Οι καταστροφές στη Δυτική Αττική έχουν κινητοποιήσει τον κρατικό μηχανισμό σε υπηρεσιακό & πολιτικό επίπεδο. Σκοπός η αναζήτηση λύσεων σε υποδομές και πληγέντες κατοίκους, αλλά και αναζήτηση υπευθύνων της καταστροφής.

Εχοντας εργαστεί σε Υπηρεσία Αποκατάστασης Φυσικών Καταστροφών, παρακολουθώ ως μηχανικός με ιδιαίτερο ενδιαφέρον τις προσπάθειες αναζήτησης λύσεων σε υποδομές. Ως πολίτης όμως, αδιαφορώ πλήρως για την αναζήτηση υπευθύνων παρότι είναι πολλοί σε βάθος 10ετιών. Απλά, γιατί δεν υποδεικνύονται οι ηθικοί αυτουργοί, αλλά… τα στοιχεία της φύσης και κατά περίπτωση, υπηρεσιακά πρόσωπα. Μια τέτοια λίστα ηθικών αυτουργών είναι δυνατόν να συμπεριλαμβάνει :

1. Αυτούς που έχουν μπαζώσει ρέματα για να δημιουργήσουν εγκαταστάσεις διαφόρων χρήσεων (κτιριακές/υπαίθριες) σε έδαφος που δεν προορίζεται για δόμηση.
2. Αυτούς που έχουν δεχτεί την παράνομη δόμηση στο λάθος έδαφος και νομιμοποιούν (με ψήφιση νόμων) τις εγκαταστάσεις για πολιτικούς & εισπρακτικούς λόγους.
3. Αυτούς που γνωρίζουν ότι η θεομηνία είναι αναμενόμενη σε τέτοια εδάφη, αλλά αδιαφορούν για την εκπόνηση & υλοποίηση των απαιτούμενων μελετών.

Θυμάμαι χαρακτηριστικά, το καλοκαίρι του 2007, τότε που κάηκε όλη η Ελλάδα, αναζητήθηκε ο υπεύθυνος και βρέθηκε. Από αρμόδιο Υπουργό υποδείχτηκε ως υπεύθυνος ο «στρατηγός άνεμος». Τα θύματα των καταστροφών, με τα δελτία αυτοψιών των κλιμακίων, αποζημιώθηκαν για τις ζημιές κι ένα μήνα αργότερα, απάλλαξαν από ευθύνες την κυβέρνηση των πυρκαγιών, καθώς την επανεξέλεξαν για την οικονομική της υποστήριξη.

Στην καταστροφή της Δυτικής Αττικής, η ιστορία επαναλαμβάνεται με άλλους πρωταγωνιστές. Οι ουσιαστικά υπεύθυνοι, καταπατητές ρεμάτων και πολιτικοί, αναμένεται να απαλλαγούν, ενισχυόμενοι οι μεν καταπατητές, με οικονομική αποζημίωση εξοπλισμού και εγκαταστάσεων, οι δε πολιτικοί, με αυξημένη εκτίμηση και μελλοντικούς ψήφους για το κοινωνικό τους πρόσωπο. Στο κλείσιμο της ιστορίας, ως τυπικά υπεύθυνοι αναμένεται να υποδειχθούν τα στοιχεία της φύσης και ίσως υπηρεσιακά πρόσωπα.

Αυτό γίνεται σχεδόν πάντα στην Ελλάδα. Πρώτα μας βρίσκει η καταστροφή, μετά θρηνούμε θύματα, αναζητούμε υπεύθυνους και στο τέλος ακούμε για προγραμματισμό μελετών απαιτούμενων έργων υποδομών. Στον απόηχο μιας φυσικής καταστροφής, οι μελέτες συνήθως εκπονούνται, αλλά η κατασκευή τέτοιων έργων είναι θέμα πολιτικής βούλησης για να ξεπεραστούν τεχνικοοικονομικά ζητήματα.

Μέχρι τα νέα επεισόδια της επόμενης θεομηνίας, ας ελπίσουμε να μειωθεί η λίστα των ηθικών αυτουργών, για να μειωθεί και η έκταση τέτοιων καταστροφών.

* Ο Νεοκλής Τσούνης είναι Πολιτικός Μηχανικός

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News