Δεν μπορώ και δεν αντέχω τις διοικητικές εικόνες γύρω μου. Στην υπηρεσία μου και σε κάθε άλλη καλή χρυσή υπηρεσία που χρησιμοποιώ ως Πολίτης.

Εξηγούμαι:

1. Είχαμε πει όλοι -και όταν λέμε όλοι εννοούμε όλοι- ότι η Ηλεκτρονική Διακυβέρνηση είναι το αυτονόητο.
2. Είμαστε όλοι εμπλεκόμενοι μίας αποκρουστικής Διοίκησης που ακόμη -ευλαβικά- στοιβάζει… φακέλους
3. Ο κάθε ένας από εμάς, μπορεί με μικρές διορθωτικές κινήσεις να διευκολύνει τις άθλιες αυτές διαδρομές εγγράφων (ναι, εγγράφων!)

Κατάθεση αγανάκτησης; Όχι. Πρακτικά μιλάμε.

1η επισήμανση
Παράδειγμα. Πρωτόκολλο μίας όποιας δημόσιας υπηρεσίας. Υπάρχει παντού και με τη μίζερη εικόνα που το βιώνουμε. Σε κάθε άλλη μορφή του, το πρωτόκολλο υφίσταται ως όρος επικοινωνίας. Δηλαδή «το σύνολο κανόνων συμφωνημένων από δύο επικοινωνούντα μέρη, με σκοπό την εξυπηρέτηση ανταλλαγής πληροφοριών μεταξύ τους». Στη δική μας περίπτωση. Δύο ή παραπάνω σχετικά νευρικοί ή αδιάφοροι υπάλληλοι, οι οποίοι -ωστόσο!- θα παραλάβουν ακόμη και τον τηλεφωνικό κατάλογο ενός κινητού, φοβισμένοι και σαφώς μη ενημερωμένοι και ακόμη σαφέστερα προσηλωμένοι στο δόγμα «what comes in must come out».

Λέω εγώ τώρα… Μήπως να έλεγε ο υπάλληλος, ο με χωρίς φόβο που λένε και οι πεντάχρονοι, «Δεν το παραλαμβάνω, δεν υπογράφω, είναι ΠΑΝ-άσχετο». Μήπως ακόμη να μην κοινοποιηθεί σε τόσους άλλους; Που δεν τους αφορά άλλωστε; Και η συνολική απώλεια εργατοώρας, υλικού και εμπλεκομένων σημαίνει συνολικότερα χαμένο έργο, χρόνο και χρήματα; Μήπως τέλος να τελειώνουμε με τη φυσική παρουσία του Πολίτη, στην απλή αίτηση, εισήγηση ή διαβίβαση; Μήπως να τελειώνουμε και με την άλλη ατέρμονη διαδικασία της μετά διαβίβασης διαβίβαση, όπου όλοι διαβιβάζουν -σουρεάλ- γιατί απλά κανείς δεν θέλει να απαντήσει;

2η επισήμανση
Έστω, παραλάβαμε σοβαρά και σαβούρα. Μα αυτό δεκαετίες τώρα, είναι απολύτως ικανό ένα πρόγραμμα -να μην πω προγραμματάκι- να το διαχειριστεί. Και μην ακούσω την κορυφαία δικαιολογία περί υπέργηρων και λοιπών που δεν έχουν πρόσβαση στο Διαδίκτυο. ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ, αυτονόητη όλων των υπηρεσιών, να υποβάλλουν τα αιτήματα των Πολιτών. Και να τα παρακολουθούν. Και να ενημερώνουν για την εξέλιξή τους. Άρα, καθήκον. Άρα όλοι μπορούμε να το κάνουμε και μάλιστα με πειθαρχικές συνέπειες εάν όχι.

Επισήμανση 3η και τελευταία
Ας κοιτάξουν οι πολιτικοί και οι υπηρεσιακοί προϊστάμενοι στην αυλή τους. Πόσες ανεκπλήρωτες διαδικασίες βρίσκονται, ακόμη και χρόνια, στα εισερχόμενα ή στην λάθος κοινοποίηση; Χειρότερα στη διαβίβαση. Ακόμη χειρότερα… στην «ποτέ» ενημέρωση..

Ταπεινή διοικητική γνώμη μου σε τέσσερα:

1. Δεν υφίσταται φυσική διοικητική ανάγκη πρωτοκόλλου, κοινοποίησης ή διαβίβασης.
2. Κάθε υπηρεσία έχει πληροφορικάριους να δημιουργήσουν τοπικά μία απλή ανάλογη εφαρμογή αυτόματης τοποθέτησης και κοινοποίησης εισερχομένων και εξερχομένων.
3. Η διοικητική ευθύνη της «παραλαβής» και της «ενέργειας» είναι, στοιχειωδώς, ηλεκτρονικά αυταπόδεικτη. Με ένα sms τύπου ΚΕΠ, οι Πολίτες ξέρουν όλα.
4. Επιτρέψτε μου μία αξιολογική τοποθέτηση. Ο κάθε ένας από εμάς, μπορεί και έχει τα μέσα, πρωτίστως την κοινή λογική νομίζω, να διευρύνει και τον διοικητικό του λόγο και την παρέμβασή του στις διαδικασίες. Όταν ως Πολίτης ταλαιπωρείται, γιατί να μην το κάνει ως Διοίκηση;

Ο φόβος δεν φυλάει κανένα. Συντηρεί την ανοησία της παλαιοδιοίκησης με χωρίς αποτέλεσμα.

*Η Βίβιαν Μαργέλλου είναι Στέλεχος Δημόσιας Διοίκησης. Ειδική Γραμματέας των Αποφοίτων Εθνικής Σχολής Δημόσιας Διοίκησης

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News