Συναντηθήκαμε τυχαία σε ένα βαγόνι του μετρό. Εγώ, η φίλη μου και η «φίλη» της. «Δεν έχετε γνωριστεί» είπε η Ελένη. «Η Μαρία είναι φίλη μου απο τη σχολή». Στην πραγματικότητα ήξερα την Μαρία. Μου είχε μιλήσει η Ελένη για εκείνη κάποιες φορές. Την γνώριζε λιγότερο από ένα χρόνο, έβγαιναν τακτικά, μοιράζονταν απόψεις για μαλλιά, ρούχα, για τη σχολή, αλλά τίποτα παραπάνω. Δεν ήταν λίγες οι φορές που την είχα ακούσει να παραπονιέται για τις ιδιοτροπίες της. Όταν άκουσα την λέξη φίλη, κάτι αφηνίασε μέσα μου. Σαν ένα κόκκινο πανί να είχε απλωθεί εσκεμμένα μπροστά μου. Μα πού είναι το περίεργο; Όλοι μας φίλοι δεν είμαστε, ακόμη και αν δεν γνωριζόμαστε καλά, ακόμη και αν δεν ταιριάζουμε, αφού περνάμε καλά φίλοι δεν λεγόμαστε; Μήπως τελικά δεν λεγόμαστε φίλοι, αλλά «φίλοι»;

Η φιλία αναμφίβολα είναι παρεξηγημένη έννοια. Ίσως επειδή είναι τόσο επιθυμητή και όμορφη, πολλοί προσπαθούν να τη βάλουν στο λεξιλόγιό τους, χωρίς όμως να υπάρχει πραγματικά στην καθημερινότητά τους. Δημιουργούν μια ψευδαίσθηση, μια εικόνα που ονομάζουν φιλία και τοποθετούν σ' αυτή πρόσωπα που συμπαθούν, ή απλώς τα χρειάζονται για να γεμίσουν τον χώρο. Όλοι μας το κάνουμε κάποιες φορές. Γιατί; Επειδή η αληθινή φιλία είναι δυσεύρετη, δύσκολη, ιδεατή και απόμακρη. Ίσως πάλι επειδή η «φιλία» είναι ευχάριστη και κατακτιέται εύκολα, χωρίς κόπο. Κάπως έτσι η έννοια της φιλίας έχει αλλοιωθεί, εκλαικευτεί, έχει χάσει την ουσία της.

Φίλος δεν είναι εκείνος που σε κάνει να περνάς καλά, να γελάς, να ξεχνιέσαι, να διασκεδάζεις. Όχι η φιλία δεν είναι τόσο εύκολη. Είναι αυτός που ενδιαφέρεται ειλικρινά για σένα, που σου συμπαραστέκεται στις δυσκολίες, που σου λέει ευθέως τα λάθη σου, που σε επικρίνει και σε επιβραβεύει. Είναι το άτομο που μπορείς να εμπιστευτείς, να θυμώσεις μαζί του και ύστερα να το ξεχάσεις σαν να μην έγινε ποτέ, να γελάσεις μαζί του μέχρι δακρύων, να κλάψεις στην αγκαλιά του, να έχεις καιρό να τον δείς και να του μιλήσεις και να νιώθεις σαν να μην πέρασε μια μέρα. Είναι ο άνθρωπος που μπορείς να συγχωρήσεις, αν αξίζει την αγάπη σου.

Οι καλύτεροι φίλοι είναι τα μικρά παιδιά. Γιατί οι μόνες λέξεις που μαθαίνουν είναι χαρά, παιχνίδι, αγάπη, φίλος. Το συμφέρον δεν υπάρχει στο τετράδιό τους. Όταν ρωτούν αθώα «θές να γίνουμε φίλοι;», παρόλο που δεν το καταλαβαίνουν, εκφράζουν την αληθινή και ανόθευτη έννοια της φιλίας.

Η φιλία δεν είναι ένα όνομα σε μια λίστα, δεν μετριέται σε like ούτε σε post, δεν γράφεται σε τοίχους και θρανία. Είναι ένα ταξίδι εμπειριών που δοκιμάζεται στο χρόνο, περνά από όμορφα μέρη, από πελώρια κύματα, από καταιγίδες και μέσα απο αυτό μαθαίνουμε τον εαυτό μας, τους άλλους, τη δύναμη των ανθρώπινων σχέσεων και την ίδια τη ζωή. Αν ανακαλύψεις ότι το ταξίδι είχε λάθος προορισμό μην απογοητευτείς. Μην τα παρατήσεις. Συνέχισε να ψάχνεις για φίλους. Μπορεί να είναι λίγες οι θέσεις, αλλά πάντα θα υπάρχουν συνταξιδιώτες. Αρκεί και εσύ να προσπαθήσεις. Να είσαι ανοιχτός με τους γύρω σου, να υποχωρείς και να δίνεις προτεραιότητα και στους άλλους πέρα απο τον εαυτό σου. Εξάλλου, αυτό δεν είναι το νόημα της φιλίας; Να είσαι εκεί για κάποιον.

Γι' αυτό την επόμενη φορά που θα πείτε τη λέξη φίλος φροντίστε να την εννοείτε.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News