Εμείς που πρέπει να ξαναφτιάξουμε τις ζωές μας στα αποκαΐδια της εθνικής τραγωδίας, αντιμετωπίζουμε πλήθος δυσκολιών και προκλήσεων τις οποίες καλούμαστε να ξεπεράσουμε με τις δικές μας δυνάμεις, τη γενναιόδωρη προσφορά εθελοντών και την όποια κρατική/δημοτική βοήθεια διεκδικήσουμε, είτε ιδιωτικά, ως μεμονωμένοι πολίτες, είτε οργανωμένα, ως ομάδες κατοίκων. Όπως και κατά τη διάρκεια της πυρκαγιάς έτσι και τώρα χαράζουμε την πορεία μας μόνοι μας, ελπίζοντας για το καλύτερο και αυτό γιατί η πληροφόρηση για την «επόμενη μέρα» είναι ελλιπής, αποσπασματική, συγκεχυμένη…

Μείζονα ζητήματα για εμάς λοιπόν, τους κατοίκους των πληγεισών περιοχών, είναι πώς θα επιστρέψουμε στα σπίτια μας, πώς θα ξανα-αγαπήσουμε την περιοχή μας -που μέσα σε λίγα λεπτά μεταμορφώθηκε από πηγή φυσικής ομορφιάς σε νεκροταφείο ψυχών-, πώς θα βρούμε την δύναμη να χτίσουμε την επόμενη μέρα του τόπου μας…

Ειδικά ως προς το πρώτο, το πρακτικό ζήτημα της επιστροφής στα σπίτια -όσοι είμαστε αρκετά τυχεροί να μπορούμε να επιστρέψουμε σχετικά σύντομα- έχουν αρχίσει κάποιες εργασίες αποτύπωσης των ζημιών, καθαρισμού της περιοχής, ανακατασκευής κλπ. Ένα ασφαλές σπίτι είναι η μία αναγκαία συνθήκη για την επιστροφή μας, δεν είναι όμως η μόνη! Μετά από μια τόσο μεγάλη οικολογική καταστροφή, που απελευθέρωσε τόσες ρυπογόνες ουσίες στην ατμόσφαιρα, είναι πραγματικά ασφαλές για εμάς να γυρίσουμε στα σπίτια μας ακόμα και αν αυτά έχουν επισκευαστεί;

Είναι εντυπωσιακό πως, 10 και πλέον ημέρες μετά την εθνική τραγωδία, δεν υπάρχει ουσιαστική πληροφόρηση για την ποιότητα του αέρα στις πληγείσες περιοχές. Γιατί, ενώ βεβαίως ακούμε τις συστάσεις να φορούν μάσκα και γάντια όσοι συμμετέχουν στους καθορισμούς, ενώ διαβάζουμε τα λεγόμενα ιατρών και πνευμονολόγων για την τοξικότητα του αμιάντου και των πλαστικών, επίσημη πληροφόρηση για την ατμοσφαιρική ρύπανση δεν υπάρχει. Πραγματικά αναρωτιέμαι, πόσο δύσκολο είναι για το υπουργείο Υγείας και τη Διεύθυνση Δημόσιας Υγείας να προβεί σε μετρήσεις και συστάσεις ώστε επίσημα να γνωρίζουμε τι κινδύνους διατρέχουμε. Ειναι τουλάχιστον αποκαρδιωτικό, στην πρώτη σελίδα της ιστοσελίδας του υπουργείου Υγείας να υπάρχουν ελάχιστες σκόρπιες πληροφορίες για την επόμενη μέρα, την στιγμή που τόσοι άνθρωποι άμεσα ή έμμεσα επηρεάζονται από την εθνική τραγωδία. Είναι λυπηρό, η τελευταία «σύσταση για την ατμοσφαιρική ρύπανση» να έχει ημερομηνία 07.06.18 – σαν δηλαδή να μην είχε γίνει τίποτα στο Νέο Βουτζά και στο Μάτι…

Αλλά, ας μη γελιόμαστε, η εικόνα αυτή του υπουργείου είναι ο καθρέφτης της λειτουργίας του κράτους μας: σκόρπιες πληροφορίες, σύγχυση, απουσία οργάνωσης & σχεδίου για το αύριο – εν πολλοίς μια ευκαιριακή αντιμετώπιση όλων των ζητημάτων. Όσο εμείς υπομένουμε αυτή την διακυβέρνηση, όσο ανεχόμαστε αυτούς τους πολιτικούς και κρατικούς λειτουργούς, φοβάμαι ότι θα πρέπει να φροντίζουμε για τα του οίκου μας μόνοι μας και παράλληλα να κλαίμε την Ελλάδα μας μαζί με τους νεκρούς μας…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News