων αρνήθηκε κάθε ιατρική περίθαλψη και συνέχισε τις παραστάσεις του, μέχρι που λιποθύμησε στη σκηνή έχοντας υψηλό πυρετό. Ξεψύχησε λίγες μέρες αργότερα, λόγω περιτονίτιδας, στο νοσοκομείο του Ντιτρόιτ. Ήταν μόλις 52 ετών. Φήμες αργότερα υποστήριξαν ότι ομάδες εξαγριωμένων μέντιουμ τον δηλητηρίασαν. Δεν είχε όμως καμία σημασία πια, καθώς δεν ήταν φάρσα: Ο Χουντίνι είχε φύγει πλέον οριστικά από αυτόν τον κόσμο. Και κανείς ποτέ δεν έμαθε αν κρατούσε τα κλειδιά για τα δεσμά του σε ειδική θήκη της μασέλας του, όπως είχε ειπωθεί, ή αν οι απαντήσεις ήταν απλά καλά φυλαγμένες στο κεφάλι του. Ο ίδιος, άλλωστε, είχε υποστηρίξει ότι το μυστικό που τον απελευθέρωνε ήταν το ίδιο το μυαλό του.

Ο Χ. Χουντίνι γεννήθηκε στις 24 Μαρτίου 1874 και πέθανε στις 31 Οκτωβρίου 1926

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News